Το να ζεις στην αρχαιότητα ήθελε και κάποια παραπάνω φαντασία απ’ ότι τώρα τελικά. Δεν ήταν εύκολη η ζωή για τους αρχαίους όταν δεν είχαν όλα αυτά που έχουμε εμείς σήμερα. Τόσες ευκολίες δεν μπορούσαν καν να τις διανοηθούν εκείνοι οι άνθρωποι.

Μικρά κομμάτια υφάσματος που βρέθηκαν στο αποχετευτικό δίκτυο του Herculaneum, μια από τις πόλεις που θάφτηκαν από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ., θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί στη θέση του χαρτιού τουαλέτας, αν και η Rowan επισημαίνει ότι «στην αρχαιότητα τα υφάσματα φτιάχνονταν με το χέρι, οπότε η χρήση γι’ αυτό το σκοπό δεν θα ήταν πρακτική.»

Μικρά κομμάτια υφάσματος που βρέθηκαν στο αποχετευτικό δίκτυο του Herculaneum, μια από τις πόλεις που θάφτηκαν από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ., θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί στη θέση του χαρτιού τουαλέτας, αν και η Rowan επισημαίνει ότι «στην αρχαιότητα τα υφάσματα φτιάχνονταν με το χέρι, οπότε η χρήση γι’ αυτό το σκοπό δεν θα ήταν πρακτική.»

">

Πέρα από τον κοινόχρηστο σφουγγάρι, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν επίσης βρύα ή φύλλα και κεραμικά αντικείμενα που ήταν γνωστά ως πεσσοί. Οι πεσσοί ήταν κομμάτια από όστρακα, και όσοι τα χρησιμοποιούσαν είχαν συχνά χαραγμένα πάνω τους τα ονόματα των εχθρών τους.

«Το πιο διάσημο παράδειγμα αρχαίου χαρτιού τουαλέτας προέρχεται από τον ρωμαϊκό κόσμο και την ιστορία του Σενέκα για τον μονομάχο που αυτοκτόνησε πηγαίνοντας σε μια τουαλέτα και έμπηξε ένα ραβδί στο λαιμό του», λέει η Erica Rowan, περιβαλλοντολόγος αρχαιολόγος και καθηγήτρια κλασικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Τα σφουγγάρια καθαρίζονταν σε ένα κουβά με ξύδι ή θαλασσινό νερό και επαναχρησιμοποιούνταν.

Στην αρχή της πανδημίας του κορωνοϊού, τα ράφια των καταστημάτων άδειασαν γρήγορα από χαρτί τουαλέτας, αποκαλύπτοντας τον εξέχοντα ρόλου του προϊόντος αυτού στη σύγχρονη κοινωνία. Οι αρχαίοι σίγουρα είχαν πανδημίες αλλά σίγουρα δεν είχαν και χαρτί τουαλέτας.