Lifestyle
Η Αποστολία Ζώη σε συνέντευξή της, μίλησε για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την αναγνωρισιμότητα, λέγοντας χαρακτηριστικά πως το γεγονός ότι «έγινα γνωστή ήταν αγκάθι και όχι χαρά».
«Το ότι έγινα γνωστή στο ευρύτερο κοινό, για εμένα ήταν αγκάθι, δεν ήταν χαρά. Δεν ήμουν ποτέ loud χαρακτήρας ούτε το παιδάκι το οποίο ήθελε να φανεί. Διάλεξα ένα επάγγελμα που λατρεύω αλλά έχει και αυτό ως παράσημο», είπε σε συνέντευξή της στη διαδικτυακή εκπομπή «50 λεπτά».
Ωστόσο, αναγνώρισε ότι η επιτυχία στον χώρο του τραγουδιού προϋποθέτει τη δημοσιότητα. Δεν μπόρεσε όμως να συμφιλιωθεί με τα βλέμματα των άλλων πάνω της. «Για να πετύχεις σε αυτήν τη δουλειά, αναγκαστικά πρέπει να γίνεις γνωστός. Δεν ξέρω κάποια ιστορία που να έχει κάνει τεράστια καριέρα, πορεία, κάποιο όνομα και να είναι εντελώς άφαντο. Εκτός κι αν βάλω καμιά μάσκα. Αυτό μου ήταν… Δεν μπορούσα τα βλέμματα. Με ζόρισε ουσιαστικά και για ένα διάστημα δεν μπορούσα ούτε να σταματήσω κάπου να πάρω να φάω γιατί σκεφτόμουν ότι έχει κόσμο, ας παραγγείλω στο σπίτι. Πολύ περίεργο», συμπλήρωσε.
Στη συνέχεια, η Αποστολία Ζώη αποκάλυψε πως οι συνθήκες που επικρατούσαν στα νυχτερινά κέντρα ήταν δυσάρεστες για εκείνη, με αποτέλεσμα να πάρει την απόφαση το 2009 να απομακρυνθεί. «Με τρόμαζε που με κοιτούσαν στα μάτια κάποιοι άνθρωποι και μου έλεγαν: “Θα γίνει αυτό” και μέχρι να ξεκινήσει ένα σχήμα γίνονταν εντελώς άλλα πράγματα και έπρεπε να μαζέψω τα ασυμμάζευτα μόνη μου. Αυτό. Για αυτό και σταμάτησα κάποια στιγμή. Το 2009 σταμάτησα. Βαρέθηκα, είπα ότι μάλλον δεν ταιριάζω εδώ μέσα, ρε παιδί μου. Απλά τότε δεν μπορούσα να μην το παίρνω προσωπικά. Μετά το έμαθα», επισήμανε.
«Έκανα μια δύσκολη συνεργασία, παρασκηνιακά. Δεν ήταν κανείς κακός άνθρωπος. Γινόταν ένα μπάχαλο. Εγώ ήμουν ακριβώς στη μέση και προσπαθούσα να κρατήσω ισορροπίες σε δύο άλλα ονόματα. Εγώ έπρεπε να προστατεύσω και εμένα. Τη δικιά μου παρουσία. Μπορεί και να είναι η μοναδική δουλειά που έφυγα μια εβδομάδα πριν», είπε για συνεργασία που έκανε λίγο πριν αποχωρήσει από τις πίστες.
«Τότε εγώ πήγαινα στη δουλειά με τη μηχανή. Είχα μια μηχανή, ένα Honda. Βγαίνω έξω, παίρνω τη μηχανή και είμαι στην Κηφισίας και αρχίζω και χοροπηδάω πάνω στη μηχανή. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ», κατέληξε.
