Tα πρόστιμα στον καιρό του Μνημονίου

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα κάθε φορά που έβγαινε στην επιφάνεια ένα σκάνδαλο, η πολιτική ηγεσία δεν εξαντλούσε τα όρια για τον εντοπισμό και την τιμωρία των υπευθύνων, αλλά διασκέδαζε τις εντυπώσεις με την υιοθέτηση δρακόντειας νομοθεσίας. Η Βουλή βούλωνε τις τρύπες του συστήματος ψηφίζοντας τον έναν αυστηρό νόμο μετά τον άλλο, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις τα νομοσχέδια ψηφίζονταν για να ικανοποιηθεί η κοινή γνώμη και όχι για να εφαρμοστούν.

Τώρα η Τρόικα πιέζει, οι νόμοι αρχίζουν να εφαρμόζονται και παρακολουθούμε παράλογες αποφάσεις και τραγελαφικά γεγονότα. Για παράδειγμα την εποχή που έσερναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, ο τότε υπουργός Μεταφορών Μιχάλης Λιάπης, για να δείξει ότι κάτι κάνει για τα τροχαία, υιοθέτησε πολύ μεγάλα πρόστιμα για παραβάσεις του ΚΟΚ. Τα υψηλά πρόστιμα παραμένουν ακόμη σε ισχύ, αλλά οι μισθοί μειώθηκαν δραματικά. Πως είναι δυνατόν όταν ο βασικός μισθός είναι στα 480 ευρώ να ζητάς από κάποιον παραβάτη να πληρώσει 200, 500 ή και 600 ευρώ; Ας αφαιρέσουν το δίπλωμα ή τις πινακίδες των παραβατών για μεγαλύτερο χρονικά διάστημα, αλλά τα πρόστιμα πρέπει πλέον να είναι εναρμονισμένα με την εποχή των χαμηλών εισοδημάτων.

Αλλο παράδειγμα. Τα αυτοματοποιημένα πρόστιμα της εφορίας, που εφαρμόστηκαν, υποτίθεται για να μην κάνουν οι εφοριακοί ό,τι θέλουν. Στην περίπτωση της χρηματιστηριακής Ακρόπολις και των συναλλαγών στα ομόλογα, η εφορία επέβαλε πρόστιμα από 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε τρείς υπεύθυνους της εταιρίας. Φυσικά οι άνθρωποι δεν πλήρωσαν, τα πρόστιμα στο μεταξύ αυξήθηκαν στα 6,5 δις. και πηγαίνουν οι αστυνομικοί και τους συλλαμβάνουν. Αυτοί οι διευθυντές, υφυπουργοί και υπουργοί που υπέγραψαν τα πρόστιμα των 5,5 δις. τι σκέφτονταν; Προφανώς ότι αν δεν εφαρμόσουν τον νόμο μπορεί να κατηγορηθούν για παράβαση καθήκοντος. Όμως όταν επιβάλλουν πρόστιμο 5,5 δις. δεν παίρνουν υπόψη τους ότι δεν τιμωρούν, αλλά ουσιαστικά εξοντώνουν τους υπεύθυνους; Αν το πρόστιμο των 5,5 δις. επιβληθεί στον Μπάφετ ή τον Γκέιτς, ίσως να εισπραχθεί μετά από μερικά χρόνια και πολλές δικαστικές μάχες. Σε μικρομεσαίους όμως έλληνες επιχειρηματίες πως είναι δυνατόν να εισπραχθεί;

Το ίδιο σκληρές είναι οι κυρώσεις και για όσους δεν πληρώνουν φόρους: Προσαυξήσεις, κατασχέσεις, συλλήψεις κλπ Εφαρμόζουμε με την καθοδήγηση της Τρόικας ένα δρακόντειο αμερικανο-γερμανικό μοντέλο που θα είχε λογική την εποχή της αφθονίας, αλλά όχι την εποχή του 27% ανεργία και των μειωμένων μισθών και συντάξεων. Χρειάζεται λίγη ψυχραιμία. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι φοροφυγάδες. Απλώς δεν είναι πια σε θέση να πληρώσουν τους πολλαπλούς φόρους τους που έχουν επιβληθεί . Και είναι πολλοί οι άνθρωποι που είναι σε τέτοια αδυναμία , κάπου στο 1,3 εκατ. έλληνες τους υπολογίζουν.

Ιδού, λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρό για τους βουλευτές που θέλουν να επαναφέρουν τη λογική στο δημόσιο διάλογο, να κάνουν πολιτική και όχι εντυπωσιασμούς και κραυγές. Παλιά άρεσε στην πολιτική ηγεσία να μιλάει για την μάχη της καθημερινότητας. Σήμερα λόγω της κρίσης η καθημερινότητα μας έχει αλλάξει. Ας ασχοληθούν λοιπόν με αυτήν οι πατέρες του έθνους που ανησυχούν για το επίπεδο της πολιτικής ζωής.

[Του Αλέξανδρου Κασιμάτη από protothema.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr