Είναι πρόδηλον, ότι, σήμερον, εκόντες άκοντες, βαίνουμε εις μία καθολική και άρδην κατακλυσιμιαία ψηφιακή επιδορμή, η οποία επελαύνει προς όλες τις πτυχές οργάνωσης του σύγχρονού βίου αρχής γενομένης εκ των συναλλαγών με το Κράτος αλλά και με τις ιδιωτικές φύσεως υπηρεσίες (θεσμικούς πιστωτές, εμπορικά υπερκαταστήματα, ασφαλιστικές εταιρίες, κτηματολογικά γραφεία).
Η ως άνω ανατροπή της μέχρι τούδε πραγματικότητας τείνει να παγιωθεί διάχυτα προς πάσα έκφανση της ζωής μας και ο παραδοσιακός τρόπος συναλλαγής, εισέτι και των μετρητών να εκλείψει προ πολλού,με αποτέλεσμα να καλούμεθα να προσαρμοσθούμε σε μία «έξυπνη» αχρήματη κοινωνία, με την κυριαρχία του ψηφιακού τρόπου θεάσεως του όλου γίγνεσθαι, της πραγματικότητας.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, γεννώνται εύλογα ερωτήματα, σε φιλοσοφικό και οντολογικό επίπεδο αναφορικώς με την έννοια του υπερανθρωπισμού και μετανθρωπισμού εν τω πλαισίω της μετανεωτερικότητες με αυτόκλητους πρεσβευτές εις την λυκαυγή μίας επελαυνούσης Νέας Τάξης Πραγμάτων, η οποία θα επικυριαρχεί, βαθμηδόν και συν τω χρόνω προιόντι, ένεκεν και συνεπεία, της ιλιγγιώδους ταχύτητος της τεχνολογίας, με προεξάρχουσα την τεχνική νομημοσύνη και τα, συν αυτής, δημιουργήματά της.
Εν άλλοις λόγοις πρόκειται δια ένα αναθεωρητικό φιλοσοφικό ρεύμα, το οποίο ερείδειται εις το οιονεί «τέλος εποχής», λαμβάνοντας υπόψιν του, τα μέχρι τούδε υφιστάμενα εγνωσμένα εις ημάς δεδομένα, τα οποία και αποδομεί, καθότι ήδη κείμεθα (πάντοτε κατά την θεωρία του αναθεωρητικού αυτού ρεύματος), ανεπίγνωστα εις τους απροσπέλαστους λεωφόρους της νέας τεχνολογίας και της ολωσδιούλου άρδην αναδιαμορφώσεως των ανθρωπίνων σχέσεων, την κατάλυση ή την κατάργηση εί δυνατόν του θανάτου ενόψει των καινοφανών και ρηξικέλευθων, εφαρμοσμένων πρακτικών, ερειδόμενες εις τα επιστημονικά ευρήματα, τα οποία θα διαφόρων μεθόδων θα ανασταλεί η επέλευση του βιολογικού τέλους των ανθρώπων.
Δηλαδή, η κοινωνία μετασχηματίζεται και πάσα έκφανση, της ανθρωπίνης φύσεως, αντικαθίσταται από την δυνατότητα ανακαινίσεως της εκ μέρους της τεχνολογίας, εξοσταρκίζοντας από τον πυρήνα του βιολογικού γίγνεσθαι και των εξελίξεων των άνθρωπο αυτό καθ’ αυτό.
Η νέα κοινωνία θα θεμελιώνεται εις την δεσπόζουσα ισχύ της τεχνικής νοημοσύνης και στην διάπλαση ενός διαφορετικού τρόπου ζωής, εις το σημείον τούτο εντάσσεται, μεταξύ άλλων ευχερώς και η πολύφερνος woke, ατζέντα, η οποία αναδιαμορφώνει τις ανθρώπινες σχέσεις αμφισβητώντας ευθέως την ύπαρξη των βιολογικών φύλων, αντεπιχειρηματολογώντας περί των ήδη υπαρχόντων διαχρονικών επιστημονικών τεκμηριωμένων μελετών περί όποιας μορφής παρεκκλίσεως, προκρίνοντας την ρευστότητα των φύλων και ούτω καθ’ εξής, τα οποία βιώσαμε εμφατικώς διαπορούντες μετ’ εκπλήξεως περί της άλογης αυτής αντιλήψεως.
Το ιδεολογικό υπόβαθρο και η θεωρητική πρόσληψη αυτής της νομητοδότησης του σύγχρονου ανθρώπου, ήδη τεκταίνεται καθότι, τείνει ο άνθρωπος να υποκατασταθεί καθ’ ολοκληρίαν εκ των «μηχανών», των σύγχρονων, ως έπος ειπείν» επιτευγμάτων της τεχνολογίας, ως εκ τούτου, τοίνυν, το επίκεντρο του νέου πολιτισμού ο οποίος δομείται επιχειρεί να θέτει νέες βάσεις, στα άκρα όρια της 4ης Βιομηχανικής Επαναστάσεως, με επίκεντρο της κυριαρχία της τεχνολογίας, αμφισβητώντας σφόδρα την παράδοση και το παρελθόν, εξ ού και έχει μεταβληθεί και η ορολογία και η στοχευμένη εκστρατεία πλύσεως εγκεφάλου, προς την κοινωνία, θέλω ειπείν, οχλοκρατία, αγελαία και πνευματικά ευνουχισμένη μάζα, η οποία άκριτα και άκρατα άγεται και φέρεται από τον εκάστοτε επίδοξο ταγό, όστις ακκίζεται ή προσποίεται επιτηδευμένα ως φορεύς μίας ανερμάτιστης «προοδευτικής» θεωρίας, άνευ αρκούντος ικανοποιητικής επιστημονικής τεκμηριώσεως ή συγκριτικά στοιχεία.
Η εν γένει τεχνολογία ως και η προιούσα εξελισσομένη επί των ημερών μας, περίπυστη «τεχνική νοημοσύνη», ουδόλως συνιστά κάτι δαιμονικό, καταφρονητέο, το οποίο, ημείς εξ εναντίας δέον όπως, απορρίπτουμε εκ προοιμίου, ή να το αφορίζουμε άνευ ετέρου τινός, απλώς η τεχνητή νοημοσύνη καθίσταται επιβεβλημένο να υπόκειται εις ορισμένους κανόνες ηθικής λογοδοσίας και ελέγχου, με μέτρο και κριτήριο, να μην υποκαθιστά την ανθρώπινη φύση, αλλοτριώνοντας τον πυρήνα και το επίκεντρο των πολιτισμών και των θρησκειών, οι οποίες θέτουν τον άνθρωπο εν ευρεία έννοια, ήτοι, την ηθική του εξέλιξη, την ελεύθερη ανάπτυξη της πραγματικότητας του, θεο-οντολογικώς αλλά και βάσει των Νόμων και των Κανόνων της εκασταχού ευνομούμενης Πολιτείας.
Συνελόντι ειπείν, καλοδεχούμενη η τεχνική νοημοσύνη, ως μία τελειοποιημένη θεραπαινίδα η οποία θα επιδράσει επικουρικώς και επιβοηθητικώς προς τον άνθρωπο, εξοικονομώντας του χρόνου επί των έργων του, πλην όμως, δεν θα τον αμφισβητεί, δεν θα τον καταργεί, αλλά τουνατνίον, θα επιδιώκει να τον στηρίζει σημαντικά, άλλως θα διολισθήσει νομοτελειακά, προς την διάπραξη της ύβρεως και εις την καταστρατήγηση ορισμένων ανυπέρβλητων θεμελιωδών άγραφων και πανανθρώπινων ηθικών κανόνων, τους οποίους αναπόδραστα η φυσική τάξη πραγμάτων διαχρονικώς υπογορεύει και οι οποίοι κατισχύουν αναπόδραστα, εν τω πλαισίω του κτιστού της φύσεως, των όντων, διασφαλίζοντας την ελευθερία και προστατεύοντας τον από τον παρά φύσιν στραγγαλισμό αυτής.
*Ο Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Στ.Ε και Ανεξάρτητος Βουλευτής