Διεθνής Ασφάλεια
Στο «φως» ήρθαν τα τελευταία λόγια του πιλότου της μοιραίας πτήσης Aeroflot 593 που άφησε τα παιδιά του να «πετάξουν» το αεροπλάνο στις 23 Μαρτίου 1994 και οδηγήθηκαν στον θάνατο 75 άνθρωποι.
Η πτήση Aeroflot 593, από τη Μόσχα προς το Χονγκ Κονγκ, κατέληξε σε τραγωδία και η αρχή του κακού εντοπίζεται στην απόφαση ενός πατέρα να δείξει στα παιδιά του πού και πώς δουλεύει.
Ο κυβερνήτης Γιάροσλαβ Κουντρίνσκι, ένας έμπειρος πιλότος με χιλιάδες ώρες πτήσης, είχε μαζί του τα δύο του παιδιά, τη 13χρονη Γιάνα και τον 15χρονο Έλνταρ.
Ήταν η πρώτη τους διεθνής πτήση και ο πατέρας τους θέλησε να τη θυμούνται για πάντα. Τους επέτρεψε λοιπόν να μπουν στο πιλοτήριο, να καθίσουν στη θέση του πιλότου και να «πειραματιστούν» λίγο με τα χειριστήρια, όσο το αεροσκάφος πετούσε με αυτόματο πιλότο.
Μέχρι ένα σημείο, όλα έμοιαζαν ακίνδυνα. Όμως, όταν ήρθε η σειρά του Έλνταρ, ο νεαρός πίεσε για μισό λεπτό το πηδάλιο, ασκώντας δύναμη που μπέρδεψε τον αυτόματο πιλότο και εν τέλει τον απενεργοποίησε.
Το Boeing άλλαξε ρύθμιση σε χειροκίνητο, χωρίς κανείς να το αντιληφθεί εγκαίρως. Μέσα σε δευτερόλεπτα, το αεροσκάφος άρχισε να παίρνει επικίνδυνη κλίση.
Ο Κουντρίνσκι αντιλήφθηκε τον κίνδυνο και προσπάθησε να πάρει τον έλεγχο.
Στο μαύρο κουτί καταγράφεται η απελπισμένη του φωνή: «Έλνταρ, πήγαινε πίσω! Πήγαινε πίσω, βλέπεις τον κίνδυνο, έτσι δεν είναι; Πήγαινε πίσω σου λέω!»
Οι πιλότοι προσπάθησαν απεγνωσμένα να σταθεροποιήσουν το αεροπλάνο. Για λίγο φάνηκε να το καταφέρνουν, όμως η υπερδιόρθωση έστειλε το αεροσκάφος σχεδόν κάθετα προς τα πάνω, προκαλώντας απώλεια στήριξης και στην συνέχεια πτώση.
Λίγα λεπτά αργότερα, το Boeing A310 προσέκρουσε στα βουνά του Κουζνέτσκ Αλατάου με ταχύτητα 160 μιλίων την ώρα. Κανείς από τους 75 επιβαίνοντες δεν επέζησε.
Το λάθος που δεν ήθελε να θυμάται καμία αεροπορική
Η Aeroflot αρχικά προσπάθησε να αποκρύψει το περιστατικό, αρνούμενη ότι οι πιλότοι είχαν επιτρέψει στα παιδιά να μπουν στο πιλοτήριο. Όμως όταν δημοσιοποιήθηκε το ηχητικό απόσπασμα, η αλήθεια δεν μπορούσε πλέον να κρυφτεί.
Το δυστύχημα της πτήσης 593 έγινε παράδειγμα στις σχολές πιλότων όλου του κόσμου: όχι για το πώς να πετάς, αλλά για το πώς να μην ξεχνάς ποτέ ποιος κρατά το τιμόνι.
