Lifestyle
Η Δώρα Παντέλη, μέσω ανάρτησής της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εξομολογήθηκε τις σκέψεις της γύρω από την εγκυμοσύνη, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα κάνω παιδιά».
Όπως είπε, οι εννέα μήνες της κύησής της συνοδεύτηκαν από φόβους και δυσκολίες, ωστόσο σήμερα βιώνει μια βαθιά συναισθηματική εμπειρία, κρατώντας τον γιο της αγκαλιά.
Την Παρασκευή 25 Ιουλίου, η αθλητικογράφος και ο σύζυγός της Τζον απέκτησαν το πρώτο τους παιδί.
Δημοσιεύοντας τη Δευτέρα, φωτογραφίες από το μαιευτήριο με τον σύζυγό της, το παιδί τους, αλλά και με τον εαυτό της, η αθλητικογράφος ανέφερε μεταξύ άλλων πως κατά της διάρκεια της εγκυμοσύνης της είχε ανάμεικτα συναισθήματα: «Είχαμε τα πάνω μας και κάτω μας, υπήρξαν φόβοι και δυσκολίες, κλάματα και χαμόγελα, αγκαλιές και φιλιά, ανάμεικτα συναισθήματα για 5659 ώρες 24 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα – από τις 26/11 (στα γενέθλια μου) που μάθαμε ότι θα έρθεις στον κόσμο – στο τέλος όμως υπερίσχυσε η αληθινή και αγνή αγάπη που ήταν και ο λόγος που εγώ και ο μπαμπάς σου θέλαμε τόσο πολύ να έρθεις εσύ και να μας κάνεις οικογένεια».
Έπειτα, παραδέχτηκε πως όποιες ανησυχίες ή δυσκολίες αντιμετώπισε, εξαφανίστηκαν αφότου άκουσε το πρώτο κλάμα του γιου της: «Το άγχος, οι πόνοι, ο φόβος και οι δυσκολίες που πέρασα τόσο αυτούς τους 9 μήνες, όσο και στο χειρουργείο, εξαφανίστηκαν δια μαγείας όταν άκουσα το κλάμα σου και σε κοίταξα για πρώτη φορά στις 11:25 το πρωί της Παρασκευής. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα κάνω παιδιά, όταν μεγαλώσεις θα στο πουν όλοι όσοι με ήξεραν, ότι κανείς τους δεν το πίστευε όταν το ανακοίνωσα (πολλοί δεν το πιστεύουν ακόμα) αλλά ο μπαμπάς σου επανήλθε στη ζωή μου μετά από 10 ολόκληρα χρόνια για να μου υπενθυμίσει πως τα πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή είναι: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη».
Κλείνοντας το κείμενο που συνόδευσε τη λεζάντα της ανάρτησής της έγραψε: «Γιατί όπως λέει και ο Ύμνος της Αγάπης, του Αποστόλου Παύλου, όταν δεν έχουμε αγάπη, όσα αγαθά, χρήματα, γνώσεις και τίτλους και να έχουμε στη ζωή μας, δεν είμαστε τίποτε απολύτως και δεν έχουμε τίποτα ουσιαστικό. Γιατί “η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν καυχιέται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Η αγάπη όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει”. Δεν ξέρω εάν θα είμαι καλή μαμά, θα προσπαθήσω για το καλύτερο και εγώ και ο μπαμπάς σου, για ένα πράγμα είμαι σίγουρη πως και οι δύο μας θα σου μάθουμε την αξία και τη σημαντικότητα της αγάπης. Σε ευχαριστώ και εσένα και το μπαμπά σου που ήρθατε στη ζωή μου και μου αποδείξατε ότι στο τέλος το φως πάντα κερδίζει ακόμα και το πιο βαθύ σκοτάδι. Θα είστε πάντα πάνω από όλα!».
