Γιατί το λίπος συσσωρεύεται εύκολα και χάνεται δύσκολα;

Η απώλεια βάρους είναι ένα θέμα που δυσκολεύει τους περισσότερους ανθρώπους, καθώς, ακόμα κι όταν καταφέρουν να χάσουν κιλά, αυτά συχνά επιστρέφουν. Γιατί, λοιπόν, το σώμα δείχνει να «ενθαρρύνει» την παχυσαρκία;

Νέα έρευνα υποδεικνύει ότι η απάντηση στο ερώτημα αυτό ίσως να εντοπίζεται στην ανθρώπινη εξέλιξη, όταν ο μηχανισμός καταπολέμησης της πείνας έκανε το σώμα να αποθηκεύει το λίπος.

Το κλειδί του μηχανισμού αυτού είναι μια πρωτεΐνη που ονομάζεται «RAGE», όπως αναφέρουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (NYU) που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Cell Reports. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η πρωτεΐνη αυτή εξελίχθηκε για να βοηθά τους προγόνους μας να γλιτώνουν τη λιμοκτονία, όταν η εύρεση φαγητού ήταν δύσκολη.

Σήμερα, όμως, που διανύουμε τις ημέρες της αφθονίας, η διαδικασία αυτή έχει αναχθεί σε δυσλειτουργία. Η πρωτεΐνη RAGE, που παράγεται για να καταπολεμήσει το κυτταρικό στρες που δημιουργείται από την υπερφαγία, φαίνεται πως εκλαμβάνει -λανθασμένα- το στρες αυτό ως πείνα, με αποτέλεσμα να «κλείνει» τον διακόπτη του σώματος που καίει το λίπος. Γι’αυτό και το λίπος συσσωρεύεται τόσο εύκολα, ενώ αποβάλλεται δύσκολα.

Σύμφωνα με την ερευνητικά ομάδα, όμως, φαίνεται να υπάρχει ελπίδα, καθώς η μελέτη πιθανόν να οδηγήσει σε φάρμακα κατά της παχυσαρκίας. «Πιστεύουμε ότι η πρωτεΐνη RAGE μπορεί να στοχευθεί. Όταν βάλαμε ποντίκια χωρίς έκφραση της πρωτεΐνης να ακολουθήσουν μια διατροφή πλούσια σε λιπαρά, έτρωγαν μεν το φαγητό, χωρίς, ωστόσο, να καταλήξουν παχύσαρκα», σημείωσε σχετικά η Ann Marie Schmidt από την Ιατρική Σχολή του NYU, συγγραφέας της μελέτης.

Όπως ανέφερε η ίδια, μάλιστα, ακόμα και η έλλειψη της συγκεκριμένης πρωτεΐνης φάνηκε να είναι ασφαλής, τουλάχιστον για τα ποντίκια, αφού όταν οι ερευνητές διέγραψαν την RAGE από τα γονίδια των ποντικιών, εκείνα είχαν φυσιολογική αναπαραγωγική λειτουργία και δεν παρουσίασαν γνωστικά προβλήματα.

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι, από τη στιγμή που η πρωτεΐνη RAGE φαίνεται να είναι ενεργή κατά την περίοδο του μεταβολικού στρες και όχι στις καθημερινές λειτουργίες, πιθανότατα η απομάκρυνσή της από το σώμα να μη δημιουργήσει προβλήματα.

Όπως και να έχει, πάντως, οι επιστήμονες σημειώνουν ότι η δημιουργία ενός τέτοιου φαρμάκου απέχει προς το παρόν αρκετά από την πραγματικότητα, καθώς οι μελέτες έχουν επικεντρωθεί προς το παρόν αποκλειστικά στα ποντίκια και τα αποτελέσματά τους δεν είναι δεδομένο ότι θα μεταφραστούν και στους ανθρώπους.