Ο Μεξικανός βαρόνος των ναρκωτικών με τα 25 δισ. δολάρια σε τραπεζικές καταθέσεις (φωτό)

Όταν βρέθηκε νεκρός ο «βασιλιάς των ναρκωτικών» σε κρεβάτι ιδιωτικού μεξικανικού νοσοκομείου περιμένοντας να υποβληθεί σε ολική αλλαγή προσώπου, όλοι αναρωτιούνταν αν επρόκειτο για δολοφονία ή εγκληματική αμέλεια, αλλά και πόσο καιρό θα έπαιρνε φυσικά στο Καρτέλ Χουάρες να ξεκάνει τους γιατρούς.

Τέσσερις μήνες ακριβώς, ήταν η απάντηση. Τέσσερις μήνες μετά τον θάνατο του πλέον ισχυρού βαρόνου ναρκωτικών του Μεξικού το 1997, τα τελευταία κομμάτια ολοκλήρωναν το παζλ της φρίκης.

Όχι ότι σταμάτησαν κάποιοι να αναρωτιούνται αν ήταν πράγματι νεκρός ο άνθρωπος που ήταν στο απυρόβλητο των διωκτικών αρχών εδώ και τόσα χρόνια και ξαπόστελνε πια στις ΗΠΑ το 1/5 της συνολικής κοκαΐνης που κατέφτανε εκεί.

Την ώρα που ο επικεφαλής της Δίωξης Ναρκωτικών του Μεξικού επιβεβαίωνε τις υποψίες πως ο Φουέντες πέθανε κατά την οχτάωρη πλαστική επέμβαση στο πρόσωπό του όχι από επιπλοκές αλλά από καθαρή δολοφονία, οι τρεις ύποπτοι γιατροί είχαν ήδη γνωρίσει τον αντίκτυπο της πράξης τους.

Οι δύο εξ αυτών ήταν νεκροί και βαρύτατα ακρωτηριασμένοι, θύματα της αυτοδικίας του καρτέλ, και ο τρίτος είχε γίνει άφαντος. Τα πτώματα των δύο πλαστικών χειρουργών που κατηγορούνταν πλέον επισήμως για τον φόνο του μεγαλοαφεντικού του μεξικανικού υποκόσμου είχαν «τσιμενταριστεί» μερικώς μέσα σε βαρέλια, με τις σορούς να φέρουν ευδιάκριτα σημάδια βαρύτατης σωματικής κακοποίησης: εκτεταμένα εγκαύματα, μελανιές, εκδορές και ίχνη στραγγαλισμού.

Όπως έγινε γνωστό λίγο αργότερα, ο Αμάντο Καρίλο Φουέντες είχε πεθάνει όχι στην επέμβαση, που κρίθηκε μάλιστα πετυχημένη χαρίζοντάς του ολότελα νέο και μη αναγνωρίσιμο πρόσωπο, αλλά στο στάδιο της ανάνηψης, καθώς η αναισθησία που του είχε χορηγηθεί «αντιτίθεται σε όλη την ιατρική επιστήμη», όπως έγραψε ο ιατροδικαστής στο πόρισμά του.

«Καταλήξαμε ότι, ενεργώντας με δόλο και με σκοπό να αφαιρέσουν τη ζωή του, αυτοί οι γιατροί χορήγησαν έναν συνδυασμό φαρμάκων που κατέληξε στον θάνατο του διακινητή», ήταν η λιτή ετυμηγορία της ιατροδικαστικής έκθεσης. Που δεν μπορούσε φυσικά να χωρέσει εντός της ποιο ήταν το θύμα της δολοφονίας.

Καθ’ όλη τη δεκαετία του 1990, ο Καρίλο Φουέντες απολάμβανε ακόμα και για τα εγκληματικά δεδομένα του Μεξικού μια πρωτόγνωρη ασυλία, μεταφέροντας σχεδόν ανενόχλητος εκατοντάδες τόνους κοκαΐνης στις ΗΠΑ. Για άγνωστο λόγο, ο Καρίλο έχασε κάποια στιγμή το 1997 την επιρροή του στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας, όταν και άρχισαν οι έφοδοι της αστυνομίας στα σπίτια και τα κρησφύγετά του.

Τον Ιανουάριο του 1997 ο ίδιος μόλις που ξέφυγε από την εισβολή των Αρχών στη γαμήλια δεξίωση της αδερφής του στην επαρχία Σιναλόα, προσυπογράφοντας λες την αρχή της ηχηρής του πτώσης.

Τον Φεβρουάριο εξάλλου πήγε στην Κούβα και τη Χιλή και επένδυσε μερικά εκατομμύρια για να εξασφαλίσει εξοχικές κατοικίες. Μαζί του ήταν μεγαλογιατρός της Βραζιλίας, για τον οποίο οι Αρχές της Χιλής είπαν ότι ήταν έτοιμος να αλλάξει το πρόσωπο του Φουέντες όντας στη χώρα.

Για επίσης άγνωστο λόγο, ο μεγαλογιατρός του σύστησε συνάδελφό του στο Μεξικό να εκτελέσει τη χρονοβόρα ολική πλαστική επέμβαση στο πρόσωπο αλλά και τη δραστική λιποαναρρόφηση, όταν και θα τέλειωναν όλα. Ή μήπως όχι;

Τόσο ο μεξικανικός όσο και ο Τύπος της Χιλής υπαινίχθηκαν αμέσως ότι τον είδαν να συνεργάζεται με τη Δίωξη Ναρκωτικών των ΗΠΑ, εμφανώς αλλαγμένο. Η αμερικανική Δίωξη έβαλε τη λιτή ταφόπλακα με μια ανακοίνωση: «Η φήμη έχει τόση αξιοπιστία όσο και των εκατομμυρίων που έχουν ισχυριστεί ότι έχουν δει τον εκλιπόντα Έλβις Πρίσλεϊ»!

Και τι επίλογος ήταν αυτός για τον άνθρωπο που κυνηγούσαν λυσσαλέα οι βορειοαμερικανικές και λατινοαμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες και αστυνομίες εδώ και τόσα χρόνια. Τον άνθρωπο που έλεγχε όλη τη Δίωξη Ναρκωτικών του Μεξικού και είχε στον χέρι τον διευθυντή της Γκουτιέρες-Ρεμπόλο.

Τον άνθρωπο που είχε ανέλθει στην αρχηγική θέση του πανίσχυρου στη δεκαετία του 1990 Καρτέλ Χουάρες και διατηρούσε αγαστή συνεργασία με τα αδέλφια Οτσόα του κολομβιανού Μεντεγίν, ελέγχοντας έτσι ένα πολύ καλό ποσοστό της παγκόσμιας διακίνησης κοκαΐνης, μαριχουάνας και ηρωίνης.

Τα αστρονομικά νούμερα της έκνομης επιχείρησης του δικτύου Φουέντες προκαλούν ίλιγγο: ο Καρίλο διοχέτευε κάπου 20-30 εκατ. δολάρια στην Κολομβία σε κάθε μεταφορά κοκαΐνης στο Μεξικό, την οποία φυγάδευε μετά στις ΗΠΑ. Οι αποστολές από την Κολομβία στο Μεξικό γίνονταν με τον στόλο του από ιδιωτικά Μπόινγκ! Εξού και το «Άρχοντας των Ουρανών», καθώς ήταν ο πρώτος που σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει μεγάλα επιβατικά αεροσκάφη για την ακόμα μαζικότερη διακίνηση ναρκωτικών.

Και όπως ακριβώς οι κολομβιανοί σύνδεσμοί του, τους οποίους επισκίασε ωστόσο με τα χρόνια, διέθετε ένα τεράστιο δίκτυο κατασκοπείας και πληροφοριοδοτών, πληρωμένων κρατικών λειτουργών και αξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων. Έγινε μάλιστα τόσο ισχυρός που έψαχνε τώρα να επεκτείνει τις δραστηριότητές του στο παραδοσιακό προπύργιο του κολομβιανού υποκόσμου, την ανατολική ακτή των ΗΠΑ!

Ο 42χρονος Μεξικανός «βαρόνος», γιος φτωχών κολίγων, είχε πάρει τα πρωτεία τόσο από το Καρτέλ Μεντεγίν του Πάμπλο Eσκομπάρ όσο και τα ανταγωνιστικά καρτέλ της Κολομβίας, πρωταγωνιστώντας πια στη διακίνηση ηρωίνης στην ιδιαιτέρως επικερδή αγορά των ΗΠΑ.

Ο Φουέντες εκτιμάται ότι έβγαζε 100 εκατ. δολάρια τον μήνα, τόσα λεφτά δηλαδή που μπορούσε να πληρώνει χιλιάδες και να εξαγοράζει τις συνειδήσεις ακόμα περισσότερων, ελέγχοντας τόσο τους τοπικούς αξιωματούχους όσο και τις ομοσπονδιακές κυβερνήσεις των λατινοαμερικάνικων χωρών που έφτανε η χάρη του.

Όσο ζούσε, ήταν ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου και τα 25 δισ. δολάρια που είχε κατατεθειμένα σε τράπεζες του κόσμου το αποδεικνύουν και με το παραπάνω. Διακινούσε πέντε φορές περισσότερη κόκα στις ΗΠΑ από κάθε άλλο «βαρόνο» και είχε φυσικά τον στόλο με τα 27 επιβατικά Μπόινγκ 727 (αλλά και 22 ιδιωτικά τζετ και πλήθος ελικοπτέρων) για να μεταφέρει κατά τόνους την κολομβιανή κοκαΐνη στη μεθόριο ΗΠΑ-Μεξικού.

Κανείς δεν είχε γίνει ποτέ τόσο ισχυρός όσο ο Καρίλο Φουέντες. Κι όμως, το πλήρωσε κι αυτός με τη ζωή του…

Πρώτα χρόνια

Ο Αμάντο Καρίλο Φουέντες γεννιέται στις 17 Δεκεμβρίου 1956 στην επαρχία Σιναλόα του Μεξικού ως το πρώτο από τα έντεκα παιδιά μιας φτωχής οικογένειας βιοπαλαιστών. Η μοίρα το θέλησε βέβαια τα παιδιά να είναι ανίψια του ίδιου του Ερνέστο Φονσέκα Καρίλο, του «δον Νέτο», αρχηγού του Καρτέλ Γκουανταλαχάρα!

Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας είχε απαγορεύσει στα παιδιά του κάθε επαφή με τον «νονό» θείο, ο Αμάντο μυήθηκε από νωρίς στον κόσμο των ναρκωτικών κάτω από την υψηλή επίβλεψη του Ερνέστο. Ο Καρίλο θα βάλει αργότερα στην οργάνωση και τους πέντε αδελφούς του, όπως και τον γιο του, Βισέντε Χοσέ, αργότερα.

Ξέρουμε ότι ο Καρίλο έγινε κάτω από τις υποδείξεις του θείου προβεβλημένο μέλος του Καρτέλ Γκουανταλαχάρα και έφτασε να επιβλέπει όλες τις μεταφορές κοκαΐνης από την Κολομβία στην Τσιουάουα. Ο δον Νέτο τον λάτρευε και τον είχε σαν παιδί του, γι’ αυτό και τον ξαπέστειλε κάποια στιγμή στον συνεργάτη του και αφεντικό του Καρτέλ Χουάρες για να μάθει καλύτερα τη «συνοριακή» δουλειά με τη διακίνηση στις ΗΠΑ.

Ο Καρίλο την έμαθε τη δουλειά και μάλιστα ιδιαιτέρως καλά. Όταν ένιωσε μάλιστα πως δεν είχε τι άλλο να διδαχθεί από την «Αλεπού» Ραφαέλ Αγκιλάρ Γκουαχάρντο, το μεγαλοαφεντικό του Καρτέλ Χουάρες, τον δολοφονεί και παίρνει τη θέση του…

Ο «Άρχοντας των Αιθέρων» που ήταν ένας από τους πλουσιότερους και πιο πετυχημένους «βαρόνους» ναρκωτικών της Ιστορίας

Πώς έγινε όμως ο Καρίλο ο μεγαλύτερος, πιο ισχυρός και πιο πλούσιος μεξικανός διακινητής της ιστορίας των ναρκωτικών; Εύκολο: είχε όραμα και σχέδιο και όλη τη ζοφερή βούληση να το εφαρμόσει. Πρώτα απ’ όλα, ταξίδεψε κυριολεκτικά σε όλο τον κόσμο για να δει από πρώτο χέρι πώς γίνονται οι δουλειές στο εξωτερικό. Όργωσε τη Ρωσία, τη Μέση Ανατολή, την Καραϊβική, το Λας Βέγκας και όλη τη Λατινική Αμερική φυσικά και δεν είχε ποτέ πρόβλημα με τις διωκτικές αρχές των χωρών που επισκεπτόταν.

Μετά έβαλε σε εφαρμογή το μεγάλο του σχέδιο: πρότεινε στη μεξικανική κυβέρνηση να συνεργαστούν(!) κατά των μικρότερων διακινητών της χώρας. Προθυμοποιήθηκε μάλιστα να βοηθήσει τις κρατικές αρχές στον αγώνα τους κατά των ναρκωτικών διαθέτοντας έμψυχο υλικό και όπλα, την ίδια ώρα που τους συμβούλεψε να βάλουν ένα τέλος στη διακίνηση ναρκωτικών στο Μεξικό στρέφοντας όλες τις δραστηριότητες στις ΗΠΑ και την Ευρώπη!

Κι αυτό γιατί πάλευε πάντα να γίνει επιχειρηματίας και να απαλλαγεί από τη ρετσινιά του «βαρόνου». Όταν πάντως οι προτάσεις του συνάντησαν την κυβερνητική αντίσταση, εξαγόρασε τους πάντες με τα εκατοντάδες εκατομμύρια που έβγαζε τον μήνα και καθάρισε για την ώρα με τις διωκτικές αρχές.

Και μετά έβαλε σε εφαρμογή το τελικό του σχέδιο για να πάρει τα ηνία της κοκαΐνης από τους παραδοσιακούς κατόχους της, τους Κολομβιανούς. Τώρα ήθελε να απαλλαγεί από τον μεσάζοντα της Κολομβίας και να επεκτείνει το μεξικανικό καρτέλ μέχρι και την Αυστραλία.

Είχε μάθει εξάλλου την τέχνη της διακίνησης από πρώτο χέρι, συνεργαζόμενος με τα κολομβιανά καρτέλ κατά την εποχή της τεράστιας ακμής τους. Το σχέδιο που θα τον έστεφε βασιλιά ήταν ο ιδιότυπος τρόπος πληρωμής του από τα κολομβιανά καρτέλ για τη μεταφορά της κοκαΐνης στις ΗΠΑ μέσω των μεξικανο-αμερικανικών συνόρων. Αντί μετρητών, ο Καρίλο έπαιρνε την αμοιβή του σε κοκαΐνη, την οποία χρησιμοποιούσε για να αναπτύξει το δικό του καρτέλ στο Μεξικό αλλά και τα παρακλάδια του στη Λατινική Αμερική.

Κι έτσι στα μέσα της δεκαετίας του 1980, την ώρα που τα κολομβιανά καρτέλ χάνουν τη δύναμή τους και η τιμή της κοκαΐνης ανεβαίνει στα ύψη, ο Φουέντες ήταν εκεί πανέτοιμος να μετατρέψει το Καρτέλ Χουαρές στη νέα υπερδύναμη. Μια επιχείρηση 100 εκατομμυρίων δολαρίων τον μήνα δηλαδή που όρια δεν γνώριζε!

Μέχρι τότε είχε φροντίσει να μπολιάσει τον στόλο με τα ιδιωτικά τζετ και τα ελικόπτερα με επιβατικά αεροσκάφη Μπόινγκ 727, τα οποία φόρτωναν την κόκα στο Μεντεγίν και την ξεφόρτωναν σε περιφερειακά αεροδρόμια του Μεξικού που έλεγχε απόλυτα. Κι αν κάτι πήγαινε στραβά, που δεν πήγαινε, είχε μέχρι και τον επικεφαλής της Δίωξης Ναρκωτικών του Μεξικού στο μισθολόγιό του.

Ήταν μέσω αυτών των κινήσεων που έγινε ο Νο 1 διακινητής κοκαΐνης του κόσμου, καθορίζοντας ακόμα και την τιμή που αγόραζε τη σκόνη από τις μονάδες παραγωγής της Κολομβίας. Ο οραματιστής και κοσμοπολίτης έμπορος ναρκωτικών του Μεξικού είχε επίσης τη μαγική ικανότητα να περνά απαρατήρητος, παρά το γεγονός ότι κάποια στιγμή τον κυνηγούσαν παντού και είχε επικηρυχθεί έναντι αρκετών εκατομμυρίων.

Αν και έκανε τα πάντα για να περνά ως καλλιεργημένος και αξιοσέβαστος επιχειρηματίας, η οργάνωσή του ήταν πια τόσο τεράστια που έγινε αναπόφευκτα στόχος. Από τις αρχές του 1997 έχασε μάλιστα την απαράμιλλη ασυλία που απολάμβανε στο Μεξικό και πλέον οι διωκτικές αρχές τον κυνηγούσαν ανοιχτά, οργανώνοντας ένα πρωτόγνωρο σε έκταση και ανθρώπινο δυναμικό ανθρωποκυνηγητό εναντίον του. Όσο το πράγμα σοβάρευε, ο ίδιος ήταν τώρα αναγκασμένος να κρύβεται. Μέχρι και το ανατολίτικο παλάτι του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, καθώς ήταν σαφές πως Μεξικανοί και Αμερικάνοι τον ήθελαν νεκρό.

Λίγοι ναρκο-βαρόνοι απόλαυσαν τη χλιδή με την οποία ζούσε ο Καρίλο Φουέντες. Ήταν ο πιο δυνατός όλων και αυτό έπρεπε να προκύπτει από τη ζωή του. Κι έτσι έχτισε ένα μεγαλοπρεπές παλάτι στη Σιουδάδ-Χουάρες που αποκάλυπτε την πλήρη έκταση της ματαιοδοξίας του. Το είπε «Το Παλάτι των Χιλίων και Μίας Νυκτός» και έμοιαζε σαν να είχε μεταφερθεί από τη Μέση Ανατολή στο Μεξικό.

Με κόστος κατασκευής πάνω από 5 εκατ. δολάρια, η μεγαλειώδης έπαυλη του Καρίλο είναι σήμερα εγκαταλειμμένη και γεμάτη γκράφιτι. Οι δημοτικές αρχές έχουν ήδη αποφασίσει να την γκρεμίσουν κάποια στιγμή.

Η μοιραία επέμβαση

Παντοδύναμος παρά το λυσσαλέο κυνηγητό, ο Φουέντες έφτασε στο σημείο να ξαποστέλνει τόνους κοκαΐνης στην καρδιά του Μανχάταν, καταφέρνοντας εκεί που είχαν αποτύχει όλοι οι άλλοι. Τώρα είχε έναν στόλο από 27 Μπόινγκ 727, με τα οποία μετέφερε εκατοντάδες τόνους κοκαΐνης σε επαρχιακά αεροδρόμια του Μεξικού και από κει κατευθείαν στα σύνορα με τις ΗΠΑ μέσω των μικρότερων τζετ.

Τα 25 δισ. δολάρια που είχε στους τραπεζικούς του λογαριασμούς τον έστεψαν ως έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους το 1997 και σίγουρα τον πλουσιότερο «βαρόνο» του καιρού του. Παρά ταύτα, κινδύνευε πια και κινδύνευε πολύ, καθώς από τον Ιανουάριο του 1997 η αστυνομία έκανε συνεχώς εφόδους στις τόσες οικίες και τις αποθήκες του, έχοντας βαλθεί ξεκάθαρα να τον χαλάσει.

Γι’ αυτό και θέλησε να υποβληθεί σε πλαστική επέμβαση ολικής μεταμόρφωσης (τόσο στο πρόσωπο όσο και το σώμα, μέσω λιποαναρρόφησης), όταν και θα τον προλάβαιναν οι εχθροί του. Όπως είπαμε, η οχτάωρη εγχείριση της 3ης Ιουλίου 1997 σε νοσοκομείο της Πόλης του Μεξικού χαρακτηρίστηκε επισήμως «φόνος».

Στις 7 Νοεμβρίου, τα σώματα των δύο από τους τρεις γιατρούς που εκτέλεσαν την επέμβαση βρέθηκαν βαρύτατα κακοποιημένα και με έκδηλα τα σημάδια του βασανισμού, τσιμενταρισμένα μέσα σε βαρέλια. Λίγο πριν, στις 3 Αυγούστου 1997, τέσσερις ένοπλοι μπήκαν σε εστιατόριο της Σιουδάδ-Χουάρες ανοίγοντας πυρ κατά μιας παρέας πέντε ατόμων. Όλοι τους ήταν μέλη του αντίπαλου Καρτέλ Τιχουάνα, σηματοδοτώντας έναν πόλεμο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών που θα έσπερνε όλεθρο και θάνατο στη μεξικανική μεθόριο στα χρόνια που θα έρχονταν.

Την ώρα που οι Αρχές πάγωναν τους τραπεζικούς λογαριασμούς του Καρίλο στο Μεξικό, αξίας 10 δισ. δολαρίων, γραφόταν ο επίλογος της ζωής του. Οι περισσότεροι που έσπευσαν να πενθήσουν τον χαμό του κατέφτασαν στο πατρικό του κοντά στις ακτές του Μεξικού στον Ειρηνικό με πολυτελή οχήματα με φιμέ τζάμια και χωρίς πινακίδες. Όλοι ρωτούσαν την ίδια ερώτηση: «πώς πέθανε;». Ήταν οι αντίπαλοι «βαρόνοι» αυτοί που τον καθάρισαν ή μήπως οι γκρίνγκο οι Αμερικάνοι;

Το Καρτέλ Χουάρες πέρασε στα χέρια του αδερφού του, Βισέντε, ο οποίος πίστευε ακράδαντα ότι δεν μπορεί να βρέθηκε τυχαία νεκρός ο αδερφός του την 4η Ιουλίου, τη Μέρα Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ! Η Αμερική πρέπει να είχε βάλει το χεράκι της, κάτι που ενδεχομένως φάνηκε όταν οι μεξικανικές αρχές άλλαξαν το ιατρικό ανακοινωθέν, που ισχυριζόταν τώρα πως ο Αμάντο Καρίλο Φουέντες πέθανε από ανακοπή καρδιάς γύρω στις 4:00 τα ξημερώματα της 4ης Ιουλίου 1997 στο ιδιωτικό νοσοκομείο Σάντα Μόνικα της Πόλης του Μεξικού, έπειτα από πλαστική επέμβαση που πήγε στραβά (απαλείφθηκε ο φόνος). Η αμερικανική Δίωξη Ναρκωτικών δήλωσε πως πιστεύει απόλυτα την εκδοχή των Μεξικανών, καθώς παρά το πλαστό πιστοποιητικό του Φουέντες στο νοσοκομείο αναγνωρίστηκε από τα δακτυλικά του αποτυπώματα.

Στην κηδεία του, πλάι στους μεγαλοκακοποιούς και τον στρατό που είχε στήσει μπλόκα έξω από το ράντσο ψάχνοντας άπαντες εξονυχιστικά, συνέρρευσε και πλήθος απλού κόσμου, χωριανών του Καρίλο δηλαδή που έλεγαν στους δημοσιογράφους πως έχασαν τον «Ρομπέν των Δασών» τους. Ο «νονός» είχε χτίσει σχολεία, εκκλησίες και χώρους άθλησης στη μικρή κοινότητα, βοηθώντας τους κατοίκους στις οικονομικές τους περιπέτειες…