Λ. Κονιόρδου: «Η πολιτιστική μας κληρονομιά δίνει προστιθέμενη αξία στη ζωή των πολιτών»

Μιλώντας από την Αγία Πετρούπολη, η υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου, στάθηκε στην ανάταση που χρειάζεται ο ελληνικός λαός χωρίς προγονολατρείες και στείρους εθνικισμούς.

Όπως δήλωσε στο ραδιόφωνο του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM» και στην εκπομπή Sputnik Express: «Ο καλύτερος τρόπος για να προστατεύσουμε τα μνημεία μας, τα υλικά και τα άυλα, είναι να φέρουμε τους πολίτες κοντά τους, με έναν τρόπο που θα εμψυχώσει τη δική τους αγάπη και τη δική τους επίγνωση ότι αυτά τα μνημεία δίνουν προστιθέμενη αξία στη ζωή τους, προκοπή, ευμάρεια και συμπαρασύρουν και άλλες δραστηριότητες, την παιδεία, τις τοπικές κοινωνίες με όλες τους τις δραστηριότητες, τον ποιοτικό τουρισμό, την αειφόρο ανάπτυξη… Αυτά είναι κεφάλαια της Ελλάδας, είναι ίσως το πιο σημαντικό που έχει αυτή τη στιγμή».

Η κ. Κονιόρδου βρέθηκε τη βδομάδα που πέρασε σε μια γνώριμή της πόλη, την πόλη της γιαγιάς της Λύδιας Νικολάεβνα Νοκολάεβα -όπως μας αποκάλυψε-, όπου την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου εγκαινίασε την έκθεση «Genii Loci. Ελληνική Τέχνη από το 1930 έως σήμερα» που φιλοξενείται στο Κρατικό Μουσείο Manege της Αγίας Πετρούπολης, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του αφιερωματικού «Έτους Ελλάδας-Ρωσίας 2016» και στην οποία μέσα από 147 έργα παρουσιάζονται 100 Έλληνες εικαστικοί δημιουργοί διαφορετικών τάσεων που έζησαν και δημιούργησαν από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα έως τις μέρες μας.

Η υπουργός Πολιτισμού συμμετείχε, επίσης, στο 5ο Διεθνές Πολιτιστικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης (1-3 Δεκεμβρίου), όπου η Ελλάδα ήταν φέτος η πρώτη τιμώμενη χώρα, το οποίο χαρακτήρισε πολύ σημαντική πρωτοβουλία, καθώς «μέσα στις μεγάλες παγκόσμιες αλλαγές και το τσουνάμι του Πολιτισμού που ακόμα δεν ξέρουμε πού θα μας πάει και τι θα αφήσει πίσω του, μας κάνει να σκεφτούμε με ποιους τρόπους θα προστατεύσουμε την υλική κληρονομιά μας, αλλά και πώς θα διατηρήσουμε ζωντανό το πνεύμα της άυλης κληρονομιάς και θα του δώσουμε νέες προεκτάσεις στις νεότερες γενιές».

«Σαν καινούργιοι Νώε πρέπει να διατηρήσουμε τα διαμάντια της περιπέτειας της ανθρωπότητας, και αυτά να τα κρατήσουμε όχι σε ένα μουσείο, αλλά ζωντανά με το πνεύμα το ανατρεπτικό που είχαν στην εποχή τους, το επαναστατικό πολλές φορές, να δώσουμε το πνεύμα τους στη νεότερη γενιά», τονίζει η υπουργός Πολιτισμού.

Αναφέρθηκε, επίσης, στην εντυπωσιακή προσέλευση του κόσμου στην έκθεση στο μουσείο Manege. «Εντυπωσίασε και τους Ρώσους νομίζω, το πώς ο κόσμος ενδιαφέρθηκε γι΄ αυτήν τη σπάνια έκθεση με 150 έργα από τρία μεγάλα μουσεία της Ελλάδας» είπε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι «την ίδια αίσθηση είχαμε και σε άλλες χώρες και χρειάζεται να επενδύσουμε σε αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα που όλοι μάς το αναγνωρίζουνε».

Σημειώνοντας δε ότι πρόθεση και επιδίωξη της Ελλάδας είναι η συνεργασία στον τομέα του πολιτισμού με τη Ρωσία να μην τελειώσει με τη λήξη του αφιερωματικού έτους, επισημαίνει ότι με την εμπειρία αυτή, το επόμενο έτος που θα είναι Ελλάδας-Κίνας «επιθυμούμε να ακολουθήσει μια συνεργασία με έναν άλλο σημαντικό αρχαίο πολιτισμό, που κι αυτός βρίσκεται στην αναζήτηση της εξισορρόπησης μιας εξωστρέφειας με μία διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς».

Τέλος, λέει ότι αισθάνεται πολύ καλά στο νέο της ρόλο στο υπουργείο Πολιτισμού, «ένα πολύ μεγάλο υπουργείο με πάρα πολλές δραστηριότητες, με τεράστια ευθύνη και για το παρελθόν, αλλά και για το παρόν και το μέλλον», «γιατί έχω μια αισιόδοξη αίσθηση συνεργασίας με άλλα υπουργεία, με άλλους υπουργούς». «Μόνοι μας τίποτα δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Αν, όμως, όλοι μαζί συνεργαστούμε για ένα κοινό καλό αυτός ο τόπος μπορεί να υπερβεί τη δύσκολη δοκιμασία που περνάει και να αξιοποιήσει τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα» επισημαίνει και καταλήγοντας τονίζει:

«Χρειαζόμαστε μια ανάταση, χωρίς προγονολατρείες και στείρους εθνικισμούς, μακριά από μας όλα αυτά. Όμως χρειαζόμαστε να νιώσουμε την αξία μας, να νιώσουμε ότι κάθε χώρα υπάρχει για να δώσει το δώρο της στις υπόλοιπες. Ας σταθούμε αντάξιοι του δικού μας δώρου, ας το τιμήσουμε πρώτοι εμείς, ας το καταλάβουμε, ας το δώσουμε στα νεότερα παιδιά να το αγαπήσουν, όχι με επιβολή ή με διδακτισμό, αλλά με εμψύχωση, και ας το προσφέρουμε και στη διεθνή κοινότητα, που είναι έτοιμη να το ακούσει -δεν χρειάζεται να παραβιάσουμε τις πόρτες, είναι ανοιχτές».