Σχέσεις
Το τέλος μια σχέσης προκαλεί συναισθήματα λύπης, πόνου, απαισιοδοξίας. Το χαμόγελο που μέχρι πρότινος διακοσμούσε το πρόσωπο μας και το προσφέραμε στον σύντροφο μας ξαφνικά στερείται «παραλήπτη». Νιώθουμε σαν να περνάμε έναν «μικρό θάνατο».
Τι μπορούμε να κάνουμε για να ξεπεράσουμε πιο εύκολα κι ανώδυνα το τέλος μιας σχέσης;
• Σταδιακά κόβουμε κάθε επαφή με τον πρώην:
Το να κρατάμε επαφή με τον πρώην μπορεί στην αρχή να μας βοηθάει γιατί είχαμε συνηθίσει και θέλουμε να νιώθουμε ακόμα έστω κι έτσι μια μικρή ασφάλεια, ωστόσο δεν βοηθάει στο να συνεχίσουμε την ζωή μας. Φέρνει σκέψεις, μνήμες του παρελθόντος που μας καθηλώνουν και δεν πάμε μπροστά.
• Ο πόνος υπάρχει για να βιώνεται:
Όταν χωρίζουμε το συναίσθημα του πόνου είναι για να βιώνεται. Άλλωστε αν δεν υπήρχε η εναλλαγή συναισθημάτων δεν θα είχε κι αξία το τι μας προσφέρει το καθένα. Το να βρούμε κατευθείαν ένα σύντροφο μόνο και μόνο για να μην πονέσουμε είναι λάθος. Οτιδήποτε είναι σημαντικό στην ζωή μας αξίζει και πόνο και δάκρυα, όχι υπεκφυγές.
• Δεν απομονωνόμαστε:
Καλό είναι να μην μένουμε συνέχεια μόνοι. Σίγουρα χρειαζόμαστε τον προσωπικό μας χρόνο και χώρο για να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς μας συμβαίνει, καλό είναι όμως να μην απομονωνόμαστε. Να βγαίνουμε βόλτες, να μιλάμε με τους φίλους και τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να κάνουμε αγαπημένες μας συνήθειες.
• Ευκαιρία να αποδράσουμε:
Με μια αγαπημένη μας φίλη/ο μπορούμε να πάμε μια τέλεια εκδρομή. Ένα σαββατοκύριακο μακριά από όλους και όλα. Να δώσουμε στο μυαλό μας νέες εικόνες και ερεθίσματα που θα τον κάνουν να νιώθει πολύ καλύτερα.
• Θέλουμε να μιλήσουμε; Μπορούμε και να τα γράψουμε:
Πολλές φορές όταν θέλουμε να μιλήσουμε στον πρώην μας γιατί τον σκεφτόμαστε έντονα, αλλά ξέρουμε πώς δεν μπορούμε να το κάνουμε καλό είναι να γράφουμε σ’ ένα ημερολόγιο. Βοηθάει πάρα πολύ καθώς αδειάζει σημαντικά το φορτίο που αισθανόμαστε και είναι σαν να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας με κάποιον.
