Έρευνα εξηγεί γιατί κάποιοι άνθρωποι ακούν τις φωνές των νεκρών

Τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι ακούν τις φωνές των νεκρών πιστεύουν ότι εντόπισαν οι επιστήμονες.

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, μια προδιάθεση σε υψηλά επίπεδα προσήλωσης σε εργασίες, ασυνήθιστες ακουστικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία αλλά και μεγάλη ευαισθησία σε ακουστικές ψευδαισθήσεις, είναι αυτά που συμβαίνουν όλο και πιο έντονα σε όσους περιγράφουν πως ακούν ήχους πέρα από την πραγματικότητα (όπως τις φωνές των νεκρών), σε αντίθεση με τον γενικότερο πληθυσμό.

Τα ευρήματα μπορούν να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα της ακουστικές ψευδαισθήσεις που συνοδεύουν ψυχικές ασθένειες, όπως η σχιζοφρένεια, λένε οι μελετητές.

Οι πνευματικές εμπειρίες της διόρασης και της διακουστικής, δηλαδή η εμπειρία να βλέπεις και να ακούς κάτι χωρίς εξωτερικό ερέθισμα και που αποδίδεται στα πνεύματα των νεκρών, έχει τεράστιο επιστημονικό ενδιαφέρον, τόσο για τους ναθρωπολόγους που μελετούν θρησκευτικές και πνευματικές εμπειρίες, όσο και τους επιστήμονες που μελετούν παθολογικές ψευδαισθήσεις.

Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές ήθελαν να κατανοήσουν γιατί κάποιοι που αναφέρουν ακουστικές εμπειρίες, τις περιγράφουν ως πνευματικές, ενώ κάποιοι άλλοι τις βρίσκουν πιο ενοχλητικές και ζητούν διάγνωση ψυχικής υγείας.

«Οι πνευματιστές τείνουν να αναφέρουν ασυνήθιστες ακουστικές εμπειρίες που είναι θετικές, οι οποίες ξεκινούν σχεδόν από την αρχή της ζωής τους και τις οποίες συχνά μπορούν να ελέγξουν» εξηγεί ο ψυχολόγος Peter Moseley του Πανεπιστημίου Northumbria στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Το να καταλάβουμε πως αυτές εξελίσσονται είναι σημαντικό, γιατί θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε περισσότερο τις ενοχλητικές και μη ελεγχόμενες εμπειρίες ακοής φωνών», συμπλήρωσε.

Ο ίδιος και ο Adam Powell, συνάδελφός του από το πανεπιστήμιο Durham, εντόπισαν και έκαναν γκάλοπ σε 65 ανθρώπους που ισχυρίζονται πως ακούν φωνές και ανήκουν στην Εθνική Ένωση πνευματιστών του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά και 143 ανθρώπους από τον γενικό πληθυσμό, τους οποίος ανακάλυψαν μέσω των social media. Θέλησαν με αυτόν τρόπο να προσδιορίσουν τι διαφέρει μεταξύ των πνευματιστών και του γενικού πληθυσμού, ο οποίος συνήθως δεν αναφέρει πως ακούει τις φωνές των νεκρών.

Το 44,6% των πνευματιστών ανέφεραν πως ακούν φωνές καθημερινά, ενώ το 79% ανέφεραν πως αυτές οι εμπειρίες ήταν μέρος της καθημερινότητάς τους. Κι ενώ οι περισσότεροι ανάφεραν πως ακούν τις φωνές μέσα στο κεφάλι τους, το 31,7% είπαν πως οι φωνές ήταν και εξωτερικές.

Σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, οι πνευματιστές ανέφεραν πολλή μεγαλύτερη πίστη στο μεταφυσικό και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν τους ενδιέφερε τι σκέφτονταν οι άλλοι άνθρωποι γι’ αυτούς.

Οι περισσότεροι επίσης είχαν την πρώτη τους εμπειρία σε νεαρή ηλικία, κατά μέσο όρο στα 21,7 έτη. Επιπλέον ανέφεραν πως ήταν πιο επιρρεπής σε ψευδαισθήσεις, ενώ πριν τις εμπειρίες τους δεν είχαν ακούσει για τον Πνευματισμό. Οι περισσότεροι τον ανακάλυψαν όταν άρχισαν να ζητούν απαντήσεις.

Στον γενικό πληθυσμό, η προσήλωση ήταν υψηλή, το ίδιο και η πίστη στο μεταφυσικό. Αλλά το ποσοστό όσων είχαν ακουστικές ψευδαισθήσεις ήταν μηδαμινό. Τα αποτελέσματα αυτά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, υποδηλώνουν πως η εμπειρία των «φωνών των νεκρών» δεν προέρχεται συνήθως από πίεση εξωτερικών παραγόντων, το κοινωνικό πλαίσιο ή λόγω πίστης στο μεταφυσικό. Τα άτομα αυτά υιοθετούν τον πνευματισμό γιατί ευθυγραμμίζεται με την προσωπική τους εμπειρία και έχει νόημα γι’ αυτούς.

«Τα ευρήματα μας λένε πολλά για την μάθηση και την επιθυμία. Για τους συμμετέχοντές μας οι αρχές του πνευματισμού φαίνεται να δίνουν νόημα τόσο στις ασυνήθιστες παιδικές εμπειρίες, όσο και στα συχνά ακουστικά φαινόμενα που βιώνουν», δήλωσε ο Powell. «Αλλά όλες αυτές οι εμπειρίες μπορεί να προκύψουν περισσότερο από την ύπαρξη ορισμένων τάσεων ή πρώιμων ικανοτήτων παρά από την απλή πίστη στη δυνατότητα επαφής με τους νεκρούς, εάν κάποιος προσπαθήσει αρκετά».

Η μελλοντική έρευνα, καταλήγουν, θα πρέπει να εξερευνήσει μια πληθώρα πολιτιστικών συνθηκών ώστε να κατανοήσει καλύτερα την προσήλωση, την πίστη και την πνευματική εμπειρία των «φαντασμάτων» που ψιθυρίζουν στο αυτί κάποιων ανθρώπων.