
Η επέτειος των δύο χρόνων από την τραγωδία στα Τέμπη υπήρξε μία από τις πιο συγκλονιστικές διαδηλώσεις που έχουν οργανωθεί στην Ελλάδα, με χιλιάδες ανθρώπους να έχουν συγκεντρωθεί στο κέντρο της Αθήνας, φωνάζοντας ενωμένοι για τη μνήμη των 57 θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος.
Το μήνυμα ήταν σαφές και δυνατό, με τη φράση «Δεν έχω οξυγόνο» να αντηχεί στην καρδιά της πόλης. Οι διαδηλωτές ζήτησαν να μάθουν την αλήθεια πίσω από την τραγωδία, να αποδοθεί δικαιοσύνη και να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι. Ωστόσο, όπως σε κάθε μεγάλη κινητοποίηση, υπήρξαν και οι γνωστοί ταραξίες, οι οποίοι προσπάθησαν να διαταράξουν την ειρηνική διαμαρτυρία με επεισόδια, ρίχνοντας μολότοφ και προκαλώντας αναταραχή.
Αυτά τα θλιβερά επεισόδια, όμως, δεν κατάφεραν να επισκιάσουν το κύριο μήνυμα της ημέρας: την απονομή δικαιοσύνης για τα θύματα. Παρά την ένταση στο Σύνταγμα, με χημικά, δακρυγόνα και πέτρες να εκτοξεύονται, κάποιοι από τους διαδηλωτές επέλεξαν να παραμείνουν στο σημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Εκεί, γύρω από τα ονόματα των 57 θυμάτων, κάθισαν σιωπηλοί, με τη μοναδική πρόθεση να διαφυλάξουν τη μνήμη τους και να δηλώσουν πως, παρά τις αναταραχές, ο αγώνας για δικαιοσύνη είναι αμετάβλητος και αδιάκοπος.