Μίμης Στεφανάκος: «Ένας …τυχοδιώκτης που έπιασε λιμάνι στον Πειραιά»

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλώτσο να γυρίσει το ταξίδι ν’ αρχινήσει… Ένα ονειρικό ταξίδι, μια «βουτιά» προς το παρελθόν και την ιστορία του αθλητισμού θα επιχειρήσουμε να κάνουμε με την αμέριστη βοήθεια των μεγάλων αθλητών. Ένα ταξίδι καρδιάς γεμάτο αναμνήσεις. 

Πρώτος καλεσμένος, λοιπόν, δεν μπορεί να μην είναι ένας ποδοσφαιριστής, του οποίου η ζωή του είναι ένα συνεχές ταξίδι. Και μάλιστα, χωρίς κοντέρ… «Μου άρεσε να είμαι τυχοδιώκτης στη ζωή μου…» παραδέχθηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια στην αρχή της συζήτησής μας ο Μίμης Στεφανάκος και αναφέροντας τη λέξη «τυχοδιώκτης» ουδόλως αναφερόμαστε στον αριβίστα, στον άνθρωπο που «πατάει επί πτωμάτων» ώστε ν’ ανέβει υψηλότερα. Απλά, όλη του η ζωή ήταν ένα ταξίδι με χιλιάδες χιλιόμετρα. Εδώ, εν μια νυκτί πήρε την απόφαση να φύγει από την Ελλάδα με προορισμό τη Νότια Αφρική, επειδή οι παράγοντες του Ολυμπιακού δεν του έδιναν δάνειο ύψους 100.000 δραχμών. Ή χώρισε με την Μάρθα Καραγιάννη ύστερα από συζυγικό βίο δύο ετών. Άλλωστε, πρωταρχικός του στόχος ήταν να μπαρκάρει στα πλοία ως μηχανικός και κάθε φορά να «πιάνει» ένα διαφορετικό λιμάνι. Έλα, όμως, που αγάπησε με πάθος μόνο ένα, του Πειραιά. 

Φιλο-ΑΕΚτζής, αντι-Παναθηναϊκός, αν και συμμετείχε στο τμήμα κολύμβησης ενώ ήταν έτοιμος να υπογράψει συμφωνητικό, ο μικρός Μίμης βρέθηκε ξαφνικά στον Ολυμπιακό με πρωτοβουλία του τότε κόουτς Βαγγέλη Χέλμη. Και όπως λέει ο ίδιος τον αγάπησε έντονα: «Αν γεννιόμουν ξανά, θα ήμουν και πάλι φανατικός Ολυμπιακός». Όσοι τον θυμούνται μιλούσαν για έναν μποέμ τύπο, «φευγάτο» θα λέγαμε εμείς, που έλεγε στα μούτρα του άλλου αυτό που πίστευε χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι συνέπειες. Έναν κούκλο, που πετούσε από «κανάρα σε κανάρα» όπως λέει και το τραγούδι και είχε δύο μεγάλες αγάπες, την μπάλα και τη γυναίκα. Μπορείτε να το διαπιστώσετε, άλλωστε, από τους τέσσερις θρησκευτικούς και δύο πολιτικούς γάμους που έκανε εκείνη τη συντηρητική εποχή. Λίγο πιο πίσω ακολουθούσε και η ηθοποιία, καθώς πρωταγωνίστησε σε επτά ταινίες την τριετία 1960-63, εκ των οποίων η πρώτη του είχε προφητικό τίτλο «Αγαπούλα μου»… Τόσο σουξέ είχε ο Στεφανάκος. 

«Κάθε μέρα από το σπίτι μου στα Εξάρχεια κατευθυνόμουνα με τα πόδια μέχρι την Ακαδημίας, όπου ανέβαινα στο λεωφορείο και πήγαινα για προπόνηση» ανέφερε και θυμάται: «Στην επιστροφή κατά την πρώτη δοκιμή στον Ολυμπιακό, εγώ και ο Χέλμης, σταματήσαμε σε ένα περίπτερο και αγόρασε ένα στυλό. Μου ζήτησε να υπογράψω το συμφωνητικό και το έπραξα. Όταν μάλιστα, πήγα να του αναφέρω περί χρημάτων, έκοψε κάθε κουβέντα και μου είπε ότι θα δοθούν στην μητέρα μου. Στην οδό Ακαδημίας και στα όρθια υπέγραψα το συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό». Σίγουρα, θα αναρωτιέστε τι έγινε με τα χρήματα. «Κοίταξε, εμείς γινόμαστε ποδοσφαιριστές για να διοριστούμε στη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ ή σε άλλους δημόσιους φορείς. Ήμασταν ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές. Για κάθε νίκη λαμβάναμε 1.000 δραχμές και 500 αν φέρναμε ισοπαλία, ενώ από την κινηματογραφική ταινία αποκόμιζα 18.000! Ουδεμία σχέση, δηλαδή, με τις απολαβές των παικτών στο σύγχρονο ποδόσφαιρο».

Γι’ αυτό άλλωστε, αποφασίζει να …γίνει το 1966 καπνός ύστερα από τη «χυλόπιτα» που του έριξαν οι «ερυθρόλευκοι» στο αίτημά του για την είσπραξη δανείου ύψους 100χιλ. ευρώ. «Ένας φίλος μου δικηγόρος και Παναθηναϊκός, που είχε συμφέρον να φύγω από τον Ολυμπιακό, μου «έριξε» την ιδέα να παίξω στη Νότια Αφρική. Ήταν το θέμα του δανείου αλλά και το γεγονός ότι δεν με παραχωρούσαν σε μια εκ των Μπαρτσελόνα, Μίλαν, Αούστρια, Γαλατασαράι και Φενερμπαχτσέ που με ζητούσαν και ανέβηκα στο πρώτο αεροπλάνο» ανέφερε ενώ ξεπέρασε και τα όποια προβλήματα πήγαν να παρουσιαστούν στην μετακίνησή του: «Έφτιαξα και μια …επιστολή – μαϊμού, με τη σφραγίδα του Ολυμπιακού αλλά και την υπογραφή του προέδρου, που έγραφε ότι η διοίκηση σιγοντάρει την μεταγραφή και η δουλειά έκλεισε. Τελικά, πούλησα τον εαυτό μου…»

«Χίλια αυτιά» πρέπει να έχεις για να ακούς τον «χείμαρρο» Μίμη Στεφανάκο να σου λέει την ιστορία της ζωής του. «Και λίγα πέρασα…» μονολόγησε. Ποιες ήταν οι συνθήκες στο Γιοχάνεσμπουργκ; «Να σκεφτείτε ότι αν ένας έγχρωμος έμπαινε στο σπίτι απρόσκλητος, είχες δικαίωμα να τον πυροβολήσεις…» Έπαιξε, εν τέλει, στους Ρέιτζερς και Κορίνθιανς, απ’ όπου «κρέμασε τα παπούτσια» και βοήθησε τον Παράσχο Αυγητίδη, τερματοφύλακα του Ολυμπιακού και σεβαστό μέλος της ισχυρής ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας στη Νότια Αφρική, να τον ακολουθήσει στο Γιοχάνεσμπουργκ. 

Η μετα-ποδοσφαιρική εποχή τον βρίσκει να δημιουργεί δραστηριότητες ως επιχειρηματικό δαιμόνιο που ήταν, λαμβάνοντας και το σχετικό ρίσκο. Επί παραδείγματι, άνοιξε εταιρία που είχε σχέση με ομόλογα και τυχαία ένα πρωί μαθαίνει ότι ο συνέταιρος του την …έκανε για Βραζιλία φορτωμένος με εκατομμύρια δραχμές, στις οποίες ήταν μέσα και οι δικές του. Είπαμε όμως, κοιτάμε μπροστά και συνεχίζουμε. Καταπιάστηκε και με την πολιτική, αφού πάνω από μισό αιώνα στηρίζει τη Νέα Δημοκρατία σε όλες της τις εκφάνσεις. Ως …μπουλντόζας του αθλητισμού τα βρήκε με τον «μπουλντόζα» της πολιτικής, τον συγχωρεμένο Μιλτιάδη Έβερτ και βρέθηκαν επί δύο θητείες στο δήμο Αθηναίων. Αλλά έχει να το λέει: «Μη νομίζεις ότι μου έκανε τίποτα η Νέα Δημοκρατία, αλλά εγώ τη στηρίζω…» 

Πέντε πράγματα που δεν γνωρίζετε…

1) Τη φράση «κορίτσια ο Μπάρκουλης…» την εμπνεύστηκε ο Στεφανάκος, ώστε να «πικάρει» τη συνοδό του. 

2) Του προτάθηκε να συμμετάσχει και στα «Παιδιά του Πειραιά», αλλά η εθνική Ενόπλων και η πρόκριση στο παγκόσμιο της Κορέας, στάθηκε εμπόδιο. Πρωταγωνίστησε στις ταινίες «Κομήτης Χάλεϊ», «Καραγκούνα», «Ο διαιτητής», «Σκότωσα για το παιδί μου», «Αθήνα ώρα 12».

3) Στις νυχτερινές εξόδους του συνοδευόταν από την αγαπημένη του Λάουρα, διάσημη τραγουδίστρια, στη συνέχεια γνωρίστηκε με την ντίβα του ελληνικού σινεμά Μάρθα Καραγιάννη αλλά φλέρταρε και με Βάνου, Οικονόμου.

4) Ανακάλυψε το μυστικό για να παίζεις σούπερ μπάλα. Μα, ο συνδυασμός εξαντλητικής διασκέδασης και προπόνησης, αρκεί να χορεύεις τσα-τσα, χούλα-χουπ και λίμπο)…

5) Η χειρότερη μέρα της ζωής του ήταν ο χαμός των μόλις πέντε ημερών παιδιού του με την Καραγιάννη.