Ρωσία : Αναπτύσονται πύραυλοι που θα επιτίθενται από το διάστημα

Το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας το καλοκαίρι του 2013 θα ξεκινήσει δοκιμές του νέου υπερηχητικού πυραύλου, με ταχύτητα πτήσης περίπου 6000 χλμ ανά ώρα. Είναι γνωστό, ότι σήμερα στη Ρωσία διεξάγονται έρευνες σε διάφορες κατευθύνσεις ανάπτυξης υπερηχητικού τεχνικού εξοπλισμού.

Η ανάπτυξη υπερηχητικών συσκευών, που διεξαγόταν στην ΕΣΣΔ και στις ΗΠΑ τα χρόνια του ψυχρού πολέμου και για ορισμένο χρονικό διάστημα πάγωσε μετά το τέλος του, τώρα συνεχίζεται. Στις ΗΠΑ υλοποιείται το πρόγραμμα Prompt Global Strike  άμεσο παγκόσμιο χτύπημα, ενώ στη Ρωσία επίσης διεξάγονται έρευνες για τη δημιουργία διαφόρων υπερηχητικών συσκευών και υπάρχουν πραγματικά επιτεύγματα, όπως, για παράδειγμα, νέες εξελιγμένες  κεφαλές για τους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους.

Τόσο στη Ρωσία όσο και στις ΗΠΑ αυτά τα προγράμματα έχουν τον ίδιο στόχο: την ανάπτυξη κατευθυνόμενου όπλου, ικανού να καταστεί ως μια εναλλακτική λύση του διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου.

Στις 28 Νοεμβρίου του 1991 στο πεδίο βολής Σαρί-Σαγκάν πραγματοποιήθηκε η πρώτη πτήση του ιπτάμενου εργαστηρίου με την ονομασία «Krio». Αυτή η συσκευή δημιουργήθηκε στη βάση των βαρέων αντιαεροπορικών πυραύλων 5Β28 του παρωχημένου τότε πλέον συστήματος S-200.

Κύριο στοιχείο του σχεδίου  ήταν ένας υπερηχητικός κινητήρας τύπου «ramjet», που μπορούσε να επιταχύνει τον πύραυλο με  ταχύτητες 3,5-6,5 Μαχ  σε υψόμετρο από 15 μέχρι 35 χλμ. Έως το 1999 είχαν πραγματοποιηθεί αρκετές επιτυχείς δοκιμές του «Krio» και είχε επιτευχθεί ταχύτητα περίπου 1900 μέτρων το δευτερόλεπτο (6,5 Μαχ). Εκεί σταμάτησαν οι δοκιμές λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης της Ρωσίας (κρίση του 1998).

Σήμερα που υπάρχουν τα ανάλογα σε μέγεθος κονδύλια από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας οι κινητήρες, ικανοί να επιταχύνουν έναν πύραυλο με τέτοιες ταχύτητες, αποτελούν το κύριο σκοπό ανάπτυξης με όλα τα δεδομένα τεχνικά προβλήματα . Αυτές οι δυσκολίες δεν αφορούν τις ελισσόμενες κεφαλές στους διηπειρωτικούς πυραύλους  εκεί την απαραίτητη ταχύτητα προσφέρει ο πύραυλος, αλλά σήμερα το ζητούμενο είναι η δημιουργία κατευθυνόμενης συσκευής πολλαπλής χρήσης, ικανής να αναπτύσσει υπερηχητικές ταχύτητες.

Αυτό το πρόβλημα, συγκεκριμένα, προσπαθούν να  επιλύσουν στις ΗΠΑ, όπου έχει δημιουργηθεί η πειραματική συσκευή Χ-37, οι δοκιμές της οποίας ξεκίνησαν το 2010. Σήμερα αυτή η συσκευή πραγματοποιεί την τρίτη δοκιμαστική πτήση, η οποία ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2012. Η πτήση θα διαρκέσει μερικούς μήνες.

Στη θεωρία, ως αποτέλεσμα των δοκιμών θα πρέπει να είναι η δημιουργία υπερηχητικού οπλικού συστήματος ικανού να ελίσσεται σε διαστημική τροχιά και να εισέρχεται στην γήινη ατμόσφαιρα με σκοπό  να εξουδετερώσει έναν  στόχο σε οποιοδήποτε σημείο της Γης, ωστόσο κάτι τέτοιο θα απαιτήσει την επίλυση πολλών προβλημάτων,  από τον σχεδιασμό της συσκευής μέχρι τα συστήματα πλοήγησης και επικοινωνιών.

Η ρωσική ανάπτυξη υπερηχητικών συσκευών, όπως προαναφέρθηκε, προχωράει σε διάφορες κατευθύνσεις. Η μεγαλύτερη πρόοδος έχει σημειωθεί στη δημιουργία των προαναφερθέντων ελισσόμενων κεφαλών. Αυτές οι κεφαλές, που έχουν μεγαλύτερο βάρος και διαστάσεις σε σχέση με τις συμβατικές, είναι ικανές να πραγματοποιούν ελιγμούς στην ατμόσφαιρα. Αυτό πρακτικά αποκλείει την αναχαίτισή τους με μέσα αντιπυραυλικής άμυνας.

Στα επόμενα χρόνια αναμένεται επίσης η μαζική παραγωγή  του υπερηχητικού πυραύλου για το Ναυτικό  «Ζιργκόν», το οποίο βασίζεται  στη θεωρία του υπερηχητικού πυραύλου που αναπτύσσεται από κοινού με την  Ινδία και στη βάση του πυραύλου «BrahMos» και αναμένεται να ενταχθεί και στην  Αεροπορία. Η ταχύτητα του πυραύλου για την Αεροπορία θα πρέπει να ξεπερνάει 10 φορές την ταχύτητα του ήχου.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr