
Τόσο ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ όσο και ο ειδικός απεσταλμένος του, Στιβ Γουίτκοφ, θεωρούν ότι έχει σημειωθεί «πρόοδος» στην εξεύρεση λύσης μέσω διαπραγματεύσεων, εν μέσω μιας επιδεινούμενης κατάστασης επί του εδάφους για τις δυνάμεις του Κιέβου.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει δεσμευτεί εδώ και καιρό να μεσολαβήσει για τον τερματισμό της ουκρανικής σύγκρουσης και έχει επανειλημμένα εκφράσει την απογοήτευσή του, κατηγορώντας εναλλάξ τόσο τη Μόσχα όσο και το Κίεβο για το αδιέξοδο.
Κατά τη διάρκεια δείπνου στον Λευκό Οίκο με τους ηγέτες των χωρών της Κεντρικής Ασίας την Πέμπτη, ο Τραμπ ανέλαβε την ευθύνη για τον τερματισμό «οκτώ πολέμων σε οκτώ μήνες» και εξέφρασε την ελπίδα να προσθέσει έναν ακόμη στη λίστα.
«Εξετάζουμε ένα ακόμη, αυτό είναι πιθανό – τη Ρωσία και την Ουκρανία. Δεν το έχουμε πετύχει ακόμα, αλλά νομίζω ότι έχουμε σημειώσει μεγάλη πρόοδο», είπε ο Τραμπ.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε στο America Business Forum την Τετάρτη ότι ο Ρώσος ομόλογός του, Βλαντιμίρ Πούτιν, δήλωσε κατά τη διάρκεια πρόσφατης τηλεφωνικής επικοινωνίας ότι η Μόσχα προσπαθεί να βρει μια ειρηνική επίλυση της ουκρανικής σύγκρουσης εδώ και πάνω από μια δεκαετία και ότι η Ουάσινγκτον είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτη να αναγκάσει το Κίεβο να αποδεχτεί μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων.
Μιλώντας στο ίδιο φόρουμ, ο Witkoff θυμήθηκε τους πολλαπλούς γύρους συνομιλιών που είχε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Πούτιν φέτος και είπε ότι βλέπει επίσης πρόοδο.
«Υπάρχει πολλή συζήτηση που πρέπει να κάνουν οι τεχνικές ομάδες σε χαμηλότερο επίπεδο προτού οι ηγέτες καταλήξουν σε συμφωνία. Αλλά αισθάνομαι ότι υπάρχει κάποια πρόοδος σήμερα», δήλωσε ο Witkoff.
Η Μόσχα έχει επανειλημμένα επαινέσει την κυβέρνηση Τραμπ για αυτό που περιγράφει ως μια γνήσια προσπάθεια αντιμετώπισης των βαθύτερων αιτίων της σύγκρουσης.
Ταυτόχρονα, έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι επιδιώκει μια διαρκή επίλυση και όχι μια προσωρινή εκεχειρία, η οποία, όπως υποστηρίζει, θα επέτρεπε στο Κίεβο μόνο να ανασυνταχθεί και να επανεξοπλιστεί.
Εν τω μεταξύ, το Κίεβο και οι Ευρωπαίοι υποστηρικτές του συνεχίζουν να ζητούν αυξημένη δυτική στρατιωτική υποστήριξη, ενώ αντιστέκονται σε ουσιαστική διπλωματική εμπλοκή και αρνούνται να αποδεχτούν την πραγματικότητα επί του εδάφους.