Ιταλία: «Έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών ο θρυλικός τενίστας Νίκολα Πιετραντζέλι

Θλίψη έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του θρυλικού Ιταλού τενίστα, Νίκολα Πιετραντζέλι.

Ο Νίκολα Πιετραντζέλι, ο οποίος είχε κατακτήσει δύο φορές τον τίτλο του Roland Garros, και μάλιστα “back to back” (1959 και 1960), άφησε την τελευταία πνοή του σήμερα, σε ηλικία 92 ετών. Τον Δεκέμβριο του 2024, μετά από πτώση, υπέστη κάταγμα στο ισχίο του και έκτοτε η υγεία του όλο και χειροτέρευε.

Ο Νίκολα Πιετραντζέλι είχε γεννηθεί στις 11 Σεπτεμβρίου 1933 στην Τύνιδα της Τυνησίας που τότε ανήκε στη Γαλλία. Εκτός από πρωταθλητής στο τένις ήταν ηθοποιός και αρθρογράφος.

Έγινε ο πρώτος Ιταλός τενίστας στην Ιστορία που κατέκτησε ένα τουρνουά Γκραν Σλαμ. Μέτρησε τέσσερις συμμετοχές σε τελικούς στο Ρολάν Γκαρός για να κατακτήσει “back to back” το 1959 και το 1960.

Ήταν νούμερο 3 στον κόσμο στο απλό το 1959, μια θέση που δεν έφτασε ποτέ άλλος Ιταλός σε άνδρες και γυναίκες μέχρι να εμφανιστεί ο Γιανίκ Σίνερ. Κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο απλό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού το 1968. Επιπρόσθετα κατέκτησε ένα χρυσό και ένα χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες το 1963.

Εκπροσώπησε την Ιταλία στο Davis Cup από το 1954 έως το 1972. Ως αθλητής οδήγησε δύο φορές την Ιταλία στον τελικό του θεσμού, το 1960 και το 1961. Και το 1976 ως προπονητής της Ιταλίας την οδήγησε στην κατάκτηση του τίτλου του Davis Cup!

Συνολικά, κατέκτησε 41 τίτλους στο απλό, δύο στο διπλό και πέντε στο μικτό διπλό.

Κατέχει το ρεκόρ στον αριθμό των ιταλικών τίτλων των ανδρών με 22.

Ο πρόεδρος της ιταλικής ομοσπονδίας τένις (FITP), Άντζελο Μπινάγκι αποχαιρέτησε με τα εξής λόγια τον Νίκολα Πιετραντζέλι: «Σήμερα το ιταλικό τένις χάνει το μεγαλύτερο σύμβολό του και εγώ χάνω έναν φίλο. Ο Νίκολα Πιετραντζέλι δεν ήταν μόνο πρωταθλητής: ήταν ο πρώτος που μας έμαθε τι σημαίνει να κερδίζεις πραγματικά, εντός και εκτός γηπέδου. Ήταν το σημείο εκκίνησης για ό,τι έχει γίνει το τένις μας. Με εκείνον καταλάβαμε ότι μπορούσαμε κι εμείς να ανταγωνιστούμε τον κόσμο, ότι το να ονειρευόμαστε μεγάλα πράγματα δεν ήταν πλέον ρίσκο».