Κυβερνήτης υποβρυχίου του ΠΝ εξομολογείται: «Το λάθος του ενός μπορεί να αποβεί μοιραίο για όλους»

Το να είναι κάποιος κυβερνήτης σε ένα υποβρύχιο δεν είναι μια συνηθισμένη δουλειά, γιατί και το υποβρύχιο από μόνο του δεν είναι ένα συνηθισμένο όπλο. Οι ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν μέσα σε αυτό το ατσαλένιο κύτος, η απομόνωση, το εχθρικό περιβάλλον του βυθού, ο περιορισμένος χώρος μέσα σε αυτό, όλα αυτά δίνουν μια ξεχωριστή αίσθηση σε όποιον έχει υπηρετήσει.

Ο αρχιπλοίαρχος Σωτήρης Χαραλαμπόπουλος μπορεί να είναι κυβερνήτης του θωρηκτού Γ. Αβέρωφ, που έγραψε ιστορία κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων αλλά και του Β΄ΠΠ και αν και δηλώνει περήφανος γι’ αυτό, όπως όμως αναφέρει εκείνο που σφράγισε την ζωή του στο ΠΝ είναι το υποβρύχιο.

Δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια πέρασε κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας πράγμα ούτε εύκολο, ούτε μικρό.

Πολύ περισσότερο μάλιστα από τη στιγμή που είσαι κυβερνήτης σε ένα στρατηγικό όπλο με τρομαχτική δύναμη πυρός και θα χρειαστεί να λάβεις μόνος σου αποφάσεις σε δύσκολες στιγμές.

Τι κάνεις αν, όπως συνέβη, στα Ίμια κρίσιμες ώρες του 1996, η πατρίδα σου βρίσκεται ένα βήμα πριν τον πόλεμο, κι εσύ κόβεις βόλτες κάτω από την επιφάνεια σαν τον καρχαρία γύρω από τις βραχονησίδες δίχως επικοινωνία με τους διοικητές σου;

Σε αυτό και άλλα ερωτήματα απάντησε ο κ. Χαραλαμπόπουλος, μιλώντας σε εφημερίδα.

«Ο κίνδυνος είναι οπωσδήποτε υπαρκτός όταν ζεις σε ένα μηχάνημα που κατεβαίνει στα 100,150, 200 μέτρα.

Το υποβρύχιο είναι μια άλλη ζωή, ένας μικρόκοσμος εντυπωσιακός, συναρπαστικός. Έχει ρίσκο, ευθύνη, νιώθεις δυνατό, γίνεσαι ένα με το σκάφος, είσαι αυτόνομος.

Στα υποβρύχια πάει κανείς μόνο εθελοντής, αν δεν το αγαπάς δεν μπορείς να σταδιοδρομήσεις. Εκεί στα βαθιά της θάλασσας γινόμαστε τα μέλη του πληρώματος όλοι μια οικογένεια. Υφιστάμεθα όλοι την ίδια πίεση. Είμαστε αγαπημένοι, δενόμαστε, γιατί έτσι πρέπει.

Ο χαρακτήρας του καθενός απελευθερώνεται, κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί από τον άλλο. Το λάθος του ενός μπορεί να αποβεί μοιραίο για όλους μας. Το πλήρωμα περνάει τον ελεύθερο χρόνο του σε ένα χώρο τριάντα μέτρων κάνοντας γυμναστική, ακούγοντας μουσική, βλέποντας βίντεο», λέει στην εφημερίδα.

Τρία από τα 18 χρόνια σε υποβρύχια ο αρχιπλοίαρχος διετέλεσε κυβερνήτης του «Ωκεανός» και όταν ερωτάται για τις δύσκολες αναφέρεται στα Ίμια χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες που εμπίπτουν στο στρατιωτικό απόρρητο.

«Εκείνες τις ώρες οι καταστάσεις ήταν κρίσιμες χρειάστηκε να πάρω δύσκολες αποφάσεις», αναφέρει.

«Όταν φεύγεις έχει κάποιες βασικές διαταγές και καμία επικοινωνία για ώρες ή μέρες με τη βάση σου, τον διοικητή σου», λέει για να συνεχίσει.

«Με αυτές τις διαταγές πρέπει ως κυβερνήτης να πορευθείς, σε μια ηλικία μικρή σχετικά για τέτοια ευθύνη, έχοντας 40 παλικάρια στο σκάφος. Έχεις 14 τορπίλες που η κάθε μια μπορεί να βυθίσει μία φρεγάτα.

Κουβαλάς μια απίστευτη δύναμη πυρος, διαχειρίζεσαι ένα στρατηγικό όπλο και πρέπει την κρίσιμη στιγμή, επειδή οι αποφάσεις σου μπορεί να παρασύρουν τις τύχες ενός ολόκληρου έθνους, της πατρίδας σου, πρέπει να είσαι αποφασιστικός, συνετός και ψύχραιμος.

Ένα υποβρύχιο μπορεί να είναι σε κατάδυση γύρω στον ένα μήνα, χωρίς να αναδυθεί.

Ο κυβερνήτης μπορεί να αυτενεργήσει, σε ακραίες καταστάσεις, όπως εάν βρίσκεται υπό πίεση από εχθρικά πλοία ή αεροπλάνα ή ακόμα αν θα χρειαστεί να χτυπήσει.

Πρέπει να σκεφθείς εσύ μόνος σου τι θα κάνεις και να αποφασίσεις γιατί δεν θα έχεις την επικοινωνία με τη διοίκηση για εντολές και βοήθεια», καταλήγει.