Ιστορία
Ο Μιχαήλ Καλάσνικοφ, γεννήθηκε το 1919 σε ένα χωριό της Σιβηρίας.
Το 1930, ο πατέρας και τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς του, είχαν στερηθεί το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και απελάθηκαν στο χωριό Νίζνιαγια Μοχοβάγια (Nizhnyaya Mokhovaya), Περιφέρεια του Τομσκ. Στα νιάτα του, ο Μιχαήλ έπασχε από διάφορες ασθένειες και ήταν στα πρόθυρα του θανάτου σε ηλικία έξι ετών.
Τον προσελκύσαν όλα τα είδη των μηχανημάτων, αλλά έγραφε επίσης ποίηση και ονειρεύοταν να γίνει ποιητής. Έγραψε έξι βιβλία και συνέχισε να γράφει ποίηση όλη του τη ζωή. Οι γονείς του Καλάσνικοφ ήταν αγρότες, αλλά, μετά την απέλασή τους στο Τομσκ, έπρεπε να συνδυάζουν τη γεωργία με το κυνήγι και συνεπώς ο Καλάσνικοφ χρησιμοποιούσε συχνά το τουφέκι του πατέρα του στην εφηβεία του. Ο Καλάσνικοφ συνέχισε το κυνήγι και στην δεκαετία του ’90.
Το 1938 κατετάγη στον Κόκκινο Στρατό. Λόγω του μικρού μεγέθους του και της δεξιότητάς του στη μηχανουργία διορίστηκε ως μηχανικός τεθωρακισμένων, και αργότερα έγινε αρχηγός πληρώματος τεθωρακισμένου. Ενώ έκανε την εκπαίδευσή του, έκανε και τις πρώτες εφευρέσεις του, οι οποίες δεν αφορούσαν μόνο τα τεθωρακισμένα, αλλά και μικρά διάφορα όπλα, όπου του απονεμήθηκε ένα ρολόι χειρός από τον Γκεόργκι Ζούκοφ.
(Ο Μ. Καλάσνικοφ πρώτος δεξιά)
Τραυματίστηκε στη μάχη του Μπριάνσκ τον Οκτώβριο του 1941 και νοσηλεύτηκε μέχρι τον Απρίλιο του 1942, ενώ στο νοσοκομείο άκουγε κάποιους συναδέλφους στρατιώτες διαμαρτύρονται για τα σοβιετικά όπλα της εποχής. Βλέποντας τα μειονεκτήματα των τυποποιημένων όπλων πεζικού, αποφάσισε να κατασκευάσει ένα νέο όπλο για το σοβιετικό στρατό.
Ποιος ήταν ο άνθρωπος πίσω απο το όπλο;
Τον τελευταίο χρόνο του Μεγάλου Πατριωτικού πολέμου, οι υπεύθυνοι του Κόκκινου στρατού ζήτησαν από τον νεαρό τότε, αρχηγό ενός άρματος Τ-34, τον Μιχαήλ Καλάσνικοφ, να σχεδιάσει και να κατασκευάσει ένα αυτόματο πυροβόλο τυφέκιο, που θα διαθέτει 3 στοιχεία:
α) θα είναι φθηνό και θα μπορεί να παράγεται μαζικά από τα εργοστάσια των “εργατών και αγροτών του κόκκινου στρατού” β) θα είναι εύχρηστο και αξιόπιστο και γ) θα αντέχει στις κακουχίες και θα έχει μεγάλο χρόνο ζωής.
Ο νεαρός Καλάσνικοφ, άφησε το τανκ του, και κλείστηκε στο σχεδιαστήριο που του έδωσε για αυτό τον σκοπό ο Κόκκινος στρατός. Κλεισμένος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο στο εργοστάσιο παραγωγής “αγροτικών μηχανημάτων και τρακτέρ” στο μακρινό από τη Μόσχα, Ισχεβζστ, στα Ουράλια.
Ένα πρωινό του 1947, ύστερα από τρία χρόνια έρευνας, η σύλληψη που είχε στο μυαλό του, πήρε σάρκα και οστά. Στηρίχθηκε σε συγκεκριμένα παλαιότερα σχέδια του Σιμόνοφ του Αμερικάνου τυφεκίου Μ1 Garant αλλά και του Γερμανικού Sturmgewehr 44 και βρήκε εκείνο που από την αρχή ήθελε. Το “Αυτομάτ Καλασνίκοβα” γεννήθηκε εκείνο το πρωινό και γιαυτό δίπλα στο ΑΚ από εδώ και στο εξής θα έμπαινε το 4 και το 7. ΑΚ 47. Τότε δεν φανταζόταν τι θα επακολουθούσε. Επτά δεκαετίες αργότερα το όπλο που κατασκεύασε, και το ΑΚ 47 αλλά και το μετέπειτα ΑΚ74, θα ξεπερνούσε τα 150.000.000 τεμάχια και θα γινόταν το γνωστότερο τυφέκιο στον κόσμο)
Το διαμέτρημα του είναι των 7,62mm. Το βάρος του δίχως γεμιστήρα είναι 4,3 κιλά. Το μήκος του με τη ξύλινη λαβή είναι 870mm και 645mm με την αναδιπλούμενη λαβή για τους αξιωματικούς. Το μήκος της κάννης είναι 16,3 ίντσες. Πυροβολεί με πίεση αερίων και περιστρεφόμενο κλείστρο και παίρνει φυσίγγια των 7,62Χ39mm.
Η ταχυβολία του φτάνει τις 600 βολές ανά λεπτό. Η κάννη του δεν λυγίζει από τη θερμότητα και η ταχύτητα εξόδου του βλήματος είναι 715 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Έχει δραστικό βεληνεκές τα 400 μέτρα και μέγιστο τα 1000.
Το όπλο θρύλος στελέχωσε της Σοβιετικές αλλά και όλες τις δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ενώ χρησιμοποιήθηκε από περισσότερες από 70 χώρες στον κόσμο.
Ο Μιχαήλ Καλάσνικοφ απέκτησε ένα γιο και 3 κόρες. Τιμήθηκε με όλες τις διακρίσεις του Σοβιετικού αλλά και του Ρώσικου κράτους.
Ωστόσο ο πατέρας του θρυλικού σοβιετικού τουφεκιού εφόδου AK-47 Μιχαήλ Καλάσνικοφ αναρωτήθηκε πριν από το θάνατό του, 23 Δεκεμβρίου, 2013, σε ηλικία 94 ετών, για τις συνέπειες της επινόησής του και είχε κάνει άνοιγμα προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, έγινε σήμερα γνωστό.
“Ο πόνος μου είναι αφόρητος (…): αν το τουφέκι μου αφαίρεσε τη ζωή ανθρώπων, εγώ ο Μιχαήλ Καλάσνικοφ, γιός μιας αγρότισσας, χριστιανός ορθόδοξος, είμαι υπεύθυνος για το θάνατο αυτών των ανθρώπων έστω κι αν ήταν εχθροί;”, αναρωτιόταν σε επιστολή που φέρει ημερομηνία 7 Απριλίου και την οποία επικαλείται η εφημερίδα “Ιζβέστια”.
Ο Καλάσνικοφ εξακολουθούσε να εργάζεται έως τα 80 του χρόνια ως επικεφαλής σχεδιαστής στο εργοστάσιο Izhmash της πόλης όπου παρήχθη για πρώτη φορά το AK-47.
Στις 17 Νοεμβρίου 2013, ο Καλάσνικοφ είχε νοσηλευτεί σε νοσοκομείο της Ουντμούρτιας. Πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου 2013 στο νοσοκομείο μετά από μια παρατεταμένη ασθένεια.
