Γ. Μπουρνούς: «Δεν προδώσαμε το λαό μας – Τους τελευταίους 23 μήνες η Ελλάδα έχει επανειλημμένα απειληθεί με κυρώσεις»

«Τους τελευταίους 23 μήνες η Ελλάδα έχει επανειλημμένα απειληθεί με κυρώσεις, κάθε φορά που η κυβέρνησή μας αποφασίζει να αμφισβητήσει τη νεοφιλελεύθερη κανονικότητα και να εφαρμόσει το παράλληλο πρόγραμμά της, που στόχο έχει την ανακούφιση των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων από τις συνέπειες των επιβεβλημένων από την Τρόικα περιοριστικών μέτρων. Όμως, επιμένουμε και σε πολλές περιπτώσεις έχουμε ήδη καταφέρει να κυριαρχήσουμε», είπε ο Γιάννης Μπουρνούς, μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ και της απερχόμενης Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) στην παρέμβασή του στο 5ο Συνέδριο του ΚΕΑ, το οποίο γίνεται στο Βερολίνο.

«Έχουμε κάνει αρκετά; Σίγουρα όχι. Προδώσαμε το λαό μας; Σίγουρα όχι. Αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ο ελληνικός λαός δεν θα μας έδινε τη δεύτερη λαϊκή εντολή τον Σεπτέμβριο του 2015, μετά την ήττα που ακολούθησε το ιστορικό μας δημοψήφισμα και την επιβολή του παρόντος τριετούς προγράμματος. Τι συμβαίνει, λοιπόν, στην Ελλάδα; Ο Νόαμ Τσόμσκι περιέγραψε την πρώτη θητεία του Λούλα στη Βραζιλία ως ένα συνεχή αγώνα για τη «διεύρυνση του χώρου του κελιού». Για αυτό ακριβώς αγωνιζόμαστε διαρκώς: για τη σταδιακή διεύρυνση του δημοκρατικού χώρου έναντι του αυταρχισμού και την ολοένα μεγαλύτερη ικανοποίηση των κοινωνικών συμφερόντων έναντι των συμφερόντων της ολιγαρχίας», πρόσθεσε ο Γιάννης Μπουρνούς.

Το μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ και της απερχόμενης Εκτελεστικής Επιτροπής του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς ξεκίνησε την παρέμβασή του λέγοντας : «Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε το 2004, ο Πορτογάλος Ευρωβουλευτης της Αριστεράς, Μιγκέλ Πόρτας έγραφε: «Πιστεύω πως η δημοκρατία δεν είναι ένα παιχνίδι όπου αυτοί που χάνουν στην κάλπη, κερδίζουν στους θεσμούς». Μέσα σε μια πρόταση, ο Πόρτας κατέδειξε αυτό που αργότερα θα γινόταν κεντρικό χαρακτηριστικό της νεοφιλελεύθερης «κανονικότητας» σε καιρούς κρίσης. Στο όνομα της αποκατάστασης αυτής της «κανονικότητας», η ηγεσία της ΕΕ, μαζί με το ΔΝΤ αποφασίζουν να αγνοήσουν αποτελέσματα εκλογών και δημοψηφισμάτων ως «ανωμαλίες» που διαταράσσουν τη θεολογική νομοτέλεια του σχεδίου νεοφιλελεύθερης ολοκλήρωσης. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα σχέδιο αποσύνθεσης, ακριβώς γιατί όλες οι αντικοινωνικές αγριότητες έχουν επιβληθεί στο όνομα μιας «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» εκφυλισμένης σε ένα αυταρχικό πλαίσιο α λα καρτ αρχών και κανόνων».