Ένοπλες Συγκρούσεις
O αντιστράτηγος ε.α. Ανδρέας Πενταράς, πρώην διευθυντής της Κυπριακής Υπηρεσίας Πληροφοριών και νυν Συντονιστής στην Ομάδα Παραγωγής Πολιτικής για τα ζητήματα Αμύνης και Ασφαλείας του Δημοκρατικού Συναγερμού στην Κύπρο μέσα σε λίγες γραμμές αναλύει με απλό τρόπο τα βασικά αίτια της ήττας των Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και καταλήγει σε συμπεράσματα, τα οποία έχει περιγράψει μετά τις δύο πρώτες εβδομάδας τόσο το pronews.gr, όσο και το defencenet.gr.
«Πολύ περιληπτικά και με βάση τις πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε τους λόγους της ήττας της Αρμενίας από τους Τουρκοαζέρους, όπως παρακάτω.
»Στο στρατηγικό επίπεδο, ήταν η παραμέληση του εκσυγχρονισμού των Αρμενικών Ενόπλων Δυνάμεων και η εγκατάλειψή τους στα επίπεδα που η Αρμενία τις παρέλαβε από τη Σοβιετική Ένωση.
Σε αντίθεση με το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο μετά την ήττα του από την Αρμενία το 1994, προέβη σε ένα ριζικό εκσυγχρονισμό των δικών του ΕΔ, τόσο σε επίπεδο νέων σύγχρονων εξοπλισμών από Ρωσσία, Ισραήλ και Τουρκία, όσο και σε επίπεδο νέων τακτικών και δογμάτων (χρήση εξοπλισμένων drones σε ρόλο τακτικής υποστήριξης κλπ).
»Προφανώς, η Αρμενία στήριξε την ασφάλειά της ίδιας και του Ναγκόρνο Καραμπάχ στην αμυντική συμφωνία με τη Ρωσία, αγνοώντας ή αδιαφορώντας για ενδεχόμενη εμπλοκή της Τουρκίας στις πολεμικές επιχειρήσεις.
»Η Ρωσσία ήταν αδύνατο να παρέμβει, εν όψει του ενδεχομένου εμπλοκής του ΝΑΤΟ, στη περίπτωση που η Τουρκία απαιτούσε εφαρμογή του άρθρου 5 του Καταστατικού του ΝΑΤΟ που προβλέπει ότι επίθεση σε μια χώρα – μέλος σημαίνει επίθεση σε όλα τα μέλη. Και εδώ βέβαια, η μυστική διπλωματία έπαιξε το δικό της ρόλο.
»Στο τακτικό επίπεδο, ενώ αρχικά ο αρμενικός Στρατός, ‘’απορρόφησε’’ την επίθεση των Τουρκοαζέρων, αντί να εκτοξεύσει αντεπίθεση εναντίον του Αζερμπαϊτζάν σε άλλο χώρο εκτός των συνόρων του Ναγκόρνο Καραμπάχ, μεταφέροντας τον πόλεμο εντός της επιτιθέμενης χώρας και αποσπώντας σημαντικές δυνάμεις του εχθρού από το κύριο μέτωπο, περιορίσθηκε στον αμυντικό αγώνα σε ένα χώρο περικυκλωμένο από τον εχθρό, κάτι που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγούσε στην ήττα.
»Θα έπρεπε να γνωρίζουν οι Αρμένιοι στρατηγοί αυτό που διδάσκονται οι πρωτοετείς μαθητές των στρατιωτικών σχολών, ότι τη νίκη τη φέρνει μόνο η επίθεση. Ο αμυνόμενος εάν δεν αναλάβει επιθετικές πρωτοβουλίες, είναι καταδικασμένος στην ήττα.
»Τα παθήματα των Αρμενίων ας γίνουν μαθήματα για Κύπρο και Ελλάδα».
Σχόλιο: Πολύ αμφιβάλουμε. Διότι για να αποκατασταθεί η επιχειρησιακή ετοιμότητα των ΕΔ στα επίπεδα προ δεκαετίας, χρειάζονται τεράστια κεφάλαια. Και αντίστοιχα, όπως το Αζερμπαϊτζάν έτσι και η Τουρκία έχει κάνει άλματα και σε εξοπλισμό και σε πολεμική εμπειρία.
Το χειρότερο όλων: Η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας, μοιάζει σε πολλά με την πολιτική ηγεσία της Αρμενίας, όπως και η ελληνική οικονομία με την αρμενική: Σε μόνιμη παρακμή και τα δύο, ενώ ανύπαρκτο είναι και το επιθετικό πνεύμα.
