Ελληνική Πολιτική
Ο εκδότης του Pronews Τάσος Γκουριώτης μιλώντας στην εκπομπή του Πάνου Παναγιωτόπουλου «Κόκκινη Ζώνη» «μπήκε» στο «μυαλό του Ρώσου προέδρου Β.Πούτιν» και αποκάλυψε ποια είναι η στόχευση του Ρώσου προέδρου στο Ουκρανικό.
Ξεκαθάρισε ότι πρωτίστως για την Ρωσία το κύριο πράγμα που πρέπει να λυθεί είναι το εδαφικό. Δηλαδή, ότι έχει καταληφθεί με αίμα από τις ρωσικές δυνάμεις πλέον θα είναι ρωσικό και de facto και de jure.
Αυτό είναι το μείζον ζήτημα καθώς η Ουκρανία δημιουργήθηκε με εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έχοντας σε πολλές περιοχές πλειοψηφούντα ρωσόφωνο πληθυσμό δημιουργώντας έτσι ιστορικές παραμορφώσεις.
Πρόσθεσε επίσης ότι η παρέμβαση της Βρετανίας το 2022, όταν και υποχρέωσε την Ουκρανία να μην τηρήσει την Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης, την οποία και είχε υπογράψει, προκάλεσε μία τραγωδία άνευ προηγουμένου που κατέστρεψε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αναλυτικά τα όσα είπε ο Τάσος Γκουριώτης:
«Οι διαπραγματεύσεις έχουν ξεκινήσει μεταξύ των δύο πλευρών. Απλά είναι τόσο χαοτικές οι διαφορές, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, που δεν προβλέπεται να ευοδωθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα.
Δηλαδή ο πόλεμος δεν πρόκειται να τελειώσει σε σοβαρό χρονικό διάστημα να πούμε ενός μηνός ή δύο μηνών.
Ε, νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο.
Μπορεί χθες να υπήρξε ένα ευχολόγιο. Πολύ ωραίο το ευχολόγιο. Ε, αν το διαβάσουμε πίσω από τις λέξεις, πίσω από τη δήλωση του Πούτιν, είναι σαφές αυτά που είπε και εμείς το υπογραμμίσαμε.
Νομίζω ότι ήμασταν και οι μοναδικοί στο Pronews που το υπογραμμίσαμε αυτό.
Ο Πούτιν δεν έκανε ούτε μισό βήμα πίσω.
Αυτά που έλεγε, αυτά λέει. Είπε ότι αν υπάρξει συμφωνία θα υπάρξει και εκεχειρία. Λογικό δεν είναι αν υπάρξει συμφωνία να υπάρξει και εκεχειρία; Αλλά για να υπάρξει συμφωνία είμαστε πολύ μακριά και από τις δύο πλευρές.
Δηλαδή απλά έχει ξεκινήσει μία συζήτηση. Συμφωνία μετά από αυτό ειδικά που πάθανε οι Ρώσοι το 22 στην Κωνσταντινούπολη νομίζω ότι πλέον θα είναι πολύ πιο επιφυλακτικοί πριν υπάρξει κάποια συμφωνία και κατάληξη.
Κυρίως το εδαφικό πρόβλημα στην παρούσα φάση. Το άλλο πρόβλημα είναι το εδαφικό.
Έτσι από κει και πέρα δηλαδή ζητάει από τις τέσσερις περιφέρειες να αποχωρήσουν δηλαδή να ενταχθούν στο ρωσικό κράτος και οι τέσσερις περιφέρειες τυπικά έχουν ενταχθεί και να αναγνωριστεί από τη Δύση η ένταξή τους.
Μιλάμε για την Χερσώνα, τη Ζαπορίζια, το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσγκ.
Ε και από κει πέρα να υπάρξει φυσικά και αναγνώριση της Κριμαίας, την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες την έχουνε δεχθεί.
Δηλαδή de jure, ο ίδιος πρόεδρος Τραμπ, είπε ότι δέχονται την αναγνώριση, τη νομική αναγνώριση, ότι η Κριμαία πλέον είναι μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας και de facto δέχονται τις άλλες τέσσερις περιφέρειες.
Η Ρωσία απαιτεί de jure αναγνώριση από όλους τους Δυτικούς.
Προσωπικά σταματάω στο εδαφικό όλα τα άλλα λύνονται πάνω κάτω ήδη το θέμα του ΝΑΤΟ δεν το συζητάμε να ενταχθεί η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ έχει λήξει αυτό.
To να υπάρξει αποστρατικοποίηση εν μέρει ή στο σύνολο της Ουκρανίας είναι κάτι το οποίο μπορεί να λυθεί, βρίσκεται εν πάση περιπτώσει.
Είναι συζητήσιμο. Εδώ μιλάμε αυτή τη στιγμή για το ότι αυτή την Ουκρανία που δημιουργήθηκε το 1991 από τα κομμάτια της Σοβιετικής Ένωσης η οποία διαλύθηκε. είναι ρωσόφωνοι πληθυσμοί στις περιοχές αυτές και στην Οδησσό.
Τώρα το ότι η Οδησσός, κοιτάξτε, αντιλαμβάνομαι και τις αιτιάσεις της Ουκρανίας, αλλά το γεγονός ότι η Οδησσός είναι ουκρανική και έχει αφαιρεθεί από την Ρωσία είναι μία ιστορική παραμόρφωση.
Η Οδησσός γνωρίζουμε και το ρόλο της στην Ελληνική Επανάσταση του 21 και στα προηγούμενα κινήματα και στα Ορλοφικά άλλα ήταν είναι αναπόσπαστο μέρος της Ρωσίας.
Αυτή τη στιγμή μιλάμε ε για τις τέσσερις περιφέρειες οι οποίες η Ρωσία σε καμία περίπτωση δεν δέχεται να εκχωρηθούν.
Ε, τις έχει πληρώσει με πολύ αίμα. Δεν ξέρω πόσοι ακριβώς είναι τα θύματα.
Σίγουρα υπερβαίνουν τις 100.000 οι Ρώσοι.
Μιλάμε δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχουνε χαθεί ή έχουνε τραυματιστεί από την πλευρά της Ρωσίας. Είναι ένα στοίχημα αυτό με τον Πούτιν. Η Δύση αυτό δεν το έχει καταλάβει.
Να πούμε ποια είναι η Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν μπορεί να χωνέψει. Φοβάται βέβαια. Φοβάται ότι next step μπορεί να ναι η Εσθονία, η Λετονία, η Φινλανδία, η Πολωνία, το Βερολίνο δεν είναι και τόσο μακριά.
Ε, αυτό ακριβώς φοβάται. Προσπαθούνε να τους τραβήξουνε όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα εδάφη τους, από τα δυτικά εδάφη.
Εγώ θεωρώ ότι όλα στράβωσαν στις διαπραγματεύσεις του 22 στην Κωνσταντινούπολη όταν η Ουκρανία έχει υπογράψει το προσύμφωνο και πήγε η Βρετανία, τότε είχε πρωθυπουργό τον Μπόρις Τζόνσον, και είπε όχι, το τίναξε στον αέρα και τώρα εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα ΄χαν ακρωτηριαστεί, τραυματιστεί, σκοτωθεί και δεν θα είχανε καταστραφεί οι ζωές πολλών περισσότερων εκατομμυρίων αν είχε γίνει τότε αυτό που αναπόφευτα θα γίνει σήμερα.
Και σε αυτό που είπατε προηγουμένως αυταρχικός ηγέτης ο Πούτιν πρέπει να βλέπουμε τους ηγέτες, υπό τον φακό των λαών οι οποίοι τους εκλέγουν ή τους αναδεικνύουν. Αφαιρώ το αυταρχικός θα μείνω στο ηγέτης.
Αντίστοιχους ηγέτες δεν έχουνε στη Δύση γιατί έχουν ένα άλλο πολιτικό σύστημα αλλά ο Πούτιν είναι ηγέτης.
Κακά τα ψέματα. Μάλιστα θα τολμήσω και την έκφραση εθνικιστής ηγέτης. Όπως εθνικιστής μπορεί κάποιοι δεν το χουνε σκεφτεί, αλλά είναι ο ορισμός του εθνικιστή ο Ν.Τραμπ.
Γιατί λέει make America great again. Δηλαδή κάντε την Αμερική μεγάλη πάλι. Αυτός είναι ο ορισμός του εθνικιστή.
Όχι με την κακή έννοια γιατί έχει δαιμονοποιηθεί η έννοια εθνικιστής. Με την καλή έννοια του εθνοκεντρικού, να το πω έτσι για το καταλάβουμε περισσότερο, του εθνοκεντρικού ηγέτη. Δεν πρόκειται να κάνει πίσω.
Το ευρωπαϊκό σύστημα ηγεσίας έχει μεταμορφωθεί τα τελευταία 30 χρόνια όλο το κέντρο βάρους έχει μεταφερθεί στις Βρυξέλλες από κει και πέρα τα περιθώρια για τα κράτη να αναδεικνύουν μεμονωμένους μεγάλους ηγέτες είναι πάρα πολύ μικρά.
Ο Ερντογάν από την αρχή κράτησε την Τουρκία πολύ έξυπνα ακριβώς στη μέση που δεν είναι δυνατό να είναι στην μέση η Τουρκία γιατί είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Κράτησε την Τουρκία ακριβώς στη μέση. Έτσι. Λοιπόν, τώρα επωφελείται από αυτό το πράγμα. Εν πάση περιπτώσει νομίζω ότι θα πρέπει εδώ να σκεφτούμε λιγάκι στην Ελλάδα εννοώ ποια ήταν ακριβώς και ποια είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας. Να κοιτάξουμε την ιστορία, όχι την ιστορία στο δεύτερο παγκόσμιο ή μετά το δεύτερο.
Ούτε στον πρώτο, ούτε μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Η ιστορία δεν ξεκινάει και τελειώνει τον 20ο αιώνα.
Η ιστορία ξεκινάει να τη δούμε 500 χρόνια πίσω.
Εκεί να δούμε τις ρίζες έτσι των σημερινών γεγονότων και των σημερινών καταστάσεων έτσι όπως έχουν εξελιχθεί. Πιστέψτε με ότι πολλοί θα άλλαζαν γνώμη.
Πολλοί θα γινόντουσαν σοφότεροι. Όλοι οι Έλληνες αν γνωρίζανε 500 χρόνια πριν μετά την Άλωση της Πόλης το τι ακριβώς συνέβει.»
