
Στον κόσμο της αυτοκίνησης, λίγα ονόματα έχουν το βάρος και τη φήμη της Ferrari. Η ιταλική εταιρεία έχει γίνει συνώνυμο της ταχύτητας, του πάθους και της τεχνολογικής αρτιότητας, με τους κινητήρες της να θεωρούνται έργα μηχανικής τέχνης.
Όμως, δεν ήταν όλες οι Ferrari… Ferrari. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποιος εμβληματικός κινητήρας του Maranello βρέθηκε να αναπνέει στο μηχανοστάσιο άλλων αυτοκινήτων, συνθέτοντας έναν μοναδικό συνδυασμό χαρακτήρα και επιδόσεων. Αυτά τα αυτοκίνητα δεν φορούν το Cavallino Rampante στο καπό, αλλά φιλοξενούν την ίδια «καρδιά» που δίνει ζωή σε μερικές από τις πιο θρυλικές Ferrari. Άλλοτε πρόκειται για συνεργασίες, άλλοτε για εταιρείες του ίδιου ομίλου κι άλλοτε για περιπτώσεις «τεχνικής υιοθεσίας» ενός ιταλικού κινητήρα με σκοπό να ντύσει με κύρος και δύναμη ένα διαφορετικό αμάξωμα.
Στο παρόν αφιέρωμα, ξεχωρίζουμε πέντε τέτοια μοντέλα που μπορεί να μη γράφουν «Ferrari» στο πίσω μέρος, αλλά κρύβουν ένα κομμάτι από την ψυχή της. Αυτά τα αυτοκίνητα αποτελούν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ιστορία της αυτοκίνησης και σαφώς έναν λόγο να τα κοιτάξεις δύο φορές πριν τα προσπεράσεις.
Γάμος αλά ιταλικά: FIAT και Ferrari συνέπραξαν στο Dino Spider για να κερδίσουν αμφότερες ό,τι τους έλειπε. Αίγλη η πρώτη και χρήμα η δεύτερη. Το FIAT Dino Spider διέθετε τα πάντα για να πετύχει. Θα μπορούσε μέχρι και να ρίξει τη σκιά του πάνω στην Porsche 911. Αλλά με λάθος επιλογές και περιορισμένη φιλοδοξία δεν έγινε παρά ένας διάττων αστέρας. Διαβάστε την ιστορία του FIAT Dino, εδώ
Lancia Stratos
Η Lancia Stratos HF Stradale δεν είναι ένα τυχαίο σπόρτσκαρ. Είναι το αποτέλεσμα μιας εποχής όπου η ιταλική αυτοκίνηση ξεχείλιζε από τόλμη, συνεργασίες και πάθος. Η Stratos λανσαρίστηκε το 1973 και δημιουργήθηκε για να καλύψει τις απαιτήσεις ομολογκασιόν του WRC, όμως στην πράξη αποτέλεσε ένα από τα πιο εξωτικά και καθαρόαιμα αυτοκίνητα παραγωγής της δεκαετίας του ’70.
Με κάποια στοιχεία από το πρωτότυπο Stratos Zero, ο κινητήρας της δεν ήταν άλλος από τον 2.4 λίτρων V6 της Dino 246GT, με ισχύ περίπου 190 ίππους. Τοποθετημένος εγκάρσια πίσω από τα καθίσματα και με κίνηση στους πίσω τροχούς, χάριζε στο αυτοκίνητο μια σχεδόν αγωνιστική κατανομή βάρους και απόκριση. Το αμάξωμα από φάιμπεργκλας και το σωληνωτό χωροδικτύωμα κράτησαν το συνολικό βάρος γύρω στα 980 κιλά.