Mε την υπερφορολόγηση των πολιτών μέσω του ΦΠΑ (24% σε ότι αγοράζουμε άπαντες) και του ΕΦΚ στα καύσιμα (τα οποία είναι σταθερά τα πιο ακριβά στην Ευρώπη) μιλάνε στην κυβέρνηση για πλεόνασμα 0,1% την στιγμή μάλιστα που η χώρα βιώνει πάλι ελεγχόμενη πτώχευση, καθώς χρωστάει 400 δισ. ευρώ.

Έτσι λοιπόν ΕΛΣΤΑΤ και Eurostat ανακοινώνουν πρωτογενές πλεόνασμα στο 0,1% του ΑΕΠ ή 273 εκατ. ευρώ για το 2022, σύμφωνα με την πρώτη ανακοίνωση στοιχείων, ενώ η πρόβλεψη έκανε λόγο για πρωτογενές έλλειμμα 1,6% με βάση τον προϋπολογισμό του 2023.

">

Προσπαθούν λοιπόν να το παρουσιάσουν προεκλογικά ως κάποια μεγάλη οικονομική επιτυχία της κυβέρνησης.

Το πλεόνασμα αυτό όμως δεν προέκυψε από κάποια «μαγική» κυβερνητική κίνηση αλλά από τον «φονικό» για τους Έλληνες πληθωρισμός που τους χτυπάει ανελέητα εδώ και δύο χρόνια με αποτέλεσμα να φοβούνται να πάνε ακόμα και στο σουπερμάρκετ.

Και εξηγούμε: Με ΦΠΑ 24% σε κάθε αγορά προϊόντος και με τον διαρκή πληθωρισμό να έχει εκτινάξει τις τιμές τι προκύπτει; Τεράστια έσοδα για το κράτος.

Με τις τιμές των καυσίμων να είναι μονίμως στην περιοχή των 2 ευρώ περίπου (με τάση να το ξεπεράσουν πάλι) ενώ πριν δύο χρόνια ήταν στο 1,5 με 1,6 και με δεδομένο ότι ο Ειδικός Φόρος Καυσίμων αποτελεί το 60% της συνολικής τιμής του προϊόντος, τι προκύπτει; Επίσης τεράστια έσοδα για το κράτος.

Έτσι προέκυψε το πλεόνασμα της κυβέρνησης. Οι πολίτες το πέτυχαν πληρώνοντας πολύ ακριβά το δικαίωμά τους να… υπάρχουν και να εργάζονται.

Τώρα τι σημαίνει αυτό το πλεόνασμα; Επί του πρακτέου τίποτε.

Το 0,1% προκύπτει από τους φόρους των Ελλήνων σε μία χώρα που δεν παράγει τίποτε, χρωστάει όπως είπαμε 400 δισεκατομμύρια ευρώ και επιβιώνει γιατί υπογράφει η ΕΚΤ για λογαριασμό μας μέχρι στιγμής.

50 δισ. ευρώ έχει δανειστεί η χώρα μόνο την τελευταία 4ετία!

Σε μία νέα κρίση που θα βιώσει ο ελληνικός λαός και η οικονομία του πως θα ανταπεξέλθει;

Η Ελλάδα είναι μία χώρα με κατεστραμμένη παραγωγική βάση, με ένα δυσβάσταχτο συναλλαγματικό χρέος, που σημαίνει ότι με το πρώτο αεράκι που θα φυσήξει στην διεθνή οικονομική σκηνή αυτή η χώρα θα πάθει πνευμονία. Διότι δεν έχει συντελεστές ισχύος.

Αυτή την στιγμή στην χώρα υπάρχουν μόνο υπηρεσίες και Δημόσιο.

Υπάρχει μία πολιτική κατεύθυνση που θεωρούσε βαριά βιομηχανία της χώρας τον τουρισμό και ως ατμομηχανή της οικονομίας την οικοδομή.

Όμως σταμάτησαν τα δάνεια για νέα διαμερίσματα και η οικοδομή κατέπεσε.

Κάποτε η Ελλάδα ήταν αυτάρκης σε ζάχαρη.

Δηλαδή την παράγαμε από τα τεύτλα. Είχαμε πέντε εργοστάσια και η ελληνική βιομηχανία ζάχαρης είχε κάνει θυγατρική στην Σερβία και άλλες χώρες. Σιγά-σιγά έκλεισαν, μπήκαν ποσοστώσεις από την ΕΕ έκλεισαν τα ζαχαρουργεία γιατί η τιμή της ζάχαρης εξαρτάτο από την προσφορά και έτσι έκλεισαν, κι φτάσαμε στο σημείο να εισάγουμε ζάχαρη από τη Γαλλία.

Ήμασταν αυτάρκεις και στα δημητριακά αλλά σιγά-σιγά η δασμολογική προστασία των προϊόντων καταργήθηκε από την ΕΕ με αποτέλεσμα ο Έλληνας παραγωγός να πρέπει να ανταγωνίζεται τους ξένους.

Η πολιτική των ανοικτών συνόρων που επιβάλλει η ΕΕ συμφέρει χώρες όπως η Γερμανία η οποία εισάγει από την Τουρκία αγροτικά προϊόντα αλλά εξάγει όμως τα δικά της βιομηχανικά προϊόντα.

Αντίθετα, χώρες όπως η Ελλάδα είναι χαμένες από χέρι. Γιατί δεν έχει ανταγωνιστικό τεχνολογικό προϊόν να εξάγει σε αντιστάθμισμα των φθηνών εισαγωγών.

Δεν είναι μόνο τα αγροτικά προϊόντα, είναι τα υφάσματα, τα βαμβακερά κ.λ.π. τα οποία κι αυτά έρχονται πλέον από το Πακιστάν και την Τουρκία.

Με λίγα λόγια δεν διαθέτουμε πλέον παραγωγικό ιστό και μιλάμε για… ανάπτυξη της οικονομίας.

Θα έπρεπε το ελληνικό κράτος να επιδοτεί τα ελληνικά προϊόντα μέσω ΦΠΑ.

Οι εξαγωγές των ελληνικών προϊόντων απαλλάσσονται από ΦΠΑ. Θα μπορούσε να υπάρχει μία ρύθμιση που να προβλέπει πως οι επιχειρήσεις που αγοράζουν ελληνικά προϊόντα και αναλώσιμα, να το κάνουν με μειωμένο ΦΠΑ, σα να κάνουν εξαγωγές.