Αναβιώνει στο δικαστήριο το στυγερό έγκλημα με τον βιασμό και τη δολοφονία της Ζ.Δαλακλίδου

Η φρικιαστική δολοφονία της 34χρονης Ζωής Δαλακλίδου στην Ξάνθη είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο εν έτει 2012.

Η άτυχη κοπέλα έπεσε θύμα βιασμού από έναν γείτονά της, το Χρήστο Παπάζογλου. Ο καταδικασθείς τη βίασε έξω από το σπίτι της και στη συνέχεια της έβαλε φωτιά, για να καλύψει τα ίχνη του, καίγοντάς την ζωντανή. Οκτώ χρόνια μετά, το στυγερό έγκλημα θα αναβιώσει στο δικαστήριο. Ανακοίνωση εξέδωσε η αδερφή του θύματος, Ελένη Δαλακλίδου, ζητώντας δικαίωση.

Η ανακοίνωση της Ελένης Δαλακλίδου: «Ξάνθη, 27 Δεκεμβρίου του 2012, η αδερφή μου Ζωή Δαλακλίδου δέχεται επίθεση επειδή αρνήθηκε για το οτιδήποτε με αυτόν τον άγνωστο και η λύση του ήταν να τη βιάσει και επειδή δεν έφτανε αυτό, ο βιαστής για να καλύψει τα ίχνη του την περιλούζει με βενζίνη και της βάζει φωτιά, με αποτέλεσμα να τη σκοτώσει.

18 Νοεμβρίου του 2013 γίνεται το δικαστήριο, ομολογεί, αφού πρώτα ήθελε να εξεταστεί από ψυχολόγο μήπως και δεν γίνει ποτέ το δικαστήριο, αφού έχει δηλώσει ότι ήταν μεθυσμένος αλλά μπόρεσε να κάνει όλες τι διαδικασίες, δηλώνει μετανιωμένος, ζητάει συγγνώμη από την οικογένειά μας και καταδικάζεται με τις κατηγορίες του βιασμού, της ανθρωποκτονίας με πρόθεση, του εμπρησμού, της διακεκριμένης περίπτωσης φθοράς ξένης ιδιοκτησίας με φωτιά και κλοπή με την ποινή: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.

9 Απριλίου του 2019 γίνεται το εφετείο. Μία ημέρα ακριβώς μετά τα γενέθλιά της, αφού έχει πάρει αναβολή μία εβδομάδα πριν λόγω κωλύματος που επικαλέστηκε η πλευρά του κατηγορουμένου. Γίνεται επανάληψη της ομολογίας του, αυτή τη φορά πιο χαλαρός. Το αποτέλεσμα ευτυχώς ήταν το ίδιο: ισόβια κάθειρξη συν 25 χρόνια.

15 Ιανουαρίου του 2020, αίτηση αναίρεσης κατέθεσε ο δικηγόρος του στον Άρειο Πάγο. Ο καταδικασμένος για τη δολοφονία υποστηρίζει πως έγινε λάθος κατά τη διάρκεια της δικάσιμου στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Θράκης καθώς, ενώ είχε δικηγόρο, επειδή δεν παρουσιάστηκε λόγω προβλήματος το δικαστήριο τού όρισε άλλον και δεν εκπροσωπήθηκε σωστά.

6 Οκτωβρίου του 2020 θα γίνει για ακόμη μία φορά δικαστήριο. Για τρίτη φορά θα πρέπει να το ζήσουμε από την αρχή. Για τρίτη φορά θα πρέπει να μιλήσουμε για την αδερφή μας, να φυλάξουμε τη μνήμη της, την ψυχή της. Γιατί η αδερφή μου δεν είναι εδώ να υποστηρίξει τον εαυτό της. Δεν είναι εδώ να μιλήσει για αυτά που πέρασε.

Είναι όμως αυτός εδώ, με όλα τα δικαιώματα, να παλεύει να μειώσει την ποινή του για ένα φρικτό έγκλημα στη δεκαετία αυτή. Είναι αυτός εδώ που δήλωσε μετανιωμένος, αλλά θέλει να βγει έξω να κάνει τη ζωή του. Και η Ζωή της δικιάς μου οικογένειας να είναι απούσα. Και θα είναι απούσα. Γιατί η αδερφή μου δεν είχε δικαίωμα στο όχι.

Σε αυτό το όχι που το προσπερνάει ο κάθε σεξιστής, βιαστής, ομοφοβικός, ρατσιστής και γίνονται όλα αυτά τα εγκλήματα που ακούμε και ζούμε καθημερινά. Και το κράτος να μην κάνει τίποτα για αυτό. Να παλεύουν χιλιάδες άτομα για τα δικαιώματα όλων αυτών και το κράτος να είναι απών».