Γερμανία: Που «σκοντάφτει» ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης;

Περισσότερο από έναν μήνα μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές στην Γερμανία και οι διεργασίες για τον σχηματισμό της συγκυβέρνησης «Τζαμάικα», ανάμεσα στην Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU) τους Ελεύθερους Δημοκράτες (FDP) και τους Πράσινους, μόνο εύκολες δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν.

Οι δύο μικρότεροι υποψήφιοι κυβερνητικοί εταίροι, Πράσινοι και Φιλελεύθεροι, υπό τον φόβο να απαξιωθούν από τους ψηφοφόρους τους και να ακολουθήσουν την πορεία των Σοσιαλδημοκρατών, αρνούνται να υποχωρήσουν από τις κόκκινες γραμμές τους και να συμβιβαστούν ώστε να σχηματιστεί γρήγορα η επόμενη κυβέρνηση.

Οι μεγαλύτερες διαφορές δεν εντοπίζονται ανάμεσα ανάμεσα σε Πράσινους και Φιλελεύθερους, αλλά κυρίως ανάμεσα στους Πράσινους και το «αδελφό» κόμμα της Άνγκελα Μέρκελ τους Βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές (CSU), οι οποίοι στις τελευταίες εκλογές είχαν το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα στην χώρα.

Οι βασικές διαφωνίες των πολιτικών κομμάτων αφορούν όλους σχεδόν τους τομείς της πολιτικής, από καθαρά εσωτερικά ζητήματα, μέχρι το μεταναστευτικό και την περαιτέρω εμβάθυνση της Ευρωζώνης, οι οποίες αναμένεται να καθυστερήσουν τον σχηματισμό κυβέρνησης για πολλές ακόμα εβδομάδες ή και μήνες. Τα πέντε δυσκολότερα ζητήματα στα οποία τα κόμματα καλούνται να εντοπίσουν πιθανότητες συμβιβασμού, ώστε η Γερμανία να μην οδηγηθεί σε νέες εκλογές, είναι τα εξής:

Φορολογία

Η μείωση της φορολογίας σε φυσικά και νομικά πρόσωπα και η περικοπή των κρατικών δαπανών αποτελούσε την κυρίαρχη ατζέντα των Φιλελεύθερων του FDP. Ο ηγέτης του κόμματος Κρίστιαν Λίντερ έχει ξεκαθαρίσει ότι το κόμμα του ζητεί μείωση της φορολογίας κατά 30 εκ. ευρώ ετησίως, ενώ τα κόμματα της Χριστιανικής Ένωσης αποδέχονται μείωση έως 15 εκ. Οι Πράσινοι απορρίπτουν οποιαδήποτε μείωση και ζητούν από τον επόμενο κυβερνητικό συνασπισμό να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες κατά 100.000 ευρώ ετησίως. Όλες οι πλευρές ωστόσο συμφωνούν ότι πρέπει να υπάρξει ελάφρυνση της φορολογίας για νοικοκυριά χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.

Προσφυγικό – μεταναστευτικό

Οι Χριστιανοκοινωνιστές έχουν καταστήσει ξεκάθαρο ότι θα απαιτήσουν έναν ανώτατο όριο στον αριθμό μεταναστών που θα δέχεται η Γερμανία και δεν θα ξεπερνάει τους 200.000 ετησίως. Παρόλο που όλα τα υπόλοιπα κόμματα ανατίθενται στον ορισμό ανώτατου ορίου, η Άνγκελα Μέρκελ αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τους Βαυαρούς εταίρους της. Άλλωστε τα κόμματα της Χριστιανικής Ένωσης έχασαν περίπου 1 εκ. ψήφους από το ακροδεξιό AfD.

Εσωτερική ασφάλεια

Αντιμέτωπη με ένα αυξανόμενο κύμα εσωτερικής τρομοκρατίας η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ενισχύσει το νομικό της οπλοστάσιο επιτρέποντας να τοποθετηθούν κάμερες ασφαλείας σε όλο και περισσότερους δημόσιους χώρους καθώς και τον μεγαλύτερο έλεγχο του διαδικτύου. Σχεδόν όλα τα κόμματα προειδοποιούν ότι κινδυνεύει να να χαθεί η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην ελευθερία και την ασφάλεια των πολτών και ζητούν να μην τοποθετηθούν άλλες κάμερες ασφαλείας σε δημόσιους χώρους, ενώ οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθερο ζητούν ακόμα και την απομάκρυνσή τους. Και τα τέσσερα όμως κόμματα συμφώνησαν στην ενίσχυση του ανθρωπίνου δυναμικού της αστυνομεύεις με 15.000 άνδρες και γυναίκες.

Εμβάθυνση της Ευρωζώνης – Ευρωπαϊκός στρατός

Τα κόμματα της Χριστιανικής Ένωσης δεν απορρίπτουν συλλήβδην τις προτάσεις του Εμανουέλ Μακρόν για το μέλλον της Ευρωζώνης, εκφράζοντας όμως επιφυλάξεις για μια σειρά από αυτές, όπως την δημιουργία ενός κοινού προϋπολογισμού για την Ευρωζώνη και ενός υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης. Οι Φιλελεύθεροι εμφανίζονται κάθετα αντίθετοι με οποιαδήποτε περαιτέρω ενοποίηση της Ευρωζώνης, ενώ οι Πράσινοι την στηρίζουν. Στο ζήτημα του αμυντικού προϋπολογισμού και τους στόχου της δαπάνης του 2% του ΑΕΠ στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, οι Φιλελεύθεροι ζητούν την μείωση των εξοπλισμών μέσω της δημιουργίας ενός κοινού ευρωπαϊκού στρατού κάτι στο οποίο αντιτίθενται όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Οι Πράσινοι ζητούν περιορισμούς για την δράση του γερμανικού στρατού, υποστηρίζοντας ότι οποιαδήποτε απόφαση για αποστολές των ενόπλων δυνάμεων εκτός γερμανικού εδάφους θα πρέπει να λαμβάνεται όχι από την γερμανική κυβέρνηση, αλλά από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.