Οι μύθοι και οι προφητείες για το τέλος του κόσμου ποικίλλουν σε κάθε πολιτισμό και θρησκεία, αναφερόμενοι σε κατακλυσμούς, πολέμους, θεϊκές τιμωρίες ή φυσικές καταστροφές.

Ωστόσο, μπορούν να αναφερθούν παραδείγματα όπως: η Βίβλος και ο Κατακλυσμός του Νώε, οι μύθοι των Σκανδιναβών (Ράγκναροκ), οι Μάγια, οι Δυτικοί μύθοι, οι Αρχαίοι Έλληνες με τον Δευκαλίωνα, η Ινδουιστική μυθολογία, η Κίνα, η Ιαπωνία, η Περσία και οι Σλαβικοί θρύλοι, όπως αναφέρει το άρθρο της Νέας Ακρόπολης.

Ακολουθούν παραδείγματα θρύλων για την καταστροφή του κόσμου από διάφορους πολιτισμούς:

1. Ο Κατακλυσμός του Νώε (Βίβλος):

Ένας θεός αποφασίζει να καταστρέψει τη γη με κατακλυσμό, αλλά σώζει τον Νώε και την οικογένειά του, καθώς και ένα ζευγάρι από κάθε είδος ζώου, για να ανανεωθεί η ζωή.

2. Ράγκναροκ (Σκανδιναβική μυθολογία):

Η «μοίρα των Θεών», ένας πόλεμος μεταξύ των θεών και των γιγάντων που οδηγεί στην καταστροφή του κόσμου, η οποία όμως ακολουθείται από την αναγέννησή του.

3. Μάγια: Το τέλος του κόσμου:

Οι Μάγια πίστευαν σε κύκλους καταστροφής και αναγέννησης του κόσμου, όπως αποδεικνύεται από τον ημερολόγιο του Παλαιού Κόσμου που τελείωσε το 2012.

4. Προφητείες της Αποκάλυψης (Χριστιανισμός):

Η Αποκάλυψη του Ιωάννη περιγράφει έναν τελικό αγώνα μεταξύ του Καλού και του Κακού, ο οποίος οδηγεί στην καταστροφή του κόσμου και την τελική κρίση.

5. Αρχαία Ελλάδα (Δευκαλίωνας):

Στην αρχαία Ελλάδα, ο Δίας στέλνει τον Δευκαλίωνα να σώσει τους ανθρώπους από έναν κατακλυσμό, αν και πρόκειται για τη σωτηρία και την αναγέννηση, και όχι για την καταστροφή.

6. Ινδουισμός: Οι κύκλοι της ύπαρξης:

Ο ινδουισμός περιγράφει αιώνιους κύκλους δημιουργίας και καταστροφής του σύμπαντος, με τον θεό Σίβα να είναι ο θεός της καταστροφής, που όμως συμβολίζει τη δημιουργία.

7. Κίνα: Θεϊκή καταστροφή:

Στην κινεζική μυθολογία, ένας κοσμικός κατακλυσμός προκαλεί καταστροφές, ενώ οι θεοί αναλαμβάνουν να αναδιαμορφώσουν τον κόσμο.