Good life
Στο ειδυλλιακό χωριό Nebbiuno, που δεσπόζει πάνω από τα νερά της λίμνης Ματζόρε, το άρωμα του φρεσκοαλεσμένου καφέ αρχίζει να πλημμυρίζει τους δρόμους από τις 7 το πρωί.
Πίσω από τον πάγκο του Bar Centrale στέκεται η ακούραστη Nonna Anna —γνωστή και ως Άννα Πόσσι— η οποία στα 100 της χρόνια εξακολουθεί να υποδέχεται τους πελάτες της με το ίδιο μεράκι, όπως κάνει εδώ και 65 χρόνια. Η πιο ηλικιωμένη barwoman της Ευρώπης δεν σκέφτεται να «συνταξιοδοτηθεί» από τη ζωή που αγαπά.
@dw.stories 100 years young and still serving drinks! Anna Possi is Italy’s oldest barmaid, working 12 hours a day, 7 days a week – with no plans of slowing down. #seniors #oldpeople #italy #barista #dweuromaxx ♬ original sound – The World Unpacked
Από το 1958 μέχρι και σήμερα, η Nonna Anna δεν έχει χάσει σχεδόν καμία μέρα. Η καφετέρια της ανοίγει κάθε μέρα, ακόμα και τα Χριστούγεννα, με ωράριο 7 το πρωί έως 7 το βράδυ (ή 9 το καλοκαίρι). Όπως λέει και η ίδια:
«Το μπαρ μου δεν είναι δουλειά. Είναι η ζωή μου.»
Παρότι επίσημα συνταξιοδοτήθηκε το 1984, δεν σκέφτηκε ποτέ να σταματήσει. Δεν έχει πάρει άδεια από τη δεκαετία του ’50 — και τότε ήταν μόνο για οκτώ μέρες στο Παρίσι!
Η Nonna Anna είναι αυθεντική σε όλα. Σερβίρει καφέδες με μεράκι, συχνά μόνη της, ενώ κόβει μέχρι και τα ξύλα για τη σόμπα της. Η κόρη της, Χριστίνα, την βοηθάει πότε-πότε, αλλά έχει ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να συνεχίσει το μπαρ όταν φύγει η μητέρα της.
Και τι λέει για τον… «κανόνα» που απαγορεύει το cappuccino μετά το μεσημέρι;
«Ο καθένας όπως θέλει!»
Αν και παραδέχεται πως έχει δύο περιορισμούς – χωρίς να τους αποκαλύπτει με χιούμορ.
Ζει λιτά και ζει καλά
Με τιμές σχεδόν συμβολικές (1.20€ ο καφές, 1.50€ το cappuccino), και έσοδα που κάποιες μέρες μετά βίας φτάνουν τα 40€, η Nonna Anna ζει με τη σύνταξή της των 590€. Αλλά δεν παραπονιέται.
«Δεν χρειάζομαι πολλά. Σημασία έχει να είμαι με κόσμο. Τότε νιώθω καλά.»
Η μοναξιά της αντισταθμίζεται από τις καθημερινές επαφές, αν και παρατηρεί πικρά:
«Παλιά οι άνθρωποι μιλούσαν, έπαιζαν χαρτιά. Τώρα όλοι κοιτάνε τα κινητά τους.»
Μια γιαγιά-θρύλος
Χωρίς γυαλιά, με ένα χάπι την ημέρα (που το κόβει στη μέση γιατί «δεν χρειάζεται να πιστεύουμε ό,τι λέει ο γιατρός»), και ένα χαμόγελο που λιώνει καρδιές, η Nonna Anna παραμένει σύμβολο όχι μόνο μακροζωίας, αλλά και ψυχικής ανθεκτικότητας.
Όταν τη ρωτούν για το μέλλον του μαγαζιού της, απαντά απλά: «Όταν φύγω, θα φύγει κι αυτό μαζί μου.»
Και προσθέτει, με μια δόση ιταλικού σαρκασμού: «Ήθελα κάποτε να ξαναπάω στο Παρίσι. Αλλά δεν πειράζει. Οι Γάλλοι δεν ξέρουν από καφέ έτσι κι αλλιώς!»
Η Nonna Anna δεν είναι απλά η γηραιότερη barwoman της Ευρώπης. Είναι η ψυχή ενός χωριού, μιας παράδοσης, ενός τρόπου ζωής που χάνεται. Και μας θυμίζει ότι καμιά φορά, το να ξυπνάς κάθε πρωί με σκοπό, είναι το μυστικό της μακροζωίας.
