Η Δικαιοσύνη έσωσε την “τιμή” της

Ο μεγάλος πατέρας της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόιντ κάνει την ακόλουθη εφιαλτική περιγραφή στην «Ερμηνεία των Ονείρων»: Ο ονειρευόμενος, δηλαδή, έχει μεγάλη αγωνία, γιατί εμφανίζεται (μέσα στα όνειρά του) γυμνός μπροστά στο πλήθος. Όμως, το στοιχείο εκείνο που προκαλεί ακόμη περισσότερο άγχος, είναι το αλλόκοτο γεγονός ότι κανένας δεν νοιάζεται ουσιαστικά για τη γύμνια του: Ο κόσμος απλώς προσπερνά μπροστά του σαν να ήταν τα πράγματα απολύτως φυσιολογικά!

Γιατί κάνω αυτή την παράξενη αναφορά; Γιατί ενώ η χώρα μας βρίσκεται σε μια παρόμοια παρακμιακή και αποχαυνωτική ατμόσφαιρα (όπου κανείς πλέον δεν πιστεύει σε τίποτε), ένας θαρραλέος «ερευνητικός» δημοσιογράφος (investigative journalist) ταρακουνάει τα νερά και φέρνει στη δημόσια σφαίρα την περίφημη λίστα των (καθ’ υπόθεση) φοροφυγάδων! Και αυτή η ενέργεια γίνεται, όταν «κάποιοι» πρώην Υπουργοί Οικονομικών δηλώνουν κυνικά και απαράδεκτα στη Βουλή, ότι δεν γνωρίζουν που χάθηκε η περιβόητη λίστα! Βεβαίως, με μια γρήγορη ανάγνωση της επίμαχης δημοσιοποιημένης αναφοράς των απάτριδων φοροφυγάδων (αν εμπεριέχει έστω και ένα κόκκο αλήθειας) αποκαλύπτεται τραγικά και το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας.

Τι εννοώ; Μέσα σε αυτή τη λίστα παρελαύνει όλη η «αγία οικογένεια» (για να θυμηθούμε λίγο τον Μαρξ), δηλαδή η οικονομική, πολιτική και δημοσιογραφική ελίτ, η οποία μπορεί να ξιφουλκεί κατά της Μέρκελ και της γερμανικής «κατοχής» στην Ελλάδα, αλλά βγάζει τα λεφτά της σε μια ελβετική τράπεζα (για να συνεχίσει απλώς ακάθεκτη το carpe diem, δηλαδή την ατομική καλοπέραση, επιβεβαιώνοντας πανηγυρικά «ότι για πολλούς δεν υπάρχουν άλλες αρχές στη ζωή, εκτός από το να αρπάζει κανείς ότι μπορεί»)!

Και αυτή η παρατήρηση δείχνει ανάγλυφα, ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε ποτέ μια εθνική αστική τάξη, που θα καθόριζε αυτόνομα τον προσανατολισμό της δύσμοιρης χώρας μας! Μέσα σε αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα διατάσσεται η σύλληψη του παραπάνω δημοσιογράφου, ευθύς μόλις δημοσιοποιείται η επίμαχη λίστα. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω σε ποια ακριβώς σημεία η Δικαιοσύνη εμφανίζεται να είναι – κατά τη γνώμη μου – «επιλεκτική», «σκόπιμη» και ίσως «τυφλή» (γιατί δεν επιδείχθηκαν τα ίδια γρήγορα δικονομικά και θεσμικά αντανακλαστικά και σε άλλες περιπτώσεις βδελυρών σκανδάλων, όπως ήσαν οι υποκλοπές ή το Βατοπαίδι).

Έτσι, ήταν αδικαιολόγητη και «εκδικητική» η ενεργοποίηση της αυτόφωρης διαδικασίας εναντίον του δημοσιογράφου, αφού κάτι τέτοιο προυποθέτει βεβαιότητα για την ενοχή του δράστη. Πράγμα που δεν συνέβαινε εδώ, γιατί υπήρχε σοβαρή αμφισβήτηση για το αν είχαμε πράγματι παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, στο βαθμό που η αναφορά στη λίστα αφορούσε μόνο την ύπαρξη κάποιων καταθέσεων στο εξωτερικό και όχι τα ποσά τους.

Επίσης ήταν δικονομικά ακατανόητη η χρήση μιας εξαιρετικής διάταξης της Δικονομίας μας, που δίνει τη δυνατότητα στον εισαγγελέα να διατάσσει εσπευσμένα και γρήγορα τη σύλληψη του δράστη.

Όταν, όμως, όλες αυτές οι αυταρχικές επιλογές της Δικαιοσύνης αφορούν και θίγουν ταυτόχρονα και την «ελευθερία του Τύπου», τότε είναι σαφές ότι υπονομεύουν και τη Δημοκρατία μας, γιατί χωρίς ελεύθερη δημοσιογραφία δεν μπορεί να υπάρχει ούτε δυτική Δημοκρατία!

Και όλοι θυμόμαστε, ότι ο Χέρμπερτ Μαρκούζε κριτίκαρε έντονα το σοβιετικό καθεστώς, γιατί ακριβώς η ιθύνουσα σοβιετική ελίτ έλεγχε απόλυτα τη διακίνηση των πληροφοριών και των ειδήσεων. Τέλος, υπάρχει και ένα μέγεθος που λέγεται «πληροφόρηση της κοινής γνώμης».Και αυτό έχει τη δικιά του αυξημένη σημασία, γιατί όλοι θέλουμε να πληροφορηθούμε σήμερα ποιοι είναι επιτέλους οι παράνομοι φοροφυγάδες που έβγαζαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, όταν η χώρα μας χρεοκοπούσε!

Ευτυχώς η τελική απόφαση του δικαστηρίου έσωσε την «τιμή» της Δικαιοσύνης και της χώρας μας!

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Μέσα στις παρακμιακές συνθήκες που ζούμε θα πρέπει να προστατεύσουμε, τουλάχιστον, την ελευθερία του τύπου και να μη «πυροβολούμε τους αγγελιοφόρους» (των ειδήσεων), που είναι οι δημοσιογράφοι. Αλλά να ψάχνουμε την ουσία του προβλήματος (που είναι στην προκείμενη περίπτωση η φοροδιαφυγή)!

Αλλιώς, γρήγορα θα χάσουμε και τη Δημοκρατία μας!

[Του Γρηγόρη Καλφέλη, καθηγητή Νομικής του ΑΠΘ από tovima.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr