Κώστας Βουτσάς: Η πραγματική ιστορία του μεγάλου ηθοποιού – Από την κατοχή στα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα (φώτο)

Ο μεγάλος ηθοποιός, Κώστας Βουτσάς, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου μετακόμισε οικογενειακώς όταν ήταν μικρός. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος Σαββόπουλος και οι δικοί του υπήρξαν πρόσφυγες από την κωμόπολη Επιβάτες της ανατολικής Θράκης. Βαπτίστηκε Κώστας, όπως και ο μεγαλύτερος αδελφός του, που όμως πέθανε σε μικρή ηλικία από δάγκειο πυρετό κι έτσι πήρε εκείνος το όνομά του.

Το καλλιτεχνικό «Βουτσάς» έμεινε από τον παππού του, ο οποίος ήταν βουτσάς, που σημαίνει βαρελάς, έφτιαχνε δηλαδή βαρέλια, που παλιότερα τα έλεγαν και βουτσιά. Στο ξεκίνημα της ενασχόλησής του με την τέχνη της υποκριτικής κάποιος θιασάρχης τού είχε προτείνει να αλλάξει το όνομά του σε «Βέσελης», αλλά εκείνος αρνήθηκε, κάνοντας το «Βουτσάς» με το πέρασμα των χρόνων συνώνυμο της κωμωδίας, του γέλιου και της έξυπνης ατάκας.

Προερχόμενος από φτωχή οικογένεια, έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού για να συνεισφέρει οικονομικά στο σπίτι του. Στην Κατοχή τριγυρνούσε με το κασελάκι του και πουλούσε τσιγάρα στους Άγγλους αιχμαλώτους, αλλά και σε οίκους ανοχής, όπου -όπως είχε εξομολογηθεί ο ίδιος- έχασε τελικά την παρθενιά του σε ηλικία 13 ετών!

Ο Κώστας Βουτσάς ήταν απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Μακεδονικού Ωδείου και από το 1953, όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, άρχισε να παίζει σε παραστάσεις με τα λεγόμενα μπουλούκια.

Την ίδια χρόνια έπαιξε πρώτη φορά και σε κινηματογραφική ταινία, στο «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται». Ο ίδιος είχε και πολιτική δράση από την εποχή του Εμφυλίου. Συγκεκριμένα, ήταν οργανωμένος στα Αετόπουλα της Αριστεράς και μοίραζε προκηρύξεις, ενώ μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε και αθλητής ταχύτητας.

Το μικρόβιο της ηθοποιίας
Η ενασχόλησή του αυτή λειτούργησε ως αφορμή για να κολλήσει το μικρόβιο της ηθοποιίας. Πήγε σε μία κατασκήνωση στη Μηχανιώνα για αθλητική προετοιμασία έπειτα από προτροπή του προπονητή του κι εκεί την ίδια χρονική περίοδο έκαναν πρόβες για το θεατρικό της κατασκήνωσης. Αυτό ήταν. Μαγεύτηκε! Εκανε ένα αρνητικό σχόλιο για το παιδί που υποδυόταν τον μεθυσμένο και, όταν ο υπεύθυνος του θεατρικού τον προκάλεσε αν μπορεί να το κάνει καλύτερα, βρέθηκε τελικά με τον ρόλο.

Κλείνοντας τα 21, φεύγει από τη Θεσσαλονίκη και έρχεται στην Αθήνα για να κυνηγήσει τα όνειρά του και μία καλύτερη ζωή. Δίνει εξετάσεις και παίρνει το δίπλωμα άσκησης επαγγέλματος του ηθοποιού. Στη δεκαετία του ΄60 η καριέρα του απογειώνεται μέσα από τις κινηματογραφικές ταινίες της Φίνος Φιλμ «Η Αλίκη στο Ναυτικό» του Αλέκου Σακελλάριου και «Ο σκληρός άνδρας» του Γιάννη Δαλιανίδη. Ύστερα καθιερώνεται ως ένας από τους πιο περιζήτητους κωμικούς της εποχής και πρωταγωνιστεί σε τουλάχιστον 70 ταινίες της εν λόγω περιόδου.