Η κτηνώδης δολοφονία ενός ανθρώπου δια τις ιδέες του, συνιστά μία μεσαιωνική και άκρως σκοταδιστική συμπεριφορά, η οποία μας παραπέμπει στα χρεοκοπημένα ιδεολογημάτα της Νεοτερικότητας, ήτοι στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως και στα Γκούλαγκ, όθεν και το Ευρωπαικό Συμβούλιο, ορμώμενο δια την θωράκιση της ανθρωπότητας, ψήφισε την 22η Αυγούστου ως παγκόσμια ημέρα κατά των Θυμάτων του Ναζισμού και του Σταλινισμού.
Εν τούτοις, όμως, παρά το γεγονός ότι ο σύγχρονος αιώνας έχει αιματοκυλισθεί και χαραχθεί ανεξίτηλα από την δείνη δύο παγκοσμίων πολέμων καθώς και δια την κατάκτηση της ελευθερίας έκφρασης του στοχασμού και γνώμης, σήμερον, εν έτη 2025, ζώμεν, μία στυγνή και αδυσώπητη δολοφονία, η οποία πλήττει εκ βάθρων τα θεμέλια της δημοκρατίας και κλυδωνίζει συθέμελα την ειρήνη, υποσκάποντας τα θεμέλια του οικοδομήματος των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων και ευλευθεριών.
Η ειρκτή εις την ελευθερία εκφράσεως, η δια πυρός και σιδήρου, επιβολή της μάστιγας της πολιτικής ορθότητας, η εξουδετέρωση των αντιφρονούντων, η αστυνόμευση του ιδιωτικού βίου, η προκρούστεια μονιστική λογική και ερμηνεία των πραγμάτων αμιγώς ως προς μία ορισμένη κατεύθυνση, δήθεν ταυτόσημη με το «αλάθητο» της αδιαμφισβήτητης αληθείας, γεννά νέες τάσεις αρτιφανούς και νεοπαγούς ολοκληρωτισμού, το βούλημα και η βούληση των οποίων κατατείνουν και συνίστανται προς την δημιουργία ολοκληρωτικών απόψεων, οι οποιές δια μέσου ενός μηχανισμού στανικής επιβολής, εδραιούνουν, νέας γενιάς κεκαλυμμένες ιδιότυπτες δικτατορίες με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα, δηλαδή με αιχμή του δόρατος την μη ανοχή του διαφορετικού.
Η νέα αυτή μορφή ολοκληρωτισμού, ερείδεται εις την ρητορική μίσους, την βιομηχανία ανθρωπισμού και την σταυροφορία της αλληλεγγύης, ορισμένων ψευδωνύμως αυταναγορευόμενων προοδευτικών, οι οποίοι δρουν ως προβατόσχημοι λυκοποιημένες, εν άλλοις, λόγοις, εμφανίζονται δήθεν ως κατ’ επίφαση και κατ’ ονόμα δημοκράτες, πλην όμως καθίστανται φορείς ενός σιδηρού μονισμού, ο οποίος δεν ανέχεται την διαφορετική άποψη, την οποία εξοστρακίζουν και πατάσσουν εν ριπή οφθαλμού.
Η θρησκεία της αριστεράς και το μανιχαιστικό πρότυπο, ταυτίζεται με βαθύτατες μεσιανικές διακηρύξεις όπου, φρονούν (οι αυτοπακαλούμενοι αριστεροί, ανθρωπιστές, αλληλέγγυοι, δημοκράτες), δηλαδή, ότι αυτοί μόνον έχουν το «θείο» καλό και πρεσβεύουν την απόλυτη αλήθεια, την οποία πάση δυνάμει και θυσία, επιβάλλεται να την εγκαθιδρύσουν, προς τρίτον, ανεξαρτήτως τιμήματος.
Το δόγμα της αυθεντικής ιδεοληψίας του, υπερκερνά οιοδήποτε ανασχετικό φραγμό και υπερφαλλαγίζει οιαδήποτε έτερη αξία ως μη υπάρχουσα, η οποία δέον όπως συνθλιβεί και λοιδορηθεί εις την δικτατορία επιβολή της μοναδικής αλήθειας της ιδεοληψίας τους, λόγου χάριν, «Δημοκρατικός στρατός», «αλληλεγγύη», δηλαδή τα ως άνω ιδεολογήματα, έχουν αυθύπαρκτη αξία, εισέτι και αν αφαιρουύνται, επ’ ονόματί των, ανθρώπινες ζωές, καθότι υπερτέρα αξία καθίσταται το αλάθητο της απόψεως των, το οποίο ταυτίζεται με το καλό, άρα, οιαδήποτε μορφή ανθρωποκτονίας ή τρομοκρατίας, συνιστά παράπλευρη απώλεια προς τον διηνεκή αγώνα επιβολής της ιδεοληψίας τους.
Οποιαδήποτε αφαίρεση ανθρώπινης ζωής εφόσον δεν ανήκει στο δόγμα τους, λογίζεται υποδεεστέρα και αναλώσιμη, ως έπος ειπείν, άνευ ουδεμίας αξίας δια τους υποκριτές αλληλέγγυους αριστεριστές και οπαδούς της θρησκευτικής ιδεοληψίας τους, διότι με σημαία το αλάθητο της άποψης τους, αποκαθαίρεται το σύμπαν από τον άξονα του κακού, τον οποίο απλώς πρεσβεύει ο μη μυημένος στο δόγμα τους.
Εξ αυτού του λόγου, ούτε ένα λουλούδι, ούτε μία μνεία δια την ανθρωποκτονία ενός συνανθρώπου μας επειδή έκαμε το λάθος να υποστηρίζει τις απόψεις του με σθένος και δη δημοσίως, σκεφθείτε να είχε δολοφονηθεί κάποιος αριστεριστής με την προσφιλής τους συνθηματολογική ρητορική μίσους ή την οξεία και εμπρηστική εθνομηδενιστική και δικαωματιστική τους κουλτούρα.
Ο Τσάρλι Κερκ έκαμε το λάθος να ομιλεί δημοσίως και να διαδίδει ευθαρσώς και απεριφράστως τους στοχασμούς και να μην ομνύει πίστη στο οιονεί «Σιδηρούν παραπέτασμα», της ολοκληρωτικής αριστεράς.