Οι φόροι δεν είναι λύση – Όσο πιο γρήγορα το καταλάβετε, τόσο λιγότερο θα κρυώσουμε…

Τα στελέχη του Υπουργείου των Οικονομικών εκφράζουν πλέον την ανησυχία τους πως τα έσοδα από την αύξηση του φόρου των καυσίμων θα είναι πολύ λιγότερα από τα 790 εκατ. ευρώ που υπολόγιζαν αρχικά.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός στα οικονομικά για να το αντιληφθεί αυτό. Αρκεί να ρίξει μια ματιά στην αιθαλομίχλη που έχει αρχίσει να σκεπάζει τις ελληνικές πόλεις, από τα τζάκια που καίνε πλέον όλο το 24ωρο. Μειώθηκε η κατανάλωση πετρελαίου και καίμε ότι βρούμε…

Με την αύξηση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης η κυβέρνηση προσπάθησε μέσω της εξίσωσης με το πετρέλαιο κίνησης να πατάξει το λαθρεμπόριο καυσίμων και την απώλεια φορολογικών εσόδων. Η αύξηση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης έχει οδηγήσει πολλά νοικοκυριά στην απόγνωση καθώς το κόστος θέρμανσης έχει σχεδόν διπλασιαστεί. Αποτέλεσμα αυτού είναι η μισή χώρα να ξεπαγιάζει και να χαμογελάσει το χειλάκι όσων εμπορεύονται ξυλόσομπες.

Ο κόσμος κρυώνει φέτος, η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει επιδεινωθεί και τα δάση απειλούνται με εξαφάνιση, αφού για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά δεν απομένει άλλη επιλογή… και το κράτος στο τέλος θα εισπράξει λιγότερα. Τέτοιες αποφάσεις, μοιάζουν με εκείνες τις αλήστου μνήμης προεκλογικές «σοσιαλιστικές» αρλούμπες περί δήμευσης των καταθέσεων για ανάπτυξη, οι οποίες επιτάχυναν την έξοδο των καταθέσεων από τις τράπεζες.

Είναι βέβαιο πως η κυβέρνηση με τις ευλογίες των γραφειοκρατών της τρόικας, αν αντί της εξίσωσης του φόρου προς τα πάνω επιχειρούσαν να εξισώσουν τον φόρο του πετρελαίου κίνησης με εκείνο του πετρελαίου θέρμανσης θα είχαν πετύχει καλύτερα έσοδα για τα κρατικά ταμεία και θα είχαν αποφύγει και μια σειρά από δραματικές παρενέργειες…

Η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα μοιάζει τραγική σε σχέση με την αδυναμία των νοικοκυριών να εξασφαλίσουν την αναγκαία θέρμανση.

Ήδη, τα ξένα μέσα ενημέρωσης περιγράφουν την κατάσταση λεπτομερώς: «Με μία οικονομία που επί πέντε χρόνια συρρικνώνεται και με ποσοστό ανεργίας ρεκόρ στο 25%, οι κάτοικοι της Βόρειας Ελλάδας δεν μπορούν να ζεστάνουν τα σπίτια τους. Η Καστοριά δεν έχει λάβει κονδύλια από την κεντρική κυβέρνηση για να εξασφαλίσει τη θέρμανση στα σχολεία και ο δήμαρχος δηλώνει ότι προτιμά να κλείσει και τα 53 σχολεία αντί να αφήσει τα παιδιά να παγώσουν. Φορτία ξυλείας καταφθάνουν από τη Βουλγαρία, καθώς οι οικογένειες αναζητούν εναλλακτικά καύσιμα» Αυτά περιέγραφε χθες το Bloomberg.

Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί εδώ και πολλές δεκαετίες «σοσιαλιστικής» και κρατικοδίαιτης διαπαιδαγώγησης έχουμε ξεχάσει βασικούς κανόνες της οικονομίας και της συμπεριφοράς. Όταν αυξάνεις ένα φόρο, αυξάνεις και την προδιάθεση για φοροδιαφυγή και λαθρεμπορία. Αυτό συμβαίνει γιατί αυξάνοντας τον φόρο αυξάνεις το περιθώριο κέρδους του λαθρέμπορου και του φοροφυγά.

Το περιθώριο κέρδους έχει σαν αντίβαρο το κόστος της τιμωρίας. Όταν η τιμωρία γίνεται επιλεκτικά λόγω του διεφθαρμένου ελεγκτικού μηχανισμού και σποραδικά, λόγω της διάλυσης, αυξάνεις την προσδοκία για κέρδος και την παραβατικότητα.

Το ρεπορταζ του Σ. Δημητρέλη στο Capital είναι ενδεικτικό: «Όσο αυξάνονται οι φόροι στα καύσιμα, στα ποτά και στα τσιγάρα, τόσο αυξάνεται και το κέρδος του λαθρέμπορου. Αλλά ακόμη και αυτός που δεν είναι λαθρέμπορος μπαίνει, λόγω του υψηλού κέρδους, στον πειρασμό να γίνει. Αυτό θα πει ένας έμπειρος τελωνειακός υπάλληλος αν τον ρωτήσετε ποια είναι η σχέση του ύψους των ειδικών φόρων κατανάλωσης με τον όγκο του λαθρεμπορίου. Δυστυχώς για τα δημόσια έσοδα η παραπάνω θεωρία επιβεβαιώνεται με τον πιο πανηγυρικό τρόπο στην περίπτωση της ελληνικής αγοράς καυσίμων όπου από τα μέσα του 2009 οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης πολλαπλασιάστηκαν προκειμένου να εξασφαλιστούν πρόσθετα φορολογικά έσοδα και να αντιμετωπισθεί το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας.»

Τα πράγματα σε σχέση με τα οικονομικά και την συμπεριφορά των ανθρώπων περί αυτά είναι τόσο απλά, που είναι να απορεί κάποιος με τις αποφάσεις που λαμβάνονται πολλά χρόνια τώρα. Εκτός αν πράγματι ο στόχος δεν είναι η αύξηση των εσόδων ή η πάταξη της φοροδιαφυγής αλλά ή αύξηση των κερδών των λαθρεμπόρων και των συνεργατών τους στους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς.

Οι φόροι δεν είναι η λύση, είναι το πρόβλημα. Η μείωση των δαπανών του παρασιτικού πελατειακού κράτους είναι η λύση. Τα 750 εκατ. από την αύξηση του ΕΚΦ στα καύσιμα είναι λιγότερα από τα 1,2 δισ. με τα οποία επιδοτούνται οι συνταξιούχοι των 50 και 55 ετών της ΔΕΗ και του ΟΤΕ και προφανώς λιγότερα και από το 1,2 δισ. που θα πληρώσει το δημόσιο για τα εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων…

Η λύση του προβλήματος είναι η ανάπτυξη, αλλά ανάπτυξη με αυτή την κατανομή πόρων υπέρ του πελατών του δημοσίου δεν θα προκύψει σύντομα… Η λύση περνάει από τη μείωση των φόρων, όσο πιο γρήγορα το καταλάβει αυτό το σοβιετικό καθεστώς τόσο λιγότερο θα υποφέρουμε και τόσο λιγότερα χαμηλά θα πέσουμε.

[Πηγή capital.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr