Αυτά είναι τα χάπια που αυξάνουν την ευαλωτότητα και την αδυναμία των ενηλίκων κατά 95%

Οι ερευνητές από το Ινστιτούτο Ερευνών του Όρεγκον (ORI) και του Πανεπιστημίου Florida Atlantic είναι οι πρώτοι που παρουσίασαν στατιστικά σημαντικές σχέσεις μεταξύ της αυτοαναφερθείσας τακτικής χρήσης χαπιών για την αντιμετώπιση του πόνου ή/και της αϋπνίας και του διαχρονικού κινδύνου αδυναμίας στους ενήλικες άνω των 65 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στην Journal of the American Geriatric Society.

Η αδυναμία ή ευθραυστότητα ορίζεται ως σειρά λειτουργικών ελλείψεων και αποτελεί αξιόπιστο προγνωστικό παράγοντα για την απώλεια της ανεξαρτησίας, την αυξημένη χρήση των πόρων υγειονομικής περίθαλψης, αλλά και τη θνησιμότητα. Οι πιθανές επιδράσεις των ευρημάτων της τρέχουσας μελέτης είναι ιδιαίτερα σοβαρές, δεδομένου ότι είναι κάτι σύνηθες για τους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας να λαμβάνουν δύο ή περισσότερα συνταγογραφούμενα φάρμακα ταυτόχρονα και πολλά από αυτά σχετίζονται με τον πόνο και τον ύπνο, συμπεριλαμβανομένων των παυσίπονων και των ηρεμιστικών.

Τα αποτελέσματα της έρευνας εκτιμούν τους μακροχρόνιους κινδύνους αδυναμίας και αξιολογούν τους μακροπρόθεσμους κινδύνους δύο κατηγοριών συνταγογραφούμενων φαρμάκων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μετά από οκτώ χρόνια παρακολούθησης, οι εθελοντές που ανέφεραν τακτική χρήση συνταγογραφούμενων φαρμάκων για τον πόνο και τον ύπνο είχαν 95% αυξημένο κίνδυνο ευθραστότητας συγκριτικά με εκείνους που δεν ανέφεραν τακτική χρήση αυτών των χαπιών. Για την τακτική χρήση συνταγογραφούμενων φαρμάκων μόνο για τον πόνο ή μόνο για τον ύπνο, ο κίνδυνος αυξανόταν κατά 58% και 35% αντίστοιχα.

Στη μελέτη συλλέχθηκαν στοιχεία 7.201 ενηλίκων με μέσο όρο ηλικίας τα 72 έτη.

«Η ταυτόχρονη χρήση πολλαπλών συνταγογραφούμενων φαρμάκων αποτελεί ένα ολοένα αυξανόμενο φαινόμενο, ειδικά μεταξύ των ηλικιωμένων ενηλίκων», δήλωσε ο εκ των συγγραφέων της μελέτης Δρ. Juyoung Park. «Οι Γηριατρικές Εταιρείες έχουν αναπτύξει κατευθυντήριες γραμμές για να βοηθήσουν τους γιατρούς να αποφεύγουν ενδεχομένη περιττή συνταγογράφηση, η οποία απαιτεί την αξιολόγηση διαφόρων τύπων φαρμάκων που συνταγογραφούνται, συμπεριλαμβανομένων των οφελών και των κινδύνων που σχετίζονται με ορισμένες κατηγορίες τους».

«Η μελέτη μας δείχνει πως η συστηματική αναφερόμενη λήψη φαρμάκων σε συνδυασμό με συνταγογραφούμενα φάρμακα για τον πόνο και τον ύπνο, είναι σημαντικά συσχετισμένη με την αύξηση του κινδύνου ευθραυστότητας και αδυναμίας. Προτείνουμε να γίνει περαιτέρω μελέτη για να υπολογιστεί ο κίνδυνος ευαλωτότητας από τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση του πόνου και της αϋπνίας καθώς και των φαρμάκων που λαμβάνονται για τον πόνο και την αϋπνία», προσθέτει ο Δρ. Andrew Bergen, μέλος της ερευνητικής ομάδας.