Οι ταινίες που “βγαίνουν” αυτή την εβδομάδα στις ελληνικές αίθουσες (φωτό)

Ο Άνθρωπος χωρίς Πατρίδα του “Χρυσού” στις Κάννες Οντιάρ, θα τα βάλει με δυο ενδιαφέρουσες ελληνικές ταινίες.

Αυτή την εβδομάδα η πληθώρα ταινιών δεν έχει την αναμενόμενη ποιότητα. Το Τέλος της Διαδρομής έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον, όπως και το Παραμύθι των Παραμυθιών και τα Τοσοδούλικα για τους μικρούς σε ηλικία θεατές.

Dheepan: Ο Άνθρωπος Χωρίς Πατρίδα – Δράμα/Γαλλία/2015

Πρωτότυπος τίτλος: Dheepan

Σκηνοθεσία: Ζακ Οντιάρ

Παίζουν: Γιεσουθασάν Αντονιθασάν, Καλιεσουαρί Σρινιβασάν,  Κλοντίν Βινασιθαμπί, Βενσάν Ροτιέ, Μαρκ Ζενγκά

Τι Συμβαίνει: Το προσφυγικό δράμα σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Ένα επίκαιρο θέμα βαλμένο στις σωστές του βάσεις. Οι πρόσφυγες εγκαταλείπουν τις χώρες τους κι έρχονται να ζήσουν στον Παράδεισο της Ελευθερίας, την Ευρώπη. Μόνο που ο Παράδεισος πάει χέρι χέρι με την μίζερη ζωή που οι Ευρωπαίοι επιφυλάσσουν στους άμοιρους πρόσφυγες. Τα δύσκολα κι επίπονα χειρωνακτικά επαγγέλματα μοιράζονται σε αυτούς που αδιμαρτύρητα ανταλλάσσουν την προσωπική τους ασφάλεια με την σκληρή δουλειά. 

Ο Ντιπάν, πρώην αντικαθεστωτικός στη Σρι Λάνκα, συμφωνεί με μια γυναίκα και ένα ανήλικο κορίτσι να παραστήσουν την οικογένεια και να περάσουν στην Ευρώπη με πλαστά διαβατήρια. Η ψευτοφαμίλια φτάνει στη Γαλλία, βρίσκει κατάλυμα και δουλειά σε προάστιο του Παρισιού, αλλά, πάνω που ελπίζει σε ένα νέο ξεκίνημα, έρχεται αντιμέτωπη με τη βία των τοπικών συμμοριών και εμπόρων ναρκωτικών. Ο Ντιπάν θα αναγκαστεί να αμυνθεί όχι με τα πολιτιστικά του προσόντα αλλά με το φυσικό του ένστικτο αυτοσυντήρησης για να προσαρμοστεί στη νέα σκληρή πραγματικότητα. Έτσι ακόμα μια φορά έστω και στον Δυτικό “Παραδεισο” θα πολεμήσει κυριολεκτικά για να κρατήσει τον εαυτό του και την τεχνητή φαμίλια του όρθια. Αυτό τελικά θα του δώσει μια καινούρια προοπτική για να αντιμετωπίσει την δύσκολη ζωή του στην “πολιτισμένη” Ευρώπη.

Η ταινία γυρισμένη με ερασιτέχνες ηθοποιούς καταφέρνει να δώσει ένα αυθεντικό αποτύπωμα σχεδόν ντοκυμαντερίστικο. Το «Dheepan» κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα του 68ου κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών.

Τέλος Διαδρομής – Δράμα/ΗΠΑ/2015

Πρωτότυπος τίτλος: The End of the Tour

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Πόνσολντ

Παίζουν: Τζέισον Σίγκελ, Τζέσι Άιζενμπεργκ, Άννα Τσλάμσκι, Μάμι Γκάμερ, Μίκι Σάμνερ, Τζόαν  Κιούζακ, Ρον Λίβινγκστον, Μπέκι Ανν Μπέικερ

Τι Συμβαίνει: Κάθε βιβλίο δεν μπορεί να γίνει μια καλή ταινία. Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς εύκολα βλέποντας το Τέλος της Διαδρομής, δηλαδή τις ατέρμονες συζητήσεις δυο νεαρών, ενός τάχα δημοσιογράφου, με έναν σημαντικό σύγχρονο Αμερικανό συγγραφέα. Εδώ ο Ντέιβιντ Λίπσκυ (Τζέσι Άιζενμπεργκ) που γράφει για το διάσημο περιοδικό Ρόλινγκ Στόουν ακολουθεί τον διάσημο συγγραφέα Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας (Τζέισον Σίγκελ) στην promotional περιοδεία του τελευταίου για το καινούργιο βιβλίο του. Οι ήρωες αρχικά δεν γνωρίζονται αλλά στην πορεία κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα προσπαθήσουν να έρθουν ο ένας κοντά στον άλλον, ανακαλύπτονας ταυτόχρονα και οι δυο τους στοιχεία και πτυχές του εαυτού τους. Η συνέντευξη δεν δημοσιεύτηκε ποτέ (και πολύ καλά έκανε) και ξέμεινε στο συρτάρι του Λίπσκυ ο οποίος θεώρησε καλό να τη δημοσιεύσει μετά την αυτοκτονία του Γουάλας το 2008. Στο τέλος την έκανε και ταινία. Κατά τη γνώμη που όλη αυτή η πομφόλυγα θα έπρεπε να μείνει στα συρτάρια καθώς δεν κολακεύει ούτε στο ελάχιστο τον Γουάλας, αλλά ο Λίπσκυ το προχώρησε το πράγμα. Καθένας κάνει ό,τι μπορεί σ’ αυτή τη ζωή για να ζήσει…

Σύμπτωμα – Φαντασίας/Ελλάδα/2015

Σκηνοθεσία: Άγγελος Φραντζής

Παίζουν: Κάτια Γκουλιώνη, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης,  Μισέλ Βάλεϊ, Ελένη Βεργέτη, Γιάννης Νικολαίδης

Τι Συμβαίνει: Δεν ξέρω ποιο είναι το κίνητρο να κάνεις έναν κινηματογράφο που δεν νιώθει καμία ανάγκη να επικοινωνήσει με το θεατή του. Πρόκειται για ένα αυτάρεσκο κρυφτούλι που στο τέλος καταντά κομμάτι βαρετό. Τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής, τι εννοεί εκεί, γιατί δείχνει αυτό… Αναζητάς κομμάτια ενός θολού παζλ και μπαίνεις σε μια επίπονη λαχανιασμένη διαδικασία ανάγνωσης που αν την πας μέχρι το τέλος σε κάνει κουρέλι. Κι όλα αυτά γιατί; Στο όνομα ενός «προσωπικού» σινεμά μάλλον. Είναι αλήθεια ότι αυτό το σινεμά καταδικάζει με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς ιδιαιτέρως πειστικά επιχειρήματα, τον απλό κινηματογράφο που όλοι χαιρόμαστε. Όταν λοιπόν καθιστάς την επικοινωνία τόσο δύσκολη, πρέπει να έχεις κάτι αφηρημένο στο μυαλό σου. Αυτό το χαοτικό κάτι, δεν μπόρεσα να το αποκρυπτογραφήσω στην ταινία του αξιόλογου Άγγελου Φραντζή. Ταινία αμιγώς φεστιβαλική που απεχθάνεται τη «λαϊκή» ετυμηγορία της αίθουσας, με προσεγμένη αισθητική δωματίου, τίμιες προθέσεις μοναχικού καλλιτέχνη και εξεζητημένη κινηματογράφηση. Οι υπόλοιποι περιττεύουμε.

Τι θέλει να πει εδώ ο ποιητής, τι εννοεί εκεί, γιατί δείχνει αυτό… Αναζητάς κομμάτια ενός θολού παζλ 

Η ιστορία της ταινίας διαδραματίζεται χειμώνα σε ένα απομονωμένο νησί όπου κάνει την εμφάνιση του ένα μοναχικό πλάσμα με δερμάτινο μπουφάν και μάτια που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι. Όποιος έρχεται σε επαφή μαζί του χάνει τα λογικά του. Οι κάτοικοι ζητούν τη βοήθεια μιας παράξενης κοπέλας που μοιάζει να είναι η μόνη που μπορεί να τα βάλει μαζί του. Προκειμένου να δυναμώσει την πίστη της, εκείνη οδηγείται σε πράξεις όλο και πιο ακραίες που μοιάζουν να κρύβουν μια μυστική σχέση το πλάσμα. Ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί το πλάσμα και τον «κυνηγό» του σε περίεργες σκηνές υστερίας και αυτοκαταστροφής. Περίπου στη μέση της ταινίας υπάρχει η κινηματογράφηση ενός αστικού δείπνου όπου οι συνδαιτημόνες απαγγέλλουν φιλοσοφικές ετυμηγορίες σχετικά με τη ζωή. 

Τα χειμωνιάτικα στεγνά τοπία, δίνουν μια απόκοσμη διάσταση στην ταινία. Η διάσταση αυτή απογειώνει εικαστικά την ταινία, αλλά δεν την προσγειώνει εύκολα στη συνείδηση του θεατή. Hardcore weird movie!

Ο σκηνοθέτης σε ένα σημείωμά του λέει: «Το Σύμπτωμα είναι μια ταινία για όλα όσα νομίζουμε ότι είναι ο διάβολος. Μια ποιητική έρευνα πάνω στη σκοτεινή και ανοίκεια πλευρά της ύπαρξης. Ένα φιλμ φανταστικού κινηματογράφου, με καρδιά μελοδράματος, που βυθίζεται στον υποσυνείδητο κόσμο μιας γυναίκας για να αγγίξει το σύμπτωμα της άγριας σύγκρουσης ανάμεσα στην ενόρμηση και την ηθική». Ο,τι καταλαβαίνει ο καθένας! Το Σύμπτωμα θα κάνει τη διεθνή του πρεμιέρα στο 33ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορίνο (20-28/11) στο πρόγραμμα Onde.

Το Παραμύθι των Παραμυθιών – Φαντασίας/ΗΠΑ/2015

Σκηνοθεσία: Ματτέο Γκαρόνε

Παίζουν: Σάλμα Χάγιεκ, Βίνσεντ Κασέλ, Τόμπι Τζόουνς, Τζων Σ. Ράιλι, Σίρλεϊ Χάντερσον.

Τι Συμβαίνει: Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχαν τρία σπουδαία βασίλεια. Σε κάθε ένα από αυτά, οι βασιλείς κινούσαν τα νήματα, παλεύοντας ταυτόχρονα με τους ανομολόγητους πόθους τους. 

Η Βασίλισσα του Longtrellis (Σάλμα Χάγεκ) θέλει, πάνω και πέρα από κάθε τι, ένα δικό της παιδί. Μαθαίνοντας ότι ο μόνος τρόπος να μείνει επιτέλους έγκυος είναι να φάει την καρδιά ενός θαλάσσιου τέρατος, παροτρύνει τον Βασιλιά της (Τζον Σ. Ράιλι) να το σκοτώσει για χάρη της. Η επιθυμία της θα γίνει πραγματικότητα, όχι όμως χωρίς το αντίστοιχο τίμημα…

Ο Βασιλιάς του Strongcliff (Βενσάν Κασέλ) από ένα γειτονικό βασίλειο κυβερνάται από την ηδυπάθειά του, παραδομένος στις ανεξέλεγκτες ορμές του. Μία μυστηριώδης φωνή που έρχεται μέσα από ένα σπίτι, θα του τραβήξει την προσοχή, όμως όσο εκείνος ερωτεύεται τη γυναίκα που κρύβεται στην άλλη μεριά του τοίχου, τόσο εκείνη διστάζει να του αποκαλυφθεί. Συμφωνεί μόνο να τον επισκεφθεί ένα βράδυ στο παλάτι. Μόνος της όρος; Όλα τα κεριά να παραμείνουν σβηστά και οι δυο τους να βρεθούν στο απόλυτο σκοτάδι.

Τέλος, ο Βασιλιάς του Highhills (Τόμπι Τζόουνς) αναπτύσσει μια αφύσικη εμμονή με έναν ψύλλο, ο οποίος σιγά-σιγά γιγαντώνεται. Όταν έρθει η στιγμή της επιλογής συζύγου για την όμορφη νεαρή κόρη του, ο Βασιλιάς αποφασίζει να την παντρέψει με όποιον απαντήσει σε ένα ιδιόμορφο γρίφο. Εκείνος, όμως, που απαντά σωστά, σοκάρει με την εμφάνισή του…

Τοσοδούλικα: H κοιλάδα των Χαμένων Μυρμηγκιών – Animation/Γαλλία/2015

Minuscule: La Valee Des Fourmis Perdues 

Σκηνοθεσία: Τομας Σζάμπο και Ελέν Ζιρό

Τι Συμβαίνει: Χαριτωμένη και πρωτότυπη ταινία animation που κρατά αποστάσεις από το αμερικάνικο πνεύμα της περιπέτειας. Η ταινία δεν περιέχει κανένα διάλογο και γι αυτό μπορεί να γίνει κατανοητή και σε μικρότερες ηλικίες διαφορετικών εθνοτήτων. 

Τα μυρμήγκια της εξοχής έχουν βγει και μαζεύουν την τροφή τους. Σε μια στιγμή θα πέσουν πάνω σε ένα κουτί με κύβους ζάχαρης. Το τέλειο γεύμα. Το μυρμήγκι ο Μαντίμπλ και οι φίλοι του θα ξεκινήσουν έναν αγώνα να μεταφέρουν το κουτί στη φωλιά τους.  Όμως γρήγορα θα πέσουν στην αντίληψη της αντίπαλης συμμορίας των κόκκινων  μυρμηγκιών Μια γενναία πασχαλίτσα θα βρεθεί στη μέση αυτής της μάχης. Μικρούλα και αφελής θα βοηθήσει τα μαύρα μυρμήγκια να σώσουν τη φωλιά τους από την επίθεση των κόκκινων μυρμηγκιών.  Εδώ ο σκηνοθέτης δεν μεταφέρει στους μικρούς θεατές του την ανθρώπινη βια αλλά κρατάει την ταινία στο επίπεδο της αφελούς παιδικής ιστορίας. Στις σκηνές καταδίωξης και σε όποια περίπτωση ο Ματντίμπλ και η πασχαλίτσα πρέπει να χτυπηθούν με τους κακούς αυτό γίνεται με όρους της  τσαπλινικής κωμωδίας όπου η αναμέτρηση είναι περισσότερο για να γίνει, παρά για να πονέσει ο αντίπαλος. 

Εικαστικά καταπληκτική, η ταινία είναι ένας συνδυασμός φυσικών γυρισμάτων και animation με υψηλή αισθητική χωρίς να καταφεύγει σε φθηνά κι εντυπωσιακά κλισέ. Μια έντιμη δουλειά που δεν περνά απαρατήρητη.

The Republic – Περιπέτεια/Ελλάδα/2015

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τζέτζας

Παίζουν: Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Γιάννης Στάνκογλου, Τάκης Σπυριδάκης, Ερρίκος Λίτσης, Αλεξάνδρα Χασάνη, Βίκυ  Παπαδοπούλου, Ζωή Λάσκαρη.

Τι Συμβαίνει: Ελληνική περιπέτεια με φιλοδοξίες αλλά και επιρροές από splatter Aμερικανικό Σινεμά, και ελληνική crime τηλεόραση. Φιλότιμη προσπάθεια που μένει από δυνάμεις και πάντως όχι επειδή φταίει ο σκηνοθέτης! Ο Αχιλλέας μισθώνεται από τον διαπλεκόμενο μεγαλοδημοσιογράφο Μάριο Σφήκα να κάνει παράνομες παρακολουθήσεις. Όταν, όμως, ο φακός του καταγράφει ένα σκηνικό που ξεπερνά την ηθική του, παραιτείται. Και όσα ακολουθούν μυρίζουν βενζίνη, φόβο και αίμα. Δεν είναι πάντα δυνατό να παρουσιάσεις μια τύπου αμερικανική περιπέτεια δράσης με έλληνες ηθοποιούς. Δηλάδή με ανθρώπους που στις σχολές τους αλλά και στις περισσότερες δουλειές τους παίζουν Τραγωδία, Ελαφρύ Θέατρο και κακή Ελληνική Τηλεόραση. Ηθοποιοί που στο DNA τους δεν κυκλοφορεί η hip hop ανελέητη βία, αλλά η ελληνική τηλεοπτική τσαπατσουλιά. Απ’ την άποψη αυτή η προσπάθεια πέρα από τίμια και τολμηρή  είναι και μοιραία. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα μίξτουρ από  fake ωμή ταραντινική βία, splatter  και ελληνική μαγκιά νύχτας που όμως στο τέλος δεν δίνουν ένα πειστικό αποτέλεσμα ούτε μια έστω φρέσκια υβριδική κατάσταση cinema. Η πολιτική διαφθορά ανακατεύεται με το έγκλημα που συνδέεται με τα θλιβερά Studio της αγνής ελληνοβαλκανικής νύχτας.

Η θριλερική περιπέτεια εξελίσσεται γεμάτη υπερβολές, greek-μαγκιές και ξεπατικωτούρα αμερικάνικης βίας, που προσπαθεί να γίνει πειστική, αλλά παίζει εκτός έδρας. Αναγκαστικά η ταινία καταφεύγει στα αιματοβαμμένα εφέ για να μείνει όρθια, που a propos δεν ήταν καθόλου άσχημα!

Τo Δελτίο Τύπου της εταιρίας που προωθεί την ταινία: Το «The Republic» είναι ένα μια ιστορία εκδίκησης. Μια συνεχής πάλη χαρακτήρων μέσα σε ένα σύστημα που βρομάει. Η διαφθορά, η εκμετάλλευση, η απληστία, τα ψέματα, η αδικία και η οργή είναι τα στοιχεία που επικρατούν στην ταινία, σκιαγραφώντας έτσι μια graphic novel πραγματικότητα, όχι και τόσο μακριά από τη σημερινή. Όσο διαφωτιστικό είναι αυτό το δελτίο τόσο κρυστάλλινοι είναι και οι χαρακτήρες και η ιστορία της ταινίας. Μια ναίφ ελληνική περιπέτεια που θα ‘θελε να είχε γεννηθεί στην Αμερική.