Κορωνοϊός: Ποιοι δεν πρέπει να μένουν σπίτι;

Μπορεί οι ειδικοί να κάνουν εκκλήσεις να παραμείνουμε σπίτι, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού, όμως υπάρχουν και κάποιοι που ΔΕΝ πρέπει να το κάνουν. Ποιοι είναι αυτοί;

Και όμως υπάρχουν κάποιοι που δεν πρέπει να μένουν σπίτι. Πρόκειται για ασθενείς με σοβαρά προβλήματα υγείας που ο φόβος και η ανησυχία για τον κορωνοιό τους οδηγεί στην εσφαλμένη απόφαση να μην προσέλθουν στα νοσοκομεία. Απόφαση που ορισμένες φορές μπορεί να αποδειχθεί μοιραία για τη ζωή τους.

Ο Γιώργος Σταυρουλάκης, Καρδιολόγος, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών εξηγεί:

Ποιοι ΔΕΝ πρέπει να Μένουν Σπίτι

Οι γιατροί των επειγόντων περιστατικών παγκοσμίως καταγράφουν με έκπληξη μια δραματική μείωση περιστατικών, όπως η απορρύθμιση της καρδιακής ανεπάρκειας, οι αρρυθμίες, τα εγκεφαλικά επεισόδια ή ακόμα και τα κοιλιακά άλγη. Η μείωση αυτών των περιστατικών φτάνει από ανεπίσημα στοιχεία έως και 40%.

Όπως είναι γνωστό, οι παθήσεις αυτές δεν παρουσιάζουν εποχικές εξάρσεις, αλλά μικρές μόνο διακυμάνσεις σε σχέση με την εποχή του χρόνου, ούτε υπάρχουν άλλες βιολογικές παράμετροι υπεύθυνες για αυτήν την τάση. Τι συμβαίνει, λοιπόν; Πού βρίσκονται τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά, αλλά και τα χιλιάδες μικροπροβλήματαπου γέμιζαν τα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων;

Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει είναι ότι, καταρχάς, υπάρχει μία σαφώς μικρότερη προσέλευση στα τμήματα των επειγόντων περιστατικών ασθενών, οι οποίοι ανήκουν στους αγχώδεις, υπερβολικά ευαίσθητους ανθρώπους, που προστρέχουν στο νοσοκομείο ακόμα και για ασήμαντη αφορμή. Αυτό θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί ακόμα μία από τις “θετικές” συνέπειες του κορωνοϊού, γεγονός που αποβαίνει θετικά για το σύστημα υγείας, αλλά και για τους ίδιους.

Το πρόβλημα είναι ότι, όπως επίσης έχει παρατηρηθεί, αρκετοί ασθενείς με σοβαρά προβλήματα, άσχετα με τη λοίμωξη από COVID-19, αλλά άμεσα συνδεδεμένα με τον φόβο γύρω από αυτόν, προσέρχονται καθυστερημένα, με ιδιαίτερα επιβαρυμένη εικόνα, η οποία συχνά αποτελεί απόρροια αυτής της καθυστέρησης.

Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι, σε ασθενείς με έμφραγμα μυοκαρδίου, κάθε λεπτό που περνάει από την εκδήλωση των συμπτωμάτων μέχρι την άμεση διενέργεια αγγειοπλαστικής, η οποία αποτελεί τη σύγχρονη θεραπεία, μεταφράζεται σε νεκρωμένο μυοκαρδιακό ιστό, με πιθανές σοβαρές μελλοντικές επιπτώσεις.

Επίσης, σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, οι οποίοι παρουσιάζουν απορρύθμιση της πάθησής τους, η καθυστερημένη προσέλευση μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες. Θα πρέπει, τέλος, να γίνει σαφές ότι, ακόμα και αυτές τις ημέρες κατά τις οποίες χιλιάδες άνθρωποι ανά την υφήλιο χάνουν τη μάχη με αυτόν τον νέο εχθρό, τα καρδιαγγειακά νοσήματα συνεχίζουν να παραμένουν η πρώτη αιτία θανάτου.

Ποια, λοιπόν, μπορεί να είναι η λύση σε αυτό το πρόβλημα;

Τα νοσοκομεία σε όλο τον κόσμο, αλλά και στην Ελλάδα, έχουν προβλέψει διαδικασίες για να υποδεχθούν και αυτά τα πραγματικά επείγοντα περιστατικά, αλλά η έγκαιρη προσέλευση απαιτεί επιπρόσθετες λύσεις. Η καθοδήγηση από τον θεράποντα ή κάποιον άλλο ιατρό (αν υπάρχει κάποιος διαθέσιμος) μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας αποτελεί τη μοναδική προς το παρόν λύση που θα αποτρέψει ασθενείς να έρθουν για λανθασμένο λόγο, αλλά και ίσως αναγνωρίσει αυτούς που δεν πρέπει να μείνουν σπίτι.

Η “εξέταση”, ή έστω η διαλογή μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας, απέχει σαφώς από την ιδανική, καθώς ενυπάρχουν αδυναμίες που σχετίζονται όχι μόνο με την περιορισμένη δυνατότητα ορθής αναγνώρισης του προβλήματος, αλλά και με ορισμένες αδιευκρίνιστες νομικές πτυχές. Είναι πιθανό η τεχνολογία να μπορεί να συμβάλλει σε αυτήν την κατεύθυνση, υπάρχουν άλλωστε ήδη αρκετά ανάλογα συστήματα που εξυπηρετούν σχετικές λειτουργίες.

Ειδικά για την Ελλάδα, η στοχευμένη ενίσχυση των πρακτικά ανύπαρκτων μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας με ανάλογες δυνατότητες μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά. Άλλωστε, αρκετά από αυτά μπορούν να αποτελέσουν ωφέλιμα εργαλεία στο μέλλον. “Ουδέν κακόν αμιγές καλού”, θα έλεγε κανείς, αν, φυσικά, η εκατόμβη των θυμάτων του κορωνοϊού δεν το έκανε να ακούγεται αρκετά ειρωνικό….