Για πολύ καιρό υπήρχαν φήμες πως η Μονή «Παναγία Πευκοβουνογιάτρισσα» προσηλύτιζε κόσμο, με σκοπό την απόσπαση της περιουσίας του. Καταγγελίες για βασανιστήρια που θύμιζαν Μεσαίωνα και θάνατοι από φυματίωση, ήταν μερικές από τις φριακιαστικές λεπτομέρειες που σιγά-σιγά άρχισαν να βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας και πίσω από όλα αυτά, βρισκόταν η ηγουμένη Μαριάμ ή κατά κόσμον Μαριάμ Σουλακιώτου.
Τα φρικιαστικά βασανιστήρια
Οι ανακρίσεις κράτησαν για πολλούς μήνες, με τη δικογραφία να είναι ογκώδες. Η δίκη ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1952 και στο εδώλιο κάθισαν η Μαριάμ Σουλακιώτου, ηγουμένη της Μονής παλαιοημερολογιτών Κερατέας, 8 μοναχές και ο επίσκοπος των παλαιοημερολογητών. Οι λεπτομέρειες των βασανιστηρίων ήταν φρικιαστικές, με καταγγελίες να κάνουν λόγο για βασανιστήρια «κατά το γερμανικό σύστημα».
Χαρακτηριστική η καταγγελία ενός άνδρα που θέλησε να καταταγεί μοναχός. Αφού του έκαναν σωματικό έλεγχο και του πήραν ένα σακουλάκι με χρυσά δαχτυλίδια και νομίσματα που είχε ράψει στα ρούχα του, του έδιναν να τρώει βρασμένες παπαρούνες που περιέχουν όπιο, για να ναρκώνεται και να μην διαμαρτύρεται. Είχε καταντήσει σκελετός και στο τέλος κατάφερε να δραπετεύσει.
Άλλη μία γυναίκα κατέθεσε ότι σε ηλικία 15 χρόνων ακολούθησε τη μητέρα της που ήταν μοναχή. Λίγους μήνες αργότερα η μητέρα της πέθανε από τις στερήσεις και τα βασανιστήρια. Την ίδια την έβαζαν, όπως είπε, να κουβαλάει πέτρες την ημέρα και το βράδυ να εργάζεται σε μία τράτα για να βγάζει ψάρια που προορίζονταν για την «Αγία Μητέρα». Της έβαλαν ιώδιο στα γεννητικά όργανα και καρφίτσες στους γλουτούς….
Άλλος μάρτυρας κατέθεσε ότι όσο έμενε στο ανδρικό μοναστήρι, το οποίο επίσης διοικούσε η Μαριάμ είδε τον 6χρονο ανιψιό του να τον δέρνουν με τριχιά και να το βουτούν στη στέρνα για τιμωρία. Είδε άλλο παιδί να το δένουν σε κολόνα μέσα στο κρύο επειδή πήρε μια πατάτα στα κρυφά. Ο εισαγγελέας διακόπτοντας έναν από τους μάρτυρες ξέσπασε: «η Κερατέα είναι αίσχος δια την Ελλάδα. Σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής μου. Σκεφτείτε ότι εκεί μέσα πέθαναν 150 φυματικά κορίτσια!»….
Στην απολογία της η Μαριάμ αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες , υποστηρίζοντας ότι όσα της αποδίδονταν ήταν «κατασκευάσματα του σατανά». Έλεγε ότι στη Μονή ο κόσμος ερχόταν για να σώσει την ψυχή του. Η απόφαση του Κακουργιοδικείου βγήκε τον Φεβρουάριο του 1953 και οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ανάμεσά τους ο τότε ψευδοεπίσκοπος της Μονής, πολλοί μοναχοί και μοναχές, έμπιστες της Μαριάμ, αλλά και η ίδια η ηγουμένη Μαριάμ Σουλακιώτου, στην οποία επιβλήθηκαν συνολικά 16 χρόνια κάθειρξης. Οι κατηγορίες ήταν απάτες, ιδιοποίηση, παράνομη κατακράτηση και ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως.
Η Μαριάμ άκουσε την ετυμηγορία κλαίγοντας και μετά δήλωσε: «με καταδίκασαν αδίκως. Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη απέναντι στον θεό, ότι έπραξα το καθήκον μου απέναντι στα αδύνατα αυτά πλάσματα τα οποία με κατηγόρησαν στη δίκη». Την επόμενη χρονιά, τον Νοέμβρη του 1954, πέθανε μέσα στη φυλακή σε ηλικία 71 ετών.
