Οι πληρωμές με τραπεζικές κάρτες εκτός από την ευκολία και την εξοικονόμηση χρόνου που προσφέρουν «κρύβουν» και σοβαρούς κινδύνους, ειδικά όταν οι χρήστες δεν τηρούν τους βασικούς κανόνες ασφαλείας.

Οι τραπεζικές κάρτες, όπως τις γνωρίζουμε σήμερα, έκαναν την εμφάνισή τους το 1958 με την BankAmericard (πρόδρομος της Visa), ενώ η MasterCard ιδρύθηκε το 1966 για να δώσει πρόσβαση σε μικρότερες τράπεζες. Από τη μαγνητική ταινία, στο ενσωματωμένο τσιπ και στις ανέπαφες πληρωμές, η τεχνολογία εξελίχθηκε διαρκώς, φτάνοντας σήμερα σε πληρωμές μέσω κινητού τηλεφώνου.

Παρά την πρόοδο, οι απατεώνες βρίσκουν συνεχώς νέους τρόπους να εκμεταλλευτούν τα κενά ασφαλείας. Γι’ αυτό οι τράπεζες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, υπενθυμίζοντας ότι η ασφάλεια των συναλλαγών εξαρτάται όχι μόνο από τα τεχνολογικά μέτρα, αλλά και από την υπευθυνότητα του κατόχου.

Από το 2021, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσπίσει την ισχυρή επαλήθευση ταυτότητας πελάτη (SCA) στο πλαίσιο της οδηγίας PSD2, απαιτώντας διπλό έλεγχο για τις ηλεκτρονικές αγορές – όπως συνδυασμό κωδικού και SMS, ή χρήση βιομετρικών στοιχείων (δακτυλικό αποτύπωμα, αναγνώριση προσώπου). Παρ’ όλα αυτά, τα περιστατικά απάτης δεν έχουν εκλείψει.

Οι βασικές συστάσεις των τραπεζών προς τους καταναλωτές περιλαμβάνουν:

  • Μην κοινοποιείτε ποτέ σε τρίτους τον αριθμό της κάρτας, την ημερομηνία λήξης, τον CVV κωδικό ή το PIN.
  • Φυλάσσετε πάντα την κάρτα σας σε ασφαλές μέρος και μην τη δανείζετε, ακόμη και σε οικεία πρόσωπα.
  • Καλύπτετε το πληκτρολόγιο κατά την εισαγωγή του PIN.
  • Καταχωρείτε στοιχεία κάρτας μόνο σε αξιόπιστους ιστότοπους και αποφύγετε συναλλαγές μέσω δημόσιων δικτύων Wi-Fi.

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται και στις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι επιτήδειοι: ψεύτικες ιστοσελίδες που μιμούνται τραπεζικά περιβάλλοντα, συσκευές «skimming» σε ΑΤΜ ή POS για αντιγραφή δεδομένων, ακόμη και κρυφές κάμερες για την καταγραφή του PIN. Η φυσική κλοπή κάρτας παραμένει επίσης απειλή, ειδικά αν συνοδεύεται από πρόσβαση στον κωδικό.

Οι τράπεζες διαθέτουν πλέον εξελιγμένα εργαλεία για την ανίχνευση και αποτροπή απάτης, ωστόσο η τελική ασπίδα προστασίας είναι ο ίδιος ο χρήστης.