Γιατί δεν διαφαίνονται πρόωρες εκλογές – Οι παράγοντες που κρίνουν τις πολιτικές εξελίξεις

Η ψήφιση του εκλογικού νόμου, οι δημόσιες εμφανίσεις του Αλέξη Τσίπρα στην κοινωνία, όπως σε Σαντορίνη και Πάρο και οι εξαγγελίες περί λήψης κοινωνικών μέτρων δημιούργησαν ένα κλίμα τελευταίως πώς η κυβέρνηση επιχειρεί πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Κάθε άλλο ωστόσο παρά κάλπες διαφαίνονται. Το Μέγαρο Μαξίμου ετοιμάζεται να κάνει το “come back” με ελάφρυνση του χρέους, κλείσιμο της αξιολόγησης και βεβαίως σταθεροποίηση της οικονομίας και πέρασμα της στην ανάπτυξη.

Πιστεύει πώς έτσι θα κερδίσει πόντους (αν ασφαλώς επιτευχθούν οι στόχοι που βάζει το Μέγαρο Μαξίμου), θα καταφέρει να μείνει στην εξουσία για μια ολόκληρη 4ετία και από εκεί που θεωρούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ “αριστερή παρένθεση” να γίνει κόμμα εξουσίας διεκδικώντας να μείνει στην ιστορία ως το κόμμα που κατάφερε να υπογράψει μνημόνιο (το τρίτο και πιο σκληρό), αλλά δεν διαλύθηκε.

Η χθεσινή ανάρτηση του Αλέξη Τσίπρα για το θέμα του χρέους δεν ήταν καθόλου τυχαία. Μίλησε μετά από μακρό χρονικό διάστημα για διαγραφή του χρέους με αφορμή την επέτειο της Συμφωνίας του Λονδίνου του 1953, όταν η Ευρώπη διέγραψε το 60% του χρέους της Γερμανίας με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας.

Μπορεί σήμερα το Βερολίνο να μην θέλει να συζητήσει “κούρεμα” του χρέους της Ελλάδας και η κυβέρνηση να έχει αποδεχθεί τους όρους ελάφρυνση ή αναδιάρθρωση, το γεγονός ωστόσο πώς ο πρωθυπουργός επαναφέρει το θέμα της διαγραφής δείχνει και τις προθέσεις του κ. Τσίπρα να ζητήσει ακόμη περισσότερα από τους Ευρωπαίους απ΄ αυτά που είναι διατεθειμένοι να δώσουν.

Στις 29 Αυγούστου, στη συνεδρίαση του EuroWorking Group ανοίγει το θέμα του χρέους και επίκεινται αποφάσεις, που θα κληθεί αργότερα το Eurogroup να επικυρώσει. Η κυβέρνηση θεωρεί πώς αν καταφέρει να έχει θετική εξέλιξη στο θέμα του χρέους τότε θα αποκτήσει και το πάνω χέρι στην ελληνική πολιτική σκηνή που βρίσκεται, είναι η αλήθεια, σε αποσύνθεση.

Εκτιμά, ίσως, ο Αλέξης Τσίπρας πώς οι συγκυρίες στο εξωτερικό είναι ευνοϊκές για να επιδιώξει ότι καλύτερο μπορεί να γίνει, όχι μόνο στο θέμα του χρέους, αλλά και στην επιτάχυνση της αξιολόγησης με λιγότερα μέτρα, τη χαλάρωση της λιτότητας και την λήψη μέτρων που θα βοηθήσουν την ελληνική οικονομία να μπει σε τροχιά ανάπτυξης.

Μεταξύ των ευνοϊκών συγκυριών είναι το Brexit, όπου η Βρετανία φαίνεται (όπως γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο) να εκτοξεύεται οικονομικά μετά την απόφαση για έξοδο από την ΕΕ, η κρίση στην Ιταλία, η οποία ετοιμάζει και αυτή ένα δημοψήφισμα που μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι ανάλογο με αυτό της Βρετανίας και γενικώς η αποστροφή χωρών και λαών στη συνέχιση των προγραμμάτων λιτότητας και περικοπών που θέλει η Γερμανία και κάποιες ακόμη χώρες του Βορρά.

Αυτή τη δυσαρέσκεια επιχειρεί να εκμεταλλευτεί ο Αλέξης Τσίπρας συγκαλώντας την άτυπη Σύνοδο των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου στην Αθήνα στις 9 Σεπτεμβρίου με στόχο να αναδειχθεί και ο ρόλος της κυβέρνησης του που έχει επισημάνει εξ αρχής πως τα αντιαναπτυξιακά και αντιλαϊκά προγράμματα οδηγούν σε οικονομική συρρίκνωση και διάλυση της Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι γεωπολιτικές συγκυρίες είναι επίσης προς όφελος της Ελλάδας αυτήν την περίοδο. Η Τουρκία που θεωρούνταν ισχυρός σύμμαχος των ΗΠΑ, αλλά και Ευρωπαϊκών χωρών όπως η Γερμανία, στην περιοχή φαίνεται μετά τους χειρισμούς του Ρ.Τ. Ερντογάν στην αντιμετώπιση της απόπειρας πραξικοπήματος να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Απειλεί Θεούς και δαίμονες και δείχνει η Άγκυρα πώς δεν μπορεί πλέον να την εμπιστευτεί κανείς.

Σε αυτή την περίπτωση ενισχύεται ο ρόλος της Ελλάδας και η κυβέρνηση επιχειρεί να παίξει το χαρτί του παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή. Και είναι γεγονός πώς έχει τύχει ευήκοων ώτων από ισχυρές δυνάμεις, όπως η ΗΠΑ, ενώ η Γερμανία βλέπει πώς δεν μπορεί να παίξει και πολύ με τον Ερντογάν που ανά πάσα στιγμή μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα.

Κανείς λοιπόν από τους διεθνείς παράγοντες δεν θα ήθελε την Ελλάδα σε φάση αποσταθεροποίησης λόγω εκλογών. Κι αυτό γιατί αν προκηρύσσονταν σήμερα εκλογές, το πιθανότερο ήταν η επανάληψη των όσων συμβαίνουν στην Ισπανία. Πολύ δύσκολα θα υπήρχε κυβέρνηση, θα πηγαίναμε σε νέες εκλογές και τα όποια ψήγματα ανάπτυξης θα χάνονταν. Και φτού από την αρχή.

Ίσως και οι Ευρωπαίοι είναι πλέον έτοιμοι να δείξουν μεγαλύτερη διαλλακτικότητα και να βοηθήσουν την Ελλάδα να βγει από το σπιράλ του “θανάτου”, όπως το ονόμαζε κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τα μνημόνια και τα μέτρα που φέρνουν νέα μέτρα.

Επιδίωξη του Μεγάρου Μαξίμου είναι να πετύχει ότι μπορεί καλύτερο στα θέματα της οικονομίας ούτως ώστε να βάλει στέρεα τις βάσεις για επανάκαμψη της στην εξουσία, αντί με “τυχοδιωκτικό” τρόπο, όπως της προσάπτει η αντιπολίτευση να κερδίσει και πάλι τις εκλογές μετά την αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Η Νέα Δημοκρατία είναι πιθανό να καλλιεργεί και να συντηρεί περισσότερο παρά το Μέγαρο Μαξίμου το θέμα των πρόωρων εκλογών για να μπορέσει να συσπειρώσει τα στελέχη της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως δείχνει, δεν έχει καταφέρει να ελέγξει ακόμη το κόμμα και η στάση του σε διάφορα ζητήματα, όπως αυτό της ΕΛΣΤΑΤ και του πρώην επικεφαλής του Α. Γεωργίου δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα.