Διεθνής Ασφάλεια
Τελικά ο λαός έχει δίκιο όταν λέει «όλα εδώ πληρώνονται» καθώς η καταδίκη σε ποινή φυλάκισης 5 χρόνων του πρώην Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι έλαβε παράνομες δωρεές για την προεκλογική του εκστρατεία του από τον μακαρίτη Λίβυο δικτάτορα, μοιάζει ως θεία δίκη για τον ρόλο που έπαιξε στην ανατροπή του, η οποία κατέληξε και στην δολοφονία του από ισλαμιστές.
Η πολύκροτη υπόθεση, αφορά στην προεκλογική του εκστρατεία του 2007, με τον Σαρκοζί να όδευε στην άσκηση έφεσης, προκειμένου να αποφύγει τη φυλάκιση.
Ήταν, ωστόσο, διαφορετική η γνώμη για την Προεδρεύουσα δικαστή, Ναταλί Γκαβαρίνο, η οποία θεώρησε ότι η σοβαρότητα των κατηγοριών δικαιολογούσε τη φυλάκιση του Σαρκοζί ανεξάρτητα από την έφεση.
Αποτέλεσμα αυτού, ο Σαρκοζί να κατέχει το ρεκόρ του πρώτου Γάλλου προέδρου που θα οδηγηθεί στη φυλακή, καθώς ο Ζακ Σιράκ καταδικάστηκε σε φυλάκιση με αναστολή, για υπόθεση διαφθοράς.
Μετά τη χθεσινή εξέλιξη, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας θα έχει λίγο χρόνο για να τακτοποιήσει τις επαγγελματικές του εκκρεμότητες, δηλαδή μέχρι τις 13 Οκτωβρίου, αλλά και να ασκήσει έφεση, όπως προανήγγειλε χθες αποχωρώντας από το δικαστήριο, το οποίο συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του διεθνούς και του εγχώριου Τύπου.
Ο ίδιος χαρακτήρισε την απόφαση «εξαιρετικά ανησυχητική», «αν πρέπει να κοιμηθώ στη φυλακή, θα κοιμηθώ στη φυλακή, αλλά με το κεφάλι ψηλά. Είμαι αθώος. Αυτή η αδικία είναι σκάνδαλο», όπως δήλωσε.
Στην πραγματικότητα, ο πρώην Γάλλος πρόεδρος ενοχοποιείται για τη συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, καθώς είχε επιτρέψει στους «στενούς συνεργάτες» του και στους «ανεπίσημους μεσάζοντες» «να λάβουν ή να επιχειρήσουν να λάβουν οικονομική υποστήριξη για την προεκλογική του εκστρατεία» για τις προεδρικές εκλογές το χρονικό διάστημα μεταξύ 2005 και 2007.
Συγκεκριμένα, στόχευε σε «διευθέτηση μεταφορών δημόσιων κεφαλαίων», αν και το δικαστήριο δεν εξέφρασε βεβαιότητα για το εάν και κατά πόσο χρήματα από τη Λιβύη μπήκαν στα ταμεία της καμπάνιας του Σαρκοζί.
Ως αντίδωρο, το Ελιζέ θα εξέταζε το φάκελο του Σενούσι, ενός Λίβυου αξιωματούχου που είχε καταδικαστεί σε ισόβια στη Γαλλία, καθώς συμμετείχε στη βομβιστική επίθεση σε πτήση από την Μπραζαβίλ, την πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Κονγκό, προς το Παρίσι το 1989.
Από την άλλη, η πλευρά Σαρκοζί ισχυρίστηκε πως ο ίδιος ήταν θύμα μιας εκστρατείας δυσφήμισης που συντονίστηκε από τους συμμάχους του Καντάφι, αφότου ήταν το πρόσωπο που ηγήθηκε της προσπάθειας του ΝΑΤΟ να ανατρέψει τον Λίβυο δικτάτορα το 2011.
Πάντως, το 2016, ο Γαλλολιβανέζος επιχειρηματίας Ζιάντ Τακιεντίν ανέφερε στο πρακτορείο Mediapart ότι είχε παραδώσει βαλίτσες γεμάτες με μετρητά από την Τρίπολη στο γαλλικό Υπουργείο Εσωτερικών υπό τον Σαρκοζί, κατάθεση την οποία αργότερα ανακάλεσε.
Ο Λίβυος ηγέτης πούλησε λίγο πριν δολοφονηθεί το ένα πέμπτο των αποθεμάτων χρυσού της Λιβύης, χρήματα που δεν έχουν βρεθεί μέχρι και σήμερα.
Αν και εικάζεται ότι ο Καντάφι είχε συγκεντρώσει περιουσία μεταξύ 100- 200 εκατομμυρίων δολαρίων, κανείς δεν γνωρίζει μέχρι σήμερα που κατεύθυνε μέρος των εσόδων του, σε άγνωστες δηλαδή κατευθύνσεις του εξωτερικού.
Σύμφωνα, ωστόσο, με τα Panama Papers, κεντρική φιγούρα στην αναζήτηση των χρημάτων του Καντάφι είναι ένας άνδρας που ονομάζεται Μπασίρ Σαλέχ Μπασίρ, ο οποίος κάποτε ήταν αρχηγός του επιτελείου και δεξί χέρι του Λίβυου ηγέτη.
Στη Λιβύη, εξακολουθεί να είναι γνωστός ως «τραπεζίτης του Καντάφι».
Ειδικότερα, όπως τονίζεται «ο Μπασίρ φέρεται να έχει επενδύσει και να έχει κρύψει τον ιδιωτικό πλούτο της οικογένειας Καντάφι».
Επιπλέον, «ο Μπασίρ διαχειριζόταν ένα παρακλάδι πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων των λιβυκών κρατικών κεφαλαίων: δηλαδή, το χρηματικό απόθεμα που χρηματοδοτείται από το πετρέλαιο, στο οποίο ο Καντάφι είχε ελεύθερη πρόσβαση. Το λεγόμενο “Χαρτοφυλάκιο Επενδύσεων Λιβύης-Αφρικής” επένδυσε έσοδα από πετρελαϊκές επιχειρήσεις σε άλλα αφρικανικά κράτη, αλλά δεν μπορεί πλέον να προσδιοριστεί πού ακριβώς κατευθύνονταν τα χρήματα», καταλήγουν.
Σύμφωνα με τη Le Monde, στον Καντάφι άρεσε να δίνει δώρα για να κερδίσει την πίστη.
«Ειδικά κατά τη διάρκεια των πολυτελών επισκέψεών του στο εξωτερικό, για τις οποίες δεν πήγαινε ποτέ χωρίς βαλίτσες γεμάτες μετρητά», εξήγησε ένα άτομο που γνώριζε αρκετούς Αφρικανούς, τη στιγμή που ο Λίβυος ηγέτης κατηγορήθηκε και για χρηματοδότηση εξεγέρσεων στην υποσαχάρια Αφρική.
Για τον Guardian, «η οικογένεια Καντάφι θα μπορούσε να έχει δισεκατομμύρια δολάρια κρυμμένα σε μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς στο Ντουμπάι, τη νοτιοανατολική Ασία και τον Περσικό Κόλπο, πολλά από τα οποία πιθανότατα προέρχονται από τα τεράστια έσοδα από το πετρέλαιο της Λιβύης, σύμφωνα με ανάλυση κορυφαίων εμπειρογνωμόνων της Μέσης Ανατολής», ενώ η προσέγγιση του Γάλλου προέδρου υποκρύπτει, κατά πολλούς αναλυτές, την ανάγκη του Καντάφι να τύχει ενός πολιτικού λόμπινγκ με τη συνδρομή της Γαλλίας, που θα τον εισήγαγε στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.
Άλλωστε το νομαδικό του στυλ, αλλά και η εξωτική εικόνα της Λιβύης έμοιαζαν στην αρχή ξένα για τους δυτικούς αξιωματούχους, στεγανό που ο Λίβυος δικτάτορας ήθελε να υπερβεί με κάθε μέσο.
Δεν είναι κρυφό, εξάλλου, ότι «οι Καντάφι έχουν ξοδέψει περιουσίες όλα αυτά τα χρόνια στηρίζοντας διάφορα αφρικανικά καθεστώτα, με τον πρόεδρο της Ζιμπάμπουε, Ρόμπερτ Μουγκάμπε, να είναι ευρέως αναγνωρισμένος ως ένας από τους αποδέκτες» σύμφωνα με τον Guardian, ενώ τη δεκαετία του 1990, πιστεύεται ότι ο Καντάφι έδωσε χρήματα στη φυλή Ζαγκαουάν στο Νταρφούρ.
