Υπόθεση Novartis: O πρώην πρόεδρο του ΕΟΦ κατέθεσε μήνυση κατά των προστατευόμενων μαρτύρων

O πρώην πρόεδρος του ΕΟΦ και τέως βουλευτής Δημήτρης Λιτζέρης αποφάσισε ν’ ακολουθήσει την δικαστική οδό, για την υπόθεση Novartis, καταθέτοντας μήνυση κατά των τριών προστατευόμενων μαρτύρων που τον ενέπλεξαν στην υπόθεση της Novartis, εγκαλώντας τους για τα αδικήματα της ψευδούς καταμήνυσης, της ψευδορκίας μάρτυρα και της συκοφαντικής δυσφήμισης.

Επιπλέον, με την μήνυσή του ο πρώην πρόεδρος του ΕΟΦ ζητεί τη δίωξη των προστατευόμενων μαρτύρων και κάθε άλλου συνυπευθύνου ή συμμέτοχου που ενδεχομένως προκύψει, σημειώνοντας ότι «από τις παράνομες πράξεις τους» έχει υποστεί μέγιστη ηθική βλάβη, ουσιώδη μείωση και βαρύτατη προσβολή της προσωπικότητας, της τιμής και της υπόληψης του.

Χαρακτηρίζοντας ανυπόστατες- που «βρίθουν ψευδών και συκοφαντικών ισχυρισμών» – τις αναφορές των προστατευόμενων μαρτύρων για το πρόσωπο του, ο κ. Λιτζέρης στη μήνυση που υπέβαλε δια του δικηγόρου του Αντώνη Βγόντζα υποστηρίζει ότι για πρώτη φορά επί των ημερών του στον ΕΟΦ «όλες οι φάσεις, όλες οι διαδικασίες και όλες οι προτεινόμενες τιμές με αναλυτική αιτιολόγηση ανά φάρμακο αναρτόνταν στην ιστοσελίδα του ΕΟΦ».

Ακόμη, υποστηρίζει πως ο ίδιος δεν είχε καν την αντικειμενική δυνατότητα να διαμορφώσει ή να επηρεάσει την τιμή των φαρμάκων ενώ απαντώντας στον ισχυρισμό του προστατευόμενου μάρτυρα πως «στην αγορά κυκλοφορούσε ότι ο Λιντζέρης λειτουργεί ως ταμίας του Βενιζέλου στα θέματα του υπουργείου Υγείας», ο πρώην πρόεδρος του ΕΟΦ σημειώνει:

«Η αλήθεια είναι ότι στη θέση του προέδρου του ΕΟΦ δεν με τοποθέτησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Προτάθηκα από τον τότε υπουργό Υγείας και τοποθετήθηκα από την αρμόδια Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής. Επί της ουσίας υπήρξα πρόσωπο κοινής αποδοχής από την πλειονότητα των πολιτικών παρατάξεων…Ως εκ περισσού δηλώνω ότι ούτε ταμίας υπήρξα κανενός, ούτε εξυπηρετήσεις έχω προσφέρει, ούτε οποιοδήποτε χρηματικό ποσό έχω λάβει».

Τέλος, ο τέως βουλευτής αναφέρει στη μήνυση του πως γίνεται αναφορά στο πρόσωπο του Ευάγγελου Βενιζέλου για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και συγκεκριμένα για να δημιουργηθούν επικοινωνιακές εντυπώσεις που σχετίζονται με την πολιτική διαχείριση της υπόθεσης Novartis.