Η Σελήνη… σκουριάζει και φταίει η Γη για αυτό – Τι λένε οι επιστήμονες

Σε ένα απρόσμενο συμπέρασμα οδηγήθηκαν οι επιστήμονες, καθώς όπως διαπίστωσαν εσχάτως η Σελήνη έχει αρχίσει να… σκουριάζει.

Το οξυγόνο, ένα από τα δύο απαραίτητα συστατικά για να δημιουργηθεί σκουριά, δεν υπάρχει στο φεγγάρι. Το άλλο είναι το νερό. Η σκουριά, όμως, υπάρχει και μάλιστα αυξάνεται ολοένα και περισσότερο.

Όπως αναφέρεται σε πρόσφατη έρευνα, η οποία μελετάει δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το Chandrayaan-1 του Ινδικού Διαστημικού Ερευνητικού Οργανισμού, ότι οι πόλοι του έχουν πολύ διαφορετική σύνθεση από αυτήν που αναμενόταν. Μελετώντας το φως, που αντανακλάται από τους πόλους, o Σάι Λι του πανεπιστημίου της Χαβάης βρήκε στοιχεία αιματίτη.

Ο αιματίτης είναι μια μορφή οξειδίου του σιδήρου, κοινώς γνωστή ως σκουριά. Ωστόσο, για να γίνει το σίδερο σκουριά θα πρέπει να υπάρχει οξυγόνο, κάτι που το φεγγάρι είναι γνωστό ότι δεν διαθέτει.

«Είναι πολύ αινιγματικό. Η Σελήνη είναι ένα τρομερό περιβάλλον για να σχηματιστεί ο αιματίτης», ανέφερε ο Σάι Λι, με την Αμπιγκέιλ Φρίμαν του Jet Propulsion Laboratory της NASA να προσθέτει: «Στην αρχή, δεν το πίστεψα εντελώς. Δεν πρέπει να υπάρχει, βάσει των συνθηκών. Αλλά από τότε που ανακαλύψαμε νερό στο φεγγάρι, οι άνθρωποι εικάζουν ότι θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία ορυκτών από ό,τι πιστεύουμε, εάν το νερό είχε αντιδράσει με βράχους».

Η παρουσία σκουριάς μπορεί να εξηγηθεί με τρεις τρόπους. Αν και το φεγγάρι δεν έχει ατμόσφαιρα, έχει ίχνη ποσότητας οξυγόνου λόγω του μαγνητικού πεδίου της Γης. Το οξυγόνο μπορεί να ταξιδέψει μέσω του μαγνητικού πεδίου της Γης. Αυτό θα εξηγούσε γιατί υπάρχει μεγαλύτερη ποσότητα αιματίτη στην πλευρά του φεγγαριού που βλέπει στη Γη.

Είναι επίσης πιθανό ότι περισσότερο οξυγόνο μεταφέρθηκε στο φεγγάρι όταν ήταν πιο κοντά στη Γη, καθώς τα δύο σώματα έχουν απομακρυνθεί το ένα από το άλλο για δισεκατομμύρια χρόνια.

Μία άλλη αιτία είναι η ποσότητα υδρογόνου που υπάρχει στο φεγγάρι. Το υδρογόνο «βομβαρδίζει» τόσο τη Σελήνη όσο και τη Γη, διασχίζοντας το διάστημα μέσω ηλιακών ανέμων από τον Ήλιο. Επίσης είναι ένας διαλύτης, που σημαίνει ότι προσθέτει ηλεκτρόνια στα υλικά με τα οποία έρχεται σε επαφή, σε αντίθεση με έναν οξειδωτή που αφαιρεί τα ηλεκτρόνια.

Το μαγνητικό πεδίο της Γης την προστατεύει από αυτό, αλλά η Σελήνη δεν έχει τέτοια προστασία. Ωστόσο, το μαγνητικό πεδίο της Γης, καθώς και η μεταφορά οξυγόνου στο φεγγάρι, εμποδίζει σχεδόν ολόκληρη τη δραστηριότητα του ηλιακού ανέμου κάθε φορά που είναι γεμάτο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μία ευκαιρία για να σχηματιστεί σκουριά, κατά τη διάρκεια του σεληνιακού κύκλου του φεγγαριού.

Ο τρίτος παράγοντας είναι ο υδάτινος πάγος που υπάρχει στο φεγγάρι, που βρίσκεται κάτω από σεληνιακούς κρατήρες, στην άκρη του. Τα σωματίδια σκόνης που το χτυπούν τακτικά θα μπορούσαν να απελευθερώσουν αυτά τα μόρια νερού, αναμειγνύοντάς τα με σίδηρο. Στη συνέχεια, εφόσον θερμάνθηκαν, αύξησαν το ρυθμό οξείδωσης.