«Μπορεί να μείνει μόνον η μία»: Η συγκλονιστική συμφωνία των «σιωπηλών διδύμων» (φωτο)

Τα ημερολόγια των διάσημων διδύμων Gibbons,  οι οποίες ανέπτυξαν ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας και εφηύραν τη δική τους μυστική γλώσσα, ρίχνουν φως στην ιστορία τους.

Η ιστορία της June και της Jennifer Gibbons, δίδυμων αδελφών που έγιναν γνωστές ως οι «σιωπηλές δίδυμες», αποφάσισαν από την παιδική τους ηλικία ότι δεν θα επικοινωνούν με τους άλλους ανθρώπους και ότι θα επικοινωνούν μόνον μεταξύ τους, παραμένει ένα μυστήριο, παρά τις προσπάθειες πολλών ανθρώπων να το ανακαλύψουν. Αυτή η «μοιραία συμφωνία» έσπασε και αποκαλύφθηκε μετά το θάνατο της μίας εξ αυτών, αναφέρει η ιστοσελίδα Gizmodo.

Την αποκάλυψε η δημοσιογράφος Marjorie Wallace, της εφημερίδας «The Sunday Times». Αυτή ήταν που άρχισε να ερευνά το μυστήριο με τις δύο δίδυμες από την δεκαετία του 80 και έγινε το μόνο πρόσωπο που κατάφερε να τις προσεγγίσει. Στο βιβλίο της «The Silent Twins» (Οι σιωπηλές δίδυμες) η δημοσιογράφος αποκάλυψε την ιστορία της ζωής των αδελφών και τόνισε ότι «όταν θα έμενε μόνον η μία τότε θα μπορούσε να απελευθερωθεί η άλλη», δηλαδή μία από τις δύο έπρεπε να πεθάνει, για να μπορέσει να ζήσει η άλλη.  

Μια δύσκολη κοινωνικοποίηση

Οι αδελφές Gibbons γεννήθηκαν στα Μπαρμπάντος στις 11 Απριλίου 1963. Η οικογένεια στη συνέχεια μετακόμισε στο Haverfordwest (Ουαλία), αλλά επειδή εκεί ήταν ξένες οι αδελφές αισθάνονταν άβολα. Το γεγονός ότι ήταν η μόνη οικογένεια μαύρων στην περιοχή συνέβαλε στην απομόνωση των διδύμων. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή οι δίδυμες άρχισαν να αναπτύσσουν τη δική τους μυστική γλώσσα που κανείς άλλος δεν μπορούσε να κατανοήσει, εκτός από την οικογένειά τους.  

Όταν άρχισαν να πηγαίνουν στο σχολείο δέχθηκαν τα πειράγματα και την βίαιη συμπεριφορά των συμμαθητών τους, λέει η δημοσιογράφος στο βιβλίο. Αυτό τις έκανε να βυθιστούν ακόμη περισσότερο στο δικό τους κόσμο. Τελειοποίησαν τη γλώσσα τους, και έφτιαξαν ένα γλωσσικό ιδίωμα το οποίο καταλάβαινε μόνον οι δύο τους και έκοψαν ακόμη και την επικοινωνία τους με τους γονείς τους. Η οικογένεια προσπάθησε να αντιμετωπίσει αυτή την εθελοντική απομόνωση και χώρισε τις έφηβες, οι οποίες εκείνη την εποχή ήταν 14 ετών, στέλνοντάς τες σε διαφορετικά σχολεία και σε ειδικούς για ψυχιατρική παρακολούθηση, αλλά οι προσπάθειες απέτυχαν.

Οι μυστηριώδεις φράσεις

Τότε ακριβώς ήταν που άρχισαν να εμφανίζονται στα ημερολόγια των διδύμων παράξενες φράσεις. Μία από αυτές που ανήκει στην June, που γεννήθηκε 10 λεπτά πριν την αδελφή της λέει: «Κανείς δεν υποφέρει όπως εγώ… αλλά η αδελφή μου είναι μια μαύρη σκιά που μου αποστερεί το φως του ήλιου. Θέλει να είμαστε ίσες, αλλά υπάρχει μια δολοφονική λάμψη στα μάτια της. Θεέ μου, την φοβάμαι. Είμαι εγώ».

Σε ένα άλλο απόσπασμα, αλλά από το ημερολόγιο της Jennifer, που αντί να αισθάνεται αγάπη για την μεγαλύτερη αδελφή της, φαίνεται ότι η σχέση είχε προχωρήσει προς την περιφρόνηση και τον τρόμο γι αυτό που θα μπορούσε να κάνει η μία στην άλλη: «Έχουμε γίνει εχθρές… Μπορούμε να αισθανθούμε τις θανατηφόρες ακτίνες που εκπέμπονται από το σώμα μας και προκαλούν φαγούρα στο δέρμα της άλλης. Αναρωτιέμαι αν μπορώ να απαλλαγώ από την ίδια μου τη σκιά… Χωρίς τη σκιά μου, θα πέθαινα; Θα ήμουν ελεύθερη και θα μου επέτρεπαν να πεθάνω;»

Τα μακάβρια μυθιστορήματα και τα εγκλήματα

Μετά από λίγο οι αδελφές άρχισαν να γράφουν μυθιστορήματα με αμφιλεγόμενα θέματα (για τις σχέσεις, τα ναρκωτικά και τη βία), τα οποία στη συνέχεια εξέδωσαν μόνες τους. Για παράδειγμα, ένα από αυτά που έγραψε η June αναφέρεται σε ένα έφηβο τον οποίον ξελόγιασε μια καθηγήτριά του και κατέληξε σε ένα αναμορφωτήριο, όπου έπρεπε να παλεύει για να αποκρούσει την παρενόχληση ενός φρουρού που ήταν ομοφυλόφιλος. Εν τω μεταξύ, ένα μυθιστόρημα που έγραψε η Jennifer, αναφέρεται σε μια ιστορία «τρελλής βίας» η οποία εκτυλίσσεται σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, όπου ένας γιατρός σκοτώνει ένα σκύλο, για να του πάρει τη καρδιά και να την μεταμοσχεύσει στο παιδί του.  

Αλλά οι δίδυμες δεν περιορίστηκαν μόνον στο να γράφουν μακάβριες ιστορίες, αλλά άρχισαν να τραβούν την προσοχή των ανθρώπων διαπράττοντας εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, γράφει η Wallace. Προκάλεσαν υλικές ζημιές, εμπρησμούς, διέπραξαν ληστείες και καυγάδιζαν, με αποτέλεσμα να καταλήξουν στο εδώλιο. Ως αποτέλεσμα της συμπεριφοράς τους οι δίδυμες στάλθηκαν σε ψυχιατρικό ίδρυμα υψίστης ασφαλείας, στο νοσοκομείο Broadmoor, όπου παρέμειναν για 11 χρόνια. Εκεί διαγνώστηκαν με σχιζοφρένεια και χαρακτηρίστηκαν ως άκρως επικίνδυνες.  

Η μοιραία συμφωνία και η «απελευθέρωση»

Το 1993, όταν οι δίδυμες ήταν 31 ετών, οι γιατροί αποφάσισαν να τις μεταφέρουν στην κλινική Caswerl (Bridgend, της Ουαλίας), λόγω της υποτιθέμενης βελτίωσης που παρουσίαζε η κατάστασή τους. Τότε ακριβώς συνέβη το πιο μυστηριώδες γεγονός: η νεώτερη από τις αδελφές πέθανε. Την ημέρα που επρόκειτο να γίνει η μεταφορά, οι γιατροί ανακάλυψαν ότι η Jennifer ήταν νεκρή. Μετά την νεκροψία αποκαλύφθηκε ότι η αιτία του θανάτου της ήταν μια φλεγμονή στην καρδιά. Ωστόσο, οι δεν ανακάλυψαν κανένα ίχνος δηλητηρίου στο αίμα της. Η αδελφή της είπε ότι η Jennifer απλώς «ακούμπησε το κεφάλι της στην αγκαλιά της και άφησε την τελευταία της πνοή».

Η Wallace, η οποία πέρασε πολύ χρόνο επικοινωνώντας με τις δίδυμες στην δεκαετία του ’80, αποκάλυψε ότι οι αδελφές είχαν καταλήξει σε ένα «θανατηφόρο σύμφωνο»: το οποίο προέβλεπε πως αν πέθαινε η μία από τις δύο η άλλη θα μπορούσε να ανοιχτεί στον κόσμο και να ζήσει ως φυσιολογικό άτομο. Σύμφωνα με την δημοσιογράφοι οι δίδυμες είχαν καταλήξει σ’ αυτή τη συμφωνία πριν από πολύ καιρό. Η Wallace αποκαλύπτει, επίσης, ότι ήταν αυτόπτης μάρτυς τη στιγμή που η Jennifer δήλωσε ότι θα πέθαινε.

Η δημοσιογράφος λέει ότι λίγες ημέρες μετά το θάνατο της Jennifer, επισκέφθηκε την June, η οποία είχε μια πολύ παράξενη συμπεριφορά. Η τελευταία κουβέντα που είπε στη δημοσιογράφο για την αδελφή της ήταν: «Επιτέλους, είμαι ελεύθερη».

Σήμερα η June ζει μόνη, κοντά στο σπίτι των γονιών της στο Haverfordwest και συνεχίζει να λαμβάνει ψυχιατρική θεραπεία.