Ο άλλος Ζινεντίν Ζιντάν: Το ραντεβού της χαρτοπετσέτας και η Ισπανίδα χορεύτρια που κέρδισε την Μπελούτσι

Η οικογένεια Ζιντάν είχε εγκαταλείψει την κοινότητα Καμπίλε της Αλγερίας το 1953, πριν από την επανάσταση για την ανεξαρτησία, για να αναζητήσει καλύτερη τύχη στη Γαλλία. Το 1962, η Αλγερία ανεξαρτητοποιήθηκε από την Γαλλία. Εκείνη την χρονιά, ο Ζμαΐλ Ζιντάν αποφάσισε να επιστρέψει στην γενέτειρά του όπου, σε άλλη εποχή, βοσκούσε πρόβατα. Είχε περάσει εννέα χρόνια στην Γαλλία ως εργάτης σε οικοδομή. Λίγες ημέρες πριν πάρει το βαπόρι από το λιμάνι της Μασσαλίας, γνώρισε την Μαλίκα, μια «ξαδέλφη», όπως αποκαλούνται χαϊδευτικά άνθρωποι που προέρχονται από την ίδια περιοχή.

Εκείνη η συνάντηση έγινε η αιτία για να μην φύγει από την Μασσαλία και να εγκατασταθεί μόνιμα στην δεύτερη πατρίδα του. Ο Ζμαΐλ με την Μαλίκα έμειναν στην φτωχική γειτονιά της Λα Καστελάν και έκαναν πέντε παιδιά. Το μικρότερο εξ’ αυτών γεννήθηκε, στις 23 Ιουνίου 1972 και τον βάφτισαν Ζινεντίν, όνομα που στην γλώσσα των Καμπίλ σημαίνει «η ομορφιά της θρησκείας». 

Ο Ζμαΐλ δούλευε την ημέρα ως οικοδόμος και το βράδυ ως φύλακας. Οι γονείς υπήρξαν οι παντοτινοί ήρωες του Ζινεντίν, ο οποίος ντρίμπλαρε τις κακές παρέες και συνήθειες χάρη στην μπάλα. Η μοίρα θέλησε να φτάσει στον απόγειο της δόξας του στον τελικό του Μουντιάλ του 1998, όταν με δύο κεφαλιές έστεψε παγκόσμια πρωταθλήτρια την Γαλλία. Το έκανε στο «Σταντ ντε Φρανς», γήπεδο που βρίσκεται στο Σεντ Ντενί, μια γειτονιά όπου τα προηγούμενα χρόνια είχε αποπερατωθεί από, στην πλειοψηφία τους, οικοδόμους μετανάστες. Μεταξύ αυτών, και ο Ζμαΐλ Ζιντάν!

Από τότε που θυμάται τον εαυτό του, ο Ζιντάν ήθελε να μοιάσει στον Έντσο Φραντσέσκολι. Στον «πρίγκιπα», ο οποίος με μοναδική κλάση μιλούσε στην μπάλα, την πήγαινε όπου εκείνος ήθελε.

Τον Νοέμβριο του 1996, τον αντίκρισε για πρώτη φορά από κοντά. Η Γιουβέντους αντιμετώπιζε την Ρίβερ Πλέιτ στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου και ο «Ζιζού» είχε απέναντι τον άνθρωπο που, χωρίς να το γνωρίζει, συνέβαλε αποφασιστικά στο να γίνει ποδοσφαιριστής.

Η Γιούβε νίκησε με γκολ του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο και, όταν τελείωσε το ματς, ο Ζινεντίν δεν ασχολήθηκε με τα πανηγύρια των συμπαικτών του. Έψαξε να βρει εκείνον για να ανταλλάξουν φανέλες και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. «Πέθαινα για να τον συναντήσω και εκείνη την ημέρα τα κατάφερα» θυμάται ο Ζιντάν, ο οποίος χάρισε την φανέλα στον πρωτότοκο γιο του, που ήταν μόλις λίγων μηνών.

Το όνομά του; Έντσο, βεβαίως! Ο μπαμπάς Ζινεντίν τον σκέπασε με την φανέλα της Ρίβερ, αλλά αρκετά βράδια την φόρεσε ο ίδιος ως πιτζάμα, όπως αποκάλυψε η σύζυγός του, Βερονίκ, μιλώντας με τον Φραντσέσκολι. 

Μικρός ο Γιαζίντ όπως τον φώναζαν όλοι στη γειτονιά του, ήταν πολύ άτακτος. Δεν είχε μάτια παρά μόνο για την μπάλα, αμελώντας το σχολείο. Στα φτωχικά σοκάκια καθημερινά και για ατελείωτες ώρες μαζεύονταν όλη η πιτσιρικαρία από τους βορειοαφρικανούς μετανάστες των εργατικών πολυκατοικιών για να παίξει μπάλα, να δοκιμάσει νέα κόλπα με τη στρογγυλή θεά και να κάνουν μεταξύ τους αστεία, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον. 

«Σχεδόν όλα όσα ξέρω για το ποδόσφαιρο τα έμαθα σε εκείνες τις αλάνες της Μασσαλίας» θα δηλώσει πριν από μερικά χρόνια. Ο Ζιζού ήταν το παιδί που αγαπούσαν όλοι περισσότερο στην παρέα κι αυτό γιατί είχε την τύχη να έχει μια μπάλα που του είχε αγοράσει ο πατέρας του ο οποίος, σε αντίθεση με τη μητέρα του Μαλίκα που τον μάλωνε αρκετές φορές γιατί παραμελούσε τα μαθήματά του, τον υποστήριζε πάντα. 

Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο δυνάμωσε ακόμη περισσότερο, όταν σε ηλικία έξι ετών κι ενώ ήταν μπολμπόι της Μαρσέιγ είδε από κοντά αγωνιζόμενο το ίνδαλμά του Έντσο Φραντσέσκολι. Ήταν αυτός που προσπαθούσε να μιμηθεί τις ατελείωτες ώρες που περνούσε στα σοκάκια μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του, όταν είχαν οργανώσει ένα τουρνουά με την ονομασία «Κύπελλο» που είχε για έπαθλο ένα ομοίωμα κυπέλλου φτιαγμένο από πλαστικό μπουκάλι νερού και τυλιγμένο από αλουμινόχαρτο για να του προσδίδει λάμψη. 

Τα παιδικά του χρόνια πέρασαν γρήγορα, όπως θυμάται ο ίδιος, αφού παρά τις δύσκολες συνθήκες, υπήρχε εκτίμηση, σεβασμός και αλληλοβοήθεια μεταξύ των μεταναστών. Μετά το πέρασμά του από τη Σεντ Ανρί όπου έβγαλε το πρώτο του δελτίο θα αναγκαστεί να μετακομίσει, αφήνοντας την οικογένειά του, όταν στα 14 του χρόνια θα τον επιλέξουν οι Κάννες. Τότε είναι που θα βάλει το μεγάλο στοίχημα με τον εαυτό του: να πετύχει και να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ή να ακολουθήσει το επάγγελμα του φορτηγατζή. Ευτυχώς για όλους τους ποδοσφαιρόφιλους, θα κάνει πράξη το παιδικό του όνειρο. 

Ο Ζιζού εκτός γηπέδων 

Είναι παντρεμένος με την χορεύτρια Βερονίκ, κόρη Ισπανών μεταναστών, την οποία γνώρισε κατά το δεύτερο έτος της παραμονής του στην ομάδα των Καννών και από εκείνη τη στιγμή σταμάτησε τις πολλές εξόδους και έγινε σπιτόγατος. Η Βερονίκ Λεντίσκο είπε για την γνωριμία τους: «Ήμουν μόλις 17 ετών και σπούδαζα σε σχολή χορού. Γνωριστήκαμε σε μία καφετέρια στις Κάννες. Ήταν έρωτας κεραυνοβόλος με την πρώτη ματιά. Ήμασταν και οι δύο πολύ ντροπαλοί. Εγώ του μίλησα πρώτη και αυτός συνέχισε» τονίζει η Βερονίκ, για να συμπληρώσει ο Ζιντάν: «Όταν την είδα ήξερα ότι ήταν η γυναίκα της ζωής μου και η μητέρα των παιδιών μου».

Παντρεύτηκαν το 1993 και σήμερα έχουν αποκτήσει τέσσερις γιους: τον Έντσο (1994, πήρε το όνομά του από το είδωλό του Φραντσέσκολι), τον Λούκα (1994), τον Τέο (2002) και τον Ελίας (2005). Έχει ύψος 1.85 μ. και βάρος 85 κιλά. Προτιμάει να περνάει τον ελεύθερο χρόνο μαζί τους. Σύμφωνα με την Μόνικα Μπελούτσι έχει τα πιο ωραία πράσινα μάτια στο χώρο του αθλητισμού. Η Φόρμουλα 1, το «sudoku» και το τένις είναι τα χόμπι του. Μάλιστα, στο παρελθόν είχε σχεδιάσει να αγωνιστεί σε επαγγελματικό επίπεδο στο τένις. Του αρέσει πολύ ο Αντρέ Αγκάσι και σε ένα τουρνουά της Ρεάλ στο εξωτερικό, έμεναν στο ίδιο ξενοδοχείο, αλλά ντρεπόταν να του συστηθεί. 

Ο καλύτερος του φίλος είναι ο Κριστόφ Ντουγκαρί από την εποχή που έπαιζαν μαζί στην Μπορντό. Χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως ντροπαλό, φιλικό και υπομονετικό. Μικρός είχε πυκνά μαλλιά (μπούκλες) και πολλοί τον περνούσαν για κορίτσι. Θαύμαζε τον αδερφό του Τζαμέλ και προσπαθούσε να μιμηθεί τις κινήσεις του με την μπάλα. Ως ομορφότερη γυναίκα επιλέγει τη Λετίσια Κάστα. Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές διαφημίσεις και είναι ο πρώτος άντρας- μοντέλο του Κριστιάν Ντιόρ, διαφημίζοντας σειρά after save. Ήταν λαμπαδηδρόμος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Στις 8 Φεβρουαρίου 1991, ύστερα από το πρώτο του γκολ, ο πρόεδρος των Καννών του έκανε δώρο ένα αυτοκίνητο όπως του είχε υποσχεθεί. Οι γονείς του ζουν σήμερα σε μία βίλα που τους έχει κάνει δώρο, σε προάστιο της Μασσαλίας.

Μιλάει άπταιστα ιταλικά, αραβικά, γαλλικά, ισπανικά, λατρεύει τα μακαρόνια και φτιάχνει όλων τα ειδών τα πιάτα με βάση αυτά. Είναι φαν της Ίμπιζα και του Μαυρίκιου. Του αρέσει να οργώνει τις θάλασσες με το γιοτ του, να κάνει τζετ σκι με τα παιδιά του και το υποβρύχιο ψάρεμα. 

Πραγματοποίησε ακόμη και πτώση με αλεξίπτωτο! «Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς τι συμβαίνει. Είναι ένα… μπαμ. Μια ελεύθερη πτώση με ταχύτητα 200 χιλιομέτρων».

Ψηφίστηκε δημοφιλέστερος Γάλλος όλων των εποχών, αφήνοντας πίσω του τον πάπα Αμπέ Πιέρ. Έχει παραδεχτεί σε δηλώσεις του πως αρκετές φορές πάνω στα νεύρα του έχει αντιδράσει άσχημα. Τα παιδιά είναι η αδυναμία του. Έχει να επιδείξει σημαντικό φιλανθρωπικό έργο ως χρηματοδότης του οργανισμού κατά της λευκοδυστροπίας (ELA) και της Unicef όσον αφορά το πρόγραμμα στήριξης για τα παιδιά του κόσμου. Είναι επίσης πρέσβης Καλής Θελήσεως. Είχε βοηθήσει οικονομικά τους πλημμυροπαθείς της Γαλλίας και τους σεισμόπληκτους της Αλγερίας με τη διεξαγωγή φιλικών αγώνων μαζί με άλλα αστέρια του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Άλλωστε εδώ και χρόνια, την εποχή που διεξάγεται το γκαλά της ΦΙΦΑ, οι φίλοι του Ζιντάν αντιμετωπίζουν τους φίλους του Ρονάλντο, σε αγώνα που έχει καθαρά φιλανθρωπικό σκοπό. Το 2004 είχε ανακηρυχθεί «Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής», από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, Ζακ Σιράκ. 

Είναι ευαισθητοποιημένος στο θέμα του ρατσισμού. Έχει δηλώσει σχετικά: «Ποτέ δεν υπέφερα από ρατσισμό αφού οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν από τη Βόρεια Αφρική». Μικρός είχε πέσει θύμα ρατσιστικών συμπεριφορών. «Είμαι περήφανος για την αλγερινή καταγωγή μου και αυτό το χρωστάω στον πατέρα μου που με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου και με συμβούλευε ότι ένας μετανάστης πρέπει να δουλεύει δύο φορές πιο σκληρά για να επιβιώσει». 

Παλιότερα είχε δημιουργηθεί θέμα με τις θρησκευτικές του προτιμήσεις. Ο ίδιος είχε δηλώσει αρχικά μετριοπαθής μουσουλμάνος, αλλά αργότερα το είχε διαψεύσει. Τότε βγήκαν στο φως της δημοσιότητας στοιχεία που τον τοποθετούσαν μέλος μιας αίρεσης από τη Βόρειο Αφρική, κάτι που του προξένησε προβλήματα για κάποιο διάστημα. 

Ο Άντι Ρόξμπουργκ, επικεφαλής του επιτελείου τεχνικής ανάλυσης της ΟΥΕΦΑ, τον είχε αποκαλέσει «Θεόσταλτο» και «Γάλλο Πελέ». Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από εκατοντάδες συνθήματα από τους οπαδούς των ομάδων στις οποίες έχει αγωνιστεί. Ο Γάλλος τραγουδιστής Πασκάλ Ομπισπό του είχε αφιερώσει το τραγούδι «Ζινεντίν». 

Ο Ζιζού αμέσως μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ το 1998, έγινε το σύμβολο της Μασσαλίας. Στην παραλιακή λεωφόρο Κορνίς υπάρχει ένα γιγαντιαίο πόστερ του που είναι ορατό από απόσταση ενός χιλιομέτρου. Αποτελεί σύμβολο του αθλητισμού αλλά και του ανδρισμού. Καθημερινά δέχεται εκατοντάδες ηλεκτρονικά μηνύματα και επιστολές από γυναίκες που θέλουν να του εκφράσουν το θαυμασμό τους και όχι μόνο. 

Είχε πρωταγωνιστήσει σε κινηματογραφική ταινία με τίτλο «Ζιντάν: ένα πορτρέτο του 21ου αιώνα» που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο φεστιβάλ των Καννών. Σύμφωνα με την επίσημη σελίδα της Ρεάλ, ο τίτλος της ταινία είναι και θα παρουσιάζει τον πιο αυθεντικό Ζιντάν. Οι σκηνοθέτες Ντάγκλας Γκόρντον από τη Σκωτία και Φιλίπ Παρενό από τη Γαλλία είχαν δηλώσει πως: «Δεν πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ, αλλά για ένα ψυχολογικό πορτρέτο, θέλαμε να φτιάξουμε το πορτρέτο ενός σημαντικού άντρα του 21ου αιώνα και επιλέξαμε τον Ζιντάν». 

Eίχε ως χορηγό την εταιρεία παιχνιδιών «LEGO» και για κάποιο χρονικό διάστημα φορούσε ρούχα με το λογότυπο της. Μάλιστα ήταν το μεγάλο της όπλο στην ποδοσφαιρική κολεξιόν της εταιρείας και η φιγούρα του σε μινιατούρα είχε κάνει σπουδαίες πωλήσεις. Αθλητικός του χορηγός είναι η «Adidas», που τον προμηθεύει με τα παπούτσια «Predator» και γενικότερο αθλητικό υλικό. Το συμβόλαιο του με την αθλητική εταιρεία λήγει το 2017. 

Έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός στις ταινίες «Γκολ», «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες», «Γκολ 2: Ζώντας το όνειρο» και «Ρεάλ η ταινία». 

Πλέον, καθισμένος αναπαυτικά στην καρέκλα του, θα μπορεί χωρίς ενοχές και μακριά από αδιάκριτα βλέμματα, να καπνίσει το τσιγάρο του, κάτι που έκανε και ως παίκτης για να χαλαρώσει μετά από κρίσιμα παιχνίδια από την υπερένταση και να αποβάλλει το στρες. 

Ο Ζιντάν έχει πει για την καταγωγή του:

«Η επιθυμία και το πάθος που έχω για ό,τι και αν κάνω στη ζωή μου, προέρχεται από τις ρίζες μου. Το σημαντικότερο για εμένα είναι πως ακόμα ξέρω ποιος είμαι και που ανήκω. Είμαι πρώτα ένας Καμπίλ από την Λα Καστελάν, στη συνέχεια ένας Αλγερινός από τη Μασσαλία και τέλος ένας Γάλλος».  

Το πρώτο ραντεβού με την Ρεάλ

Το πρώτο του ραντεβού με την «βασίλισσα της Μαδρίτης» ήταν το 2001. «Θέλεις να έρθεις να παίξεις στην Ρεάλ Μαδρίτης;» έγραφε, στα γαλλικά, η χαρτοπετσέτα που, μέσω πολλών χεριών, έφτασε σε αυτά του Ζινεντίν, στην διάρκεια ενός επίσημου δείπνου στο Μονακό, στο πλαίσιο ενός γκαλά της ΟΥΕΦΑ.

Αποστολέας ήταν ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος λίγες ημέρες νωρίτερα είχε «αρπάξει» τον Λουίς Φίγκο από την Μπαρτσελόνα και ονειρεύονταν τον Γάλλο καλλιτέχνη με την φανέλα της «Βασίλισσας». Η απάντηση του «Ζιζού», στα. αγγλικά! «Yes!» με θαυμαστικό, για να τονιστεί η επιθυμία του να παίξει στην Ρεάλ.

Λίγους μήνες αργότερα, ο Ζινεντίν καμάρωνε με την φανέλα της Ρεάλ στα χέρια, έστω και αν πήρε το «5», αφού το «10» είχε καπαρωθεί ήδη από τον Πορτογάλο. «Ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της ζωής μου» θυμάται για εκείνη την βραδιά στο Μονακό, εξαιτίας της οποίας συνέδεσε έκτοτε την ζωή του με την Μαδρίτη.

Η Βερονίκ, είχε «μπουχτίσει» με την ομίχλη του Τορίνο και έκανε μετά χαράς το ταξίδι στην ισπανική πρωτεύουσα. Έκτοτε, η οικογένεια Ζιντάν ζει στην Μαδρίτη, ο πάτερ φαμίλιας υπήρξε παίκτης, πρεσβευτής, βοηθός του Κάρλο Αντσελότι και προπονητής της δεύτερης ομάδας, την ώρα που τα παιδιά του, Έντσο, Λούκα, Τεό και Ελιάζ, αγωνίζονται στα τμήματα υποδομής της «Βασίλισσας».

Οι στιγμές που άφησε ο Ζινεντίν με την λευκή φανέλα, αμέτρητες. Κορυφαία όλων, βεβαίως, το γκολ – ποίημα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2002 κόντρα στην Μπάγερ Λεβερκούζεν.

Νέα θέση

Στα τέσσερα του έμαθε ποδήλατο, στα έξι έκανε τζούντο, στα 43 του ακόμα μαθαίνει την θέση του προπονητή. Και αν με την μπάλα στα πόδια «χρησιμοποιούσε το πόδι σαν να έβαζε βούτυρο σε μια φρυγανιά», όπως είχε πει ο Ζοσέ Αλταφίνι, στην άκρη του πάγκου έχει συναντήσει αρκετά ζόρια. Αλλά απέναντι στις προκλήσεις ο Ζιντάν έχει δείξει πως είναι ικανός. Να μεγαλουργεί, να κερδίζει. Και σαν προπονητής έχει τη δική του λογική:

 «Υποφέρω πολύ περισσότερο ως προπονητής. Είμαι πεπεισμένος ότι δεν πρέπει να πάψεις να σκέφτεσαι ως παίκτης. Στο ποδόσφαιρο, κάποιες φορές, πιστεύουμε ότι ο προπονητής πρέπει να μιλάει, να φωνάζει, να τα κάνει όλα άνω – κάτω. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ πιο απλό. Πρέπει να δουλεύεις, να προσέχεις τις λεπτομέρειες και να έχεις ξεκάθαρες ιδέες» λέει ο άνθρωπος που καλείται να οδηγήσει την Ρεάλ ξανά στην κορυφή του κόσμου.