Το πολιτικό μας πρόβλημα

Στα πρώτα βήματα το 2016. Τα χρόνια περνούν, η κρίση παραμένει. Μετέωρη πάντα, η ελληνική κοινωνία αδυνατεί να στρατευτεί σε ένα δρόμο, να επιλέξει μια πολιτική, να σηκώσει το βάρος και τις συνέπειες αυτής της πολιτικής. Έτσι, υποτάσσεται στην ανάγκη. Μέσα στην ανάγκη πορεύεται και η ανάγκη υπαγορεύει δρόμο και αποφάσεις.

Εδώ οι πολιτικοί εκφραστές έχουν την πρώτη ευθύνη. Πάντα, σε κάθε εποχή κρίσης, θα συγκρούονται δύο αντιλήψεις. Η μία, μέσα από την ψευδή περιγραφή του κόσμου, τον καταγγελτικό λόγο και τη μαχητική άρνηση των ορίων της πραγματικότητας, θα κηρύσσει τις εύκολες λύσεις. Το 2015, η αντίληψη αυτή με θορυβώδη τρόπο, επιβεβαίωσε την παρουσία της και μέσα από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις πέτυχε τη λαϊκή επικύρωση. Και μάλιστα, παρά τα φαινόμενα, πέτυχε την ευρύτερη λαϊκή αποδοχή.

Η άλλη αντίληψη θα πρεσβεύει τη μακρά πορεία και τις δύσκολες αλλαγές, την επαναθεμελίωση δεδομένων και τις οδυνηρές αποφάσεις. Ανάμεσα στην ευκολία των υποσχέσεων και στην ευθύνη των λύσεων, οι εκλεγμένοι πολιτικοί εκφραστές αναζητούν μάταια ένα δρόμο και μια πορεία. Έτσι, προκύπτει το μεγάλο πρόβλημα της χώρας που φαίνεται να συνειδητοποιείται αργά και σταθερά από τους Έλληνες πολίτες.

Πρόκειται για την κρίση αντιπροσώπευσης. Αυτή η κρίση αντιπροσώπευσης συμπυκνώνει το πολιτικό μας πρόβλημα. Μιλάει για τη συνολική πολιτική αδυναμία της χώρας να σταθεί όρθια, να συζητήσει τα μεγάλα ερωτήματα του προσανατολισμού, της παρουσίας και της συμμετοχής στον σύγχρονο κόσμο. Μαζί με τα προβλήματα ουσίας, ταυτότητας, περιεχομένου και νοήματος.

Σε έναν κόσμο που θα γίνεται όλο και πιο σύνθετος, η συνολική πολιτική ανασυγκρότηση της χώρας καθίσταται όσο ποτέ ζήτημα όχι μόνο επιβίωσης, αλλά ύπαρξης. Πάντα σε αυτόν τον τόπο -και είναι μόνο στο χέρι των πολιτών- το αίτημα παραμένει το ίδιο. Οι αντιπρόσωποί του να γίνουν αντί για οπαδοί των προβλημάτων και εχθροί των λύσεων, οπαδοί των λύσεων και εχθροί των προβλημάτων.

*Ο Λευτέρης Κουσούλης είναι Πολιτικός Επιστήμονας