Ο τελευταίος χρησμός της Πυθίας (βιντεο)

Ο χρησμός διατηρήθηκε προφορικά από στόμα σε στόμα μέσα σε κύκλους Ελλήνων και δημοσιοποιήθηκε ξανά τα τελευταία χρόνια.

Οι πληροφορίες λένε ότι όλοι οι χρησμοί του Μαντείου των Δελφών -όπως και των άλλων Μαντείων- καταγράφονταν σε ειδικά βιβλία, τα λεγόμενα “Χρησμολόγια”. Πολλούς τέτοιους χρησμούς διασώζει ο φιλόσοφος και ιερεύς του Απόλλωνος, Πλούταρχος (2ος αι. μ.χ.).

Ο τελευταίος χρησμός της Πυθίας Νικάνδρας ήταν ο εξής:

Αυτόν τον Χρησμό, τον τελευταίο και μόνο αληθινό,

ως “φίλτρον τόλμης” στην καρδιά μας ας κρατήσουμε!

Κι αυτό που σήμερα φαίνεται άπιαστο και μακρινό,

θα έρθει μέρα που ως απτή πραγματικότητα θα ζήσουμε!

Ως γνωστόν, μετά την τελική επικράτηση του Χριστιανισμού, που έγινε τον 6ο μ.χ., στα χρόνια του Ιουστινιανού, όλα σχεδόν τα ιερατικά κείμενα των Ελλήνων κατεστράφησαν ολοσχερώς.

Ο ευρέως -και επίτηδες- διαδεδομένος δήθεν “χρησμός” του τύπου:

“Είπατε τώι βασιλεί:Χαμαί πεσε δαίδαλος αυλά,

ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην,

ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ”

που σημαίνει:

Πείτε στον βασιλέα (Ιουλιανό): Χάμω έπεσε η πολυδαίδαλη αίθουσα (την γκρέμισαν), ο Φοίβος δεν έχει πιά καλύβα (την έκαψαν), ούτε η Μάντιδα δάφνη (την έκοψαν), ούτε κελαρυστή πηγή (κατέχωσαν με πέτρες την Κασταλία), έσβησε το νερό που πριν κελάρυζε…

δεν είναι παρά μια κατασκευή των φανατικών Χριστιανών, που αποσκοπούσε στο να μεταδώσει κλίμα ηττοπάθειας στους Έλληνες μετά τα χρόνια του Ιουλιανού (4ος αι. μ.χ.).

Αν τον μελετήσει κανείς προσεκτικά, θα διαπιστώσει ότι κατ΄ουσίαν αποτελεί μια παραποίηση ενός Υπομνήματος που οι υπεύθυνοι ιερείς του Μαντείου παρέδωσαν στον ιατροφιλόσοφο Ορειβάσιο, απεσταλμένο και φίλο του Ιουλιανού, για τις καταστροφές και τις ζημιές που είχαν προκαλέσει οι Χριστιανοί στο Ιερό των Δελφών και οι οποίες έχρηζαν άμεσης αποκαταστάσεως.