Οι Ιφιγένειες του νέου ασφαλιστικού

Το ασφαλιστικό ζήτημα στην Ελλάδα αποτελεί μία από τις βασικές παθογένειες που μας οδήγησαν στην κρίση. Στο παρελθόν υπήρξαν ευνοημένες ομάδες που ήταν κοντά στα αυτιά της εξουσίας με αποτέλεσμα να εξασφαλίζουν πολύ προνομιακές συνθήκες συνταξιοδότησης. Τα αποτελέσματα του πελατειακού κράτους που κυριάρχησε τα τελευταία 40 χρόνια και το οποίοι αντιστάθηκε σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξορθολογισμού (βλ. πρόταση Γιαννίτση 2001) τα πληρώνουμε σήμερα.

Το σχέδιο του ασφαλιστικού νομοσχεδίου που παρουσίασε πριν λίγες ημέρες η κυβέρνηση επηρεάζει λίγο τους τωρινούς συνταξιούχους (τουλάχιστον ως το 2018), αρκετά τους μισθωτούς και εργοδότες (μικρή αύξηση εισφορών συν το γεγονός ότι με περισσότερες εισφορές θα πάρουν χαμηλότερες συντάξεις) και πολύ τους ελεύθερους επαγγελματίες. Οι τελευταίοι θα κληθούν να πληρώσουν υπέρογκες εισφορές ιδίως όσοι έχουν ετήσιο φορολογητέο εισόδημα μεταξύ 15.000€ και 50.000€ καθότι θα πρέπει να δώσουν το 38% σε ασφαλιστικές εισφορές. Κάτι τέτοιο βέβαια θα κάνει μη βιώσιμες τις όποιες επιχειρήσεις  και θα οδηγήσει σε νέα λουκέτα και ανεργία ενώ θα εκτοξεύσει την φοροδιαφυγή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς θεωρεί ότι δεν είναι αυτοί ψηφοφόροι του, οπότε ας σηκώσουν αυτοί το βάρος. Όμως δεν μπορείς να δεις ξεχωριστά ένα ασφαλιστικό σύστημα από τη γενικότερη σφαίρα της οικονομίας. Και το τελειότερο ασφαλιστικό σύστημα να σχεδιάσεις, χωρίς δουλειές, χωρίς ανάπτυξη, θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος (στην Ελλάδα έχουμε 3.5 εκ. εργαζόμενους και 2.6 εκ. συνταξιούχους δηλ. αναλογία 1 προς 1.3 πράγμα που κάνει ήδη μη βιώσιμο το σύστημα).

Οι υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές στους αυτοαπασχολούμενους θα πλήξουν ένα δυναμικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, θα αυξήσουν την ανεργία και τελικά θα εκτροχιάσουν την όποια μεταρρυθμιστική προσπάθεια στο ασφαλιστικό.

*O Γιώργος Μαυρωτάς, είναι Βουλευτής Αττικής με Το Ποτάμι, Αναπληρωτής Καθηγητής ΕΜΠ.