Έχετε αναρωτηθεί; – Γιατί τα promo βίντεο των ταινιών τα λέμε τρέιλερ;

Το YouTube ή άλλες βίντεο πλατφόρμες γεμίζουν με προβολές όποτε ένα πολυαναμενόμενο τρέιλερ κάνει πρεμιέρα. Είναι ο πρόδρομος το promo της ταινίας και είναι σαν να βλέπεις μια σύντομη εκδοχή της. Γι’ αυτό και εκατομμύρια χρήστες μέσα σε λίγες ώρες σπεύδουν να τα δουν.

Υπάρχει εδώ ένα μεγάλο ερώτημα. Γιατί αφού τα τρέιλερ έρχονται πριν την ταινία, ονομάζονται έτσι; Η αρχική σημασία της λέξεις σημαίνει «καρότσα», δηλαδή με λίγα λόγια, κάτι που ακολουθεί ένα άλλο αντικείμενο ή σημείο αναφοράς που προηγείται.

Βασικά η απάντηση βρίσκεται ακριβώς στο όνομα. Γιατί τα τρέιλερ δεν παίζονταν πάντα πριν τις ταινίες. Το πρώτο τρέιλερ που φτιάχτηκε ποτέ δεν ήταν καν για ταινία, αλλά για ένα θεατρικό έργο το 1913. Αλλά από τότε έχει περάσει περισσότερο από ένας αιώνας και το «Πάμε σινεμά» έχει αποκτήσει άλλη έννοια.

Τότε πλήρωνες δυο σεντς και θα καθόσουν στην αίθουσα για ώρες βλέποντας ότι έπαιζε, συνήθως έναν συνδυασμό ταινιών μεγάλου και μικρού μήκους μαζί με καρτούν. Για να εκμεταλλευτεί το γεγονός πως το κοινό περίμενε στα διαλείμματα την επόμενη ταινία, ο παραγωγός του Broadway Nils Granlund, σκέφτηκε τη διαφήμιση των επερχόμενων θεατρικών έργων ανάμεσα στις προβολές. Το πρώτο έγινε για την παράσταση «The Pleasure Seekers» και ο Granlund χωρίς να το καταλάβει, είχε φέρει επανάσταση στην προώθηση των κινηματογραφικών ταινιών.

Η ιδέα εξελίχθηκε πολύ γρήγορα. Ο παραγωγός William Selig την ίδια χρονιά γύρισε τον πρόδρομο των σειρών. Έφτιαχνε μικρού μήκους περιπέτειες αφήνοντας την ιστορία στον αέρα μέχρι την επόμενη εβδομάδα, ώστε το κοινό να επανέλθει να δει τη συνέχεια. Ο καλύτερο τρόπος για να το κάνει, ήταν ένα πολύ σύντομο βίντεο που θα προμόταρε τις ταινίες του. Κι αυτό θα έπαιζε αμέσως μετά την ταινία, ώστε να έδινε μια γεύση για το τι θα ακολουθούσε την επόμενη εβδομάδα, αυξάνοντας την επιθυμία του κοινού να το δει. Πάνω σε αυτό βασίστηκε η ιδέα του παραδοσιακού τρέιλερ όπως το ξέρουμε σήμερα.

Τα μικρά βίντεο του Selig ήταν 1-2 σκηνές και ένα μεγάλο ερώτημα, όπως «Θα καταφέρει να ξεφύγει; Δείτε την επόμενη εβδομάδα τη συνέχεια». Η ιδέα δούλεψε τόσο καλά που σιγά σιγά τα στούντιο άρχισαν να φτιάχνουν τα δικά τους. Αν και αργότερα και για 40 περίπου χρόνια, η National Screen Service είχε το μονοπώλιο στα τρέιλερ.

Τα τρέιλερ λοιπόν ήταν αρχικά λοιπόν αυτό που ακολουθούσε την ταινία, εξού και το όνομα. Με το πέρασμα των χρόνων έγινε μια τεράστια βιομηχανία και εδώ και αρκετές δεκαετίες, παίζονται πριν την ταινία. Μήπως ήρθε η ώρα να τους αλλάξουμε όνομα;