Πινακίδες από το 7ο αιώνα π.Χ. αποκαλύπτουν τα μυστικά της σφηνοειδούς γραφής- Οι ομοιότητες με την αρχαία ελληνική

Η πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Archaeological Science φέρνει στο φως νέα στοιχεία για τη χρήση των πινακίδων γραφής στην Αυτοκρατορία των Νεο-Ασσυρίων, αποκαλύπτοντας υλικά και τεχνικές που χρησιμοποίησαν οι Ασσύριοι για τη δημιουργία τους.

Οι πινακίδες αυτές, οι οποίες χρονολογούνται στον 7ο αιώνα π.Χ., βρέθηκαν στα ερείπια της αρχαίας πόλης Νιμρούντ, στο βόρειο Ιράκ, και αποτελούν την πρώτη υλική απόδειξη της χρήσης της σφηνοειδούς γραφής πάνω σε μελισσοκέρι.

Οι ανασκαφές της πόλης Νιμρούντ, που πραγματοποιήθηκαν το 1950, αποκάλυψαν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα, μεταξύ των οποίων και τις πινακίδες γραφής. Οι πινακίδες, ωστόσο, παραλίγο να καταστραφούν για πάντα όταν, κατά τη διάρκεια της λεηλασίας της πόλης το 612 π.Χ., πετάχτηκαν σε ένα πηγάδι. Εκεί, σε ένα υγρό και ανοξικό περιβάλλον, διατηρήθηκαν σχεδόν ανέπαφες για περισσότερους από δύο χιλιετίες.

Τα αποτελέσματα των νέων αναλύσεων που διεξήγαγε ομάδα επιστημόνων από το Βρετανικό Μουσείο, με επικεφαλής τον Diego Tamburini, αποκαλύπτουν τις συνθέσεις των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν στις πινακίδες. Χρησιμοποιώντας τεχνολογίες αιχμής, όπως η φασματοσκοπία υπερύθρου και η μικροσκοπία με ηλεκτρονική σάρωση, οι επιστήμονες κατάφεραν να αναγνωρίσουν την οργανική και ανόργανη σύνθεση των υλικών που χρησιμοποίησαν οι Ασσύριοι για τη γραφή. Στην πράξη, οι πινακίδες περιείχαν ένα μίγμα κεριού μέλισσας και σανδαράχης, μιας κίτρινης χρωστικής που βασίζεται σε θειούχο αρσενικό.

Η χρήση της σανδαράχης ενίσχυε τη μηχανική σταθερότητα του κεριού, κάνοντάς το πιο κολλώδες και ιδανικό για την χάραξη των χαρακτήρων της σφηνοειδούς γραφής. Εντυπωσιακά, οι επιστήμονες θεωρούν πως το αρσενικό που περιείχε το υλικό πιθανότατα λειτουργούσε ως φυσικό συντηρητικό, προστατεύοντας τις πινακίδες από μύκητες και βακτήρια για πάνω από 2.600 χρόνια.

Αξιοσημείωτο είναι πως οι πινακίδες αυτές, που κατασκευάζονταν κυρίως από ξύλο και ελεφαντόδοντο, φαίνεται να ακολουθούσαν την τοπική παραγωγή υλικών, καθώς το ξύλο από το οποίο ήταν φτιαγμένες οι περισσότερες προέρχεται από την καρυδιά (Juglans regia), η οποία φύεται στην περιοχή που εκτείνεται από το Ιράκ μέχρι τα Ιμαλάια.

Η πρακτική αυτή της δημιουργίας πινακίδων με σκούρες επιφάνειες, από ξύλο ή ελεφαντόδοντο, φαίνεται να ενσωμάτωνε τεχνικές που αργότερα επηρέασαν άλλες μεγάλες πολιτισμικές παραδόσεις, όπως αυτή των Ελλήνων και των Ρωμαίων.