Guardian: Η κατάθλιψη στο γραφείο του Μαξίμου με την διακόσμηση Σαμαρά και τα κουβανέζικα πούρα (φωτό)

Όπως προκύπτει από την συνέντευξη του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, στον Guardian η διακόσμηση του πρωθυπουργικού γραφείου, όπως την είχε επιλέξει ο προκάτοχός του, Αντώνης Σαμαράς, του προκαλούσε κατάθλιψη.

Η διακόσμηση άλλαξε και τη θέση του «ενοχλητικού» πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» πήρε ο πίνακας του εικαστικού Δημοσθένη Κοκκινίδη, «Αντίθεση».

Ο αρθρογράφος του Guardian περιγράφει αναλυτικά το εσωτερικό του γραφείου του πρωθυπουργού και μια «κάποια» εντύπωση που προκαλούν τα κουβανέζικα πούρα πάνω στο γραφείο. «Αν και έξω έχει 33 βαθμούς Κελσίου και ο ήλιος λάμπει μέσα στο γραφείο, τα φώτα είναι ανοιχτά. Το γραφείο με επένδυση από ξύλο, έχει την αίσθηση ενός κουκουλιού. Όταν μπαίνω μέσα, είναι μόνος, με τα χέρια στις τσέπες του, και μια περισυλλογή στο πρόσωπό του».

Μιλάμε λίγο, συνεχίζει ο δημοσιογράφος του Guardian, καθώς εκείνος κινείται σε έναν καναπέ κάτω από έναν μεγάλο κίτρινο πίνακα. Ολόκληρη η αίθουσα, όπως λέει, έχει αλλάξει. Το γραφείο του – σχεδόν άδειο εκτός από μερικές σημειώσεις, μια στοίβα από τακτοποιημένα αρχεία και ένα κουτί με κουβανέζικα πούρα- ήταν αρχικά στο παράθυρο, και ήταν αδύνατο να αναπνεύσει κανείς φρέσκο αέρα.

Ένα “πολύ βαρύ” έργο τέχνης – επιλογή του Αντώνη Σαμαρά, του συντηρητικού προκάτοχού του – κοσμούσε τον τοίχο. Ένα τραπέζι και μια σειρά από οβάλ καρέκλες ήταν εκεί που το γραφείο του είναι τώρα. «Ήταν τόσο καταθλιπτικό. Τα άλλαξα όλα», λέει ο πρωθυπουργός στον Guardian.

Το έργο που κοσμούσε τον τοίχο πίσω από το πρωθυπουργικό γραφείο επί Σαμαρά ήταν το έργο του μεγάλου εικαστικού Θεόδωρου Βρυζάκη «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» (1858).

Στη θέση του μπαίνει ο πίνακας του εικαστικού Δημοσθένη Κοκκινίδη «Αντίθεση» το οποίο δημιούργησε ο καλλιτέχνης το 1980.

Ο πίνακας του Βρυζάκη που έφυγε ανήκει στο αρχείο της Εθνικής Πινακοθήκης και βρισκόταν στο Μέγαρο Μαξίμου από το 1982, όταν δηλαδή το κτήριο ορίστηκε έδρα του εκάστοτε προέδρου της κυβέρνησης. Πρόκειται για έργο με ιδιαίτερο συμβολισμό, αφού απεικονίζει την Ελλάδα με τη μορφή νέας στεφανωμένης γυναίκας, ενδεδυμένης αρχαιοπρεπώς, εν μέσω αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, να έχει σπάσει τις αλυσίδες της σκλαβιάς από τα πόδια της.