Δεν είμαι οικονομολόγος αλλά είμαι ένας απλός πολίτης που επί δεκαετίες τώρα βιώνω τον οικονομικό και όχι μόνο μαρασμό της χώρας μας, τις συνεχείς απαιτήσεις των κυβερνήσεων για λιτότητα και φορολογία, τον ΕΝΦΙΑ, τους φόρους, την ακρίβεια στην ενέργεια και στα απαραίτητα προς το ζειν αγαθά, τις περικοπές μισθών και συντάξεων, τις καταργήσεις κοινωνικών επιδομάτων, την εξαφάνιση των παραγωγών και την φτωχοποίηση των πολιτών.
Μέχρι πριν λίγο ήμουν εργαζόμενος, τώρα συνταξιούχος, πατέρας 5 παιδιών και φιλόζωος με πάνω από δέκα κατοικίδια στο σπίτι και ακόμη δεν έχω καταφέρει να βιώσω αυτήν την «καταπληκτική ποιότητα ζωής» που θεωρεί ότι ζούμε ο κος Μητσοτάκης.
Είμαι ένας πολίτης σαν όλους σας, που αγαπάει την πατρίδα του και θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν σε μια καλύτερη Ελλάδα και να έχουν το δικαίωμα στην ελπίδα. Με αυτό το σκοπό έκανα μια έρευνα για τον οικονομικό μαρασμό της Ελλάδας, τις αιτίες και τις επιπτώσεις του και παρουσιάζω παρακάτω τα κυριότερα συμπεράσματα.
Από την έναρξη σχεδόν της Επανάστασης και στη συνέχεια με την απελευθέρωσή της, η Ελλάδα έχει εντέχνως εμπλακεί σε ένα ατέρμονα κυκεώνα δανείων.
Όλα αυτά τα δάνεια που έχουμε πάρει από την εθνεγερσία μέχρι σήμερα, τα έχουμε λάβει κυρίως από την «Δύση – Αγγλία, ΗΠΑ, Διεθνείς Οργανισμοί» με δυσβάσταχτους όρους που σκοπό είχαν ξεκάθαρα την εκμετάλλευση της χώρας μας και αρκετά από αυτά έχουμε καταφέρει να τα αποπληρώσουμε μετά από εκατό και πάνω χρόνια.
Στο παρόν θα αναφερθώ στην κατάσταση της Ελλάδας μας μετά το 1981, οπότε και σηματοδοτείται η έναρξη της πρώτης πράξης των τελευταίων δεκαετιών που οδηγούν σε καταστροφικές ατραπούς.
Μέσα από τις αναφορές, θα φανούν τα «σημάδια των καιρών» και θα ερμηνευθούν οι στάσεις των τελευταίων κυβερνήσεων, ώστε εύκολα να κατανοήσει ο καθένας μας τις απαιτούμενες λύσεις και να συμβάλλει με την ψήφο του σε αυτές.
Πράξη Πρώτη – Η «Αλλαγή» του ΠΑΣΟΚ και η αποτυχία του Σημίτη
Μόλις ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, δόθηκε μεγάλη έμφαση στην διεύρυνση του δημοσίου τομέα, αυξήθηκαν υπέρογκα οι μισθοί και όλα αυτά έγιναν με εξωτερικό δανεισμό.
Η απορρόφηση των κονδυλίων θεωρητικά εστιάστηκε στην αγροτική ανάπτυξη, στις συγκοινωνίες και στις αστικές υποδομές, αλλά στην ουσία σπαταλήθηκε ψηφοθηρικά, με αποτέλεσμα παρά τον δανεισμό να μην υπάρξει η ανάλογη ανάπτυξη πλουτοπαραγωγικών τομέων.
Αντίθετα είχαν ήδη αρχίσει να φαίνονται τα σημάδια της φρούδας οικονομικής πολιτικής.
Οι μεγάλες ελληνικές βιομηχανίες αποτελούσαν σταδιακά παρελθόν και η έμφαση πέρασε από την παραγωγή και τον πρωτογενή τομέα, στον κρατικό δημοσιοϋπαλληλικό μηχανισμό, στο εμπόριο και στην παροχή υπηρεσιών.
Με το συνδυασμό δανεισμού και παράλυσης της παραγωγής, το χρέος έφτασε για άλλη μια φορά σε επίπεδα που δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί και οι κυβερνήσεις έπαιρναν δάνεια για να πληρώνουν τους τόκους των προηγούμενων δανείων.
Όσον αφορά στην διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Σημίτη 1993-2004, το χρέος αυξήθηκε εξαιτίας των νέων δανεισμών κυρίως για την εξυπηρέτηση του χρέους και την κάλυψη των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού.
Η είσοδος του Ευρώ, πέραν από τα οφέλη σε θέματα υποστήριξης (δανεισμού) από την ΕΕ, περιόρισε σημαντικά τις οικονομικές επιλογές και τις δυνατότητες διαφοροποίησης της οικονομικής πολιτικής.
Στην πρώτη λοιπόν πράξη σημειώνεται η άκρως εσφαλμένη οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, η εσφαλμένη κρατική οργάνωση, η αρχή της κατάρρευσης της ελληνικής
«βαριάς» βιομηχανίας και η δημιουργία ενός υπέρογκου χρέους που δεν μπορούσε να αποπληρωθεί παρά μόνο με νέο δανεισμό. Επί Σημίτη «δεθήκαμε» οικονομικά στο «άρμα της ΕΕ» και εξαρτόμαστε πλέον από τις αποφάσεις του Βερολίνου διαμέσου των Βρυξελλών, χάνοντας σημαντικό μέρος της κυριαρχίας μας.
Πράξη Δεύτερη – ΔΝΤ
Μετά την οικονομική ουσιαστικά κατάρρευση, ήρθε το ΔΝΤ να επιφέρει ασφυκτική πίεση και διάλυση της οικονομίας. Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε είπε ότι
«Η Ελλάδα πληρώνει την καταστροφή στην οποία την οδήγησαν φαύλες και ανίκανες πολιτικές ηγεσίες».
Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια, γιατί μεγάλο μέρος της ευθύνης το έχει ο ίδιος, ο οποίος ενήργησε καθαρά προς όφελος της Γερμανίας. Το ΔΝΤ και η ΕΕ, οι νεότεροι δανειστές μας, έχουν επωφεληθεί τα μέγιστα από τα «μέτρα» των ελληνικών κυβερνήσεων, αφού εκμεταλλεύονται πλέον προς όφελός τους, πολλές από τις πηγές πλούτου της Ελλάδας. Είναι καθαρά θέμα εκμετάλλευσης μέσω δανεισμού και τόκων και οικονομικής (και όχι μόνο) εξάρτησης της Ελλάδας από την Γερμανία και τους πίσω από αυτήν διηνεκείς δανειστές μας.
Πλέον τα τελευταία έτη οι κυβερνήσεις μας όχι μόνο δανείζονται για να πληρώνουν τους τόκους από τα προηγούμενα δάνεια, αλλά ξεπουλάνε ότι πλούτο έχει η χώρα μας για να πληρώνουν πάλι τους τόκους. Για την αποπληρωμή του ίδιου του δανείου δεν μιλάει κανείς τους.
Οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις κατά την καλύτερη περίπτωση έκαναν ότι έκαναν για να συντηρήσουν το πελατειακό τους κράτος. Μία ερμηνεία θα μπορούσε να είναι ότι και οι ίδιοι οι μέχρι τώρα ηγήτορες επιλέγονται, προβάλλονται, επικρατούν και κατευθύνονται από ξένες πηγές εξουσίας, ώστε να διατηρούν την Ελλάδα ως «προτεκτοράτο» και πηγή πλουτισμού τόσο των ιδίων και των ημετέρων όσο και των εντολέων τους.
Πράξη Τρίτη – Κυβέρνηση Μητσοτάκη
Τον περασμένο Αύγουστο ο κος Μητσοτάκης ανακοίνωσε την αποπληρωμή του δανείου του ΔΝΤ και την έξοδο από την ενισχυμένη εποπτεία. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα μπορεί πάλι να δανείζεται από τις ξένες αγορές με μεγάλα σχετικά επιτόκια, για να πληρώσει τα προηγούμενα χρέη της.
Για ισοζύγιο πληρωμών και αύξηση των εξαγωγών δεν μιλάει πλέον κανείς. Όμως η Ελλάδα του 2022, πέρα από την δεινή κατάσταση των προηγουμένων ετών είναι πλέον πολύ ταλανισμένη από τις δυσκολίες που εμφανίστηκαν και κλήθηκε να αντιμετωπίσει.
Πρώτον από τα δεινά της πέρα για πέρα αποτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας. Εκτός από τον αδικαιολόγητο και υπέρογκο αριθμό των θυμάτων, η οικονομία δέχθηκε μεγάλο χτύπημα σε τομείς όπως το εμπόριο, η εστίαση, ο τουρισμός και η παροχή υπηρεσιών.
Δεύτερον οι κατευθυνόμενοι μετανάστες που περνάνε μαζικά τα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορά μας, χρησιμοποιούνται ως εργαλείο κερδοφορίας για όλους τους εμπλεκομένους αλλά και πολιτικής/ διπλωματικής/ αποσταθεροποιητικής πίεσης και επίσης επιβαρύνουν κατά πολύ την τάλαινα οικονομία μας μέσω της παραοικονομίας και της συνεχούς διαρροής χρημάτων προς τις πατρίδες τους.
Τρίτον ο πόλεμος που κήρυξε η οικογένεια Μητσοτάκη στην Ρωσία έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία, αφού μας μειώνει κατά πολύ τις εισροές εσόδων και επίσης μας αποστερεί από την πρόσβαση σε ενέργεια για την οποία κανένα μέτρο δεν έχει λάβει η κυβέρνηση.
Τέταρτον στο πλαίσιο της Πράσινης ανάπτυξης, η κυβέρνηση του κου Μητσοτάκη έχει παραιτηθεί από την εκμετάλλευση των κύριων πηγών ενέργειας που διαθέτει λόγω ιδίας κερδοφορίας και επιπλέον έχει παραχωρήσει a priori την εκμετάλλευση της ενέργειας της Λεκάνης του Ηροδότου στους Τούρκους.
Πέμπτον, την τελευταία δεκαετία οι θάνατοι έχουν σχεδόν διπλασιαστεί από την προηγούμενη, άσχετα από την πανδημία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ελλείψεις ανθρωπίνου δυναμικού και να επιδεινώνεται σοβαρότατα το δημογραφικό μας πρόβλημα.
Και στις τρείς πράξεις, πρέπει επίσης να αναφέρω τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα και μίζες που εμφανίστηκαν στην πλειονότητα των κυβερνήσεων.
Ιδιαίτερα στην παρούσα κυβέρνηση του κου Μητσοτάκη, τα σκάνδαλα ξεπερνούν το οικονομικό πεδίο και επεκτείνονται σε σημαντικά πολιτικά σκάνδαλα και σκάνδαλα εκφυλισμού ιδιαίτερης σπουδαιότητας και με τα οποία αντίστοιχη κυβέρνηση του εξωτερικού θα είχε αμέσως παραιτηθεί.
Επίσης καμία από τις κυβερνήσεις δεν είχε το ανάστημα να ζητήσει τις γερμανικές αποζημιώσεις αφού τα χρόνια της κατοχής λήστευσαν κυριολεκτικά τον πλούτο της Ελλάδας, ενώ τώρα χαρίζουμε στην Ουκρανία απλόχερα πόρους που σίγουρα θα κληθούμε να πληρώσουμε ένα μέρος για την αντικατάστασή τους.
Με τις τρείς αυτές πράξεις η χώρα έχει η ίδια καταστρέψει την οικονομία της προς όφελος των κυβερνόντων και με τις κατευθύνσεις των εντολέων/ δανειστών τους.
Η διαφορά από το παρελθόν και τις προηγούμενες πτωχεύσεις είναι ότι τώρα με τα προβλήματα της τρίτης πράξης, σε λίγο δεν θα υπάρχει δυνατότητα αντίστροφής της κατάστασης. Αυτός είναι και ο λόγος που όλοι όσοι βλέπουν ρεαλιστικά αυτήν την «υπέροχη ποιότητα ζωής» κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και θεωρούν ότι οι ερχόμενες εκλογές είναι η τελευταία ελπίδα ανάκαμψης της χώρας.
Για να μην πέσει η αυλαία, αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι να μην επαναλάβουν οι πολίτες τα σφάλματα των προηγουμένων εκλογών και με την ψήφο τους να μην εστιάσουν σε κομματικά μικροβολέματα, αλλά σε μια συνολική ανάκαμψη της χώρας μας μέσα στην οποία τα παιδιά μας θα μπορούν να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.
Έχουμε όλοι κατανοήσει ότι τα μέχρι τώρα κυβερνητικά σχήματα στην καλύτερη περίπτωση είναι καταστρεπτικά και επιζήμια, με κύριο χαρακτηριστικό τον πλουτισμό των ιδίων και των ημετέρων τους. Τώρα χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση με νέο σχήμα, μια κυβέρνηση που να δώσει έμφαση στην τακτοποίηση εντός των συνόρων, μια κυβέρνηση πατριωτική.
Επίσης μια κυβέρνηση με πλήρες οικονομικό πρόγραμμα, διαφορετικά προσανατολισμένο από τον αέναο δανεισμό, με κύριο σκοπό την παραγωγική επανεκκίνηση της οικονομίας, και την πάταξη της παραοικονομίας. Με έμφαση στον πρωτογενή τομέα και την εκμετάλλευση και αξιοποίηση όλων των πόρων της πατρίδας μας. Με αύξηση της παραγωγής και των εξαγωγών και διακοπή του επαίσχυντου ξεπουλήματος της χώρας.
Είμαστε μια πλούσια σε πόρους χώρα και θα μπορούσαμε να γίνουμε «η Ελβετία της Μεσογείου» εάν είχαμε πολιτικούς που μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους και να έχουν ως πρώτη προτεραιότητα το πραγματικό καλό της Ελλάδας.
Οι νεοφιλελεύθερες και διεθνίστικες κυβερνήσεις κλειδονίζονται και πολλές αποτυγχάνουν. Μετά την Σουηδία, την Ουγγαρία και την Ιταλία, η κατάσταση απαιτεί να μην υπάρχει κυβέρνηση τύπου «Εθνικής Συμμαχίας» μεταξύ των προηγούμενων αποτυχημένων αλλά μια πραγματικά αγνή νέα πατριωτική κυβέρνηση με πλήρες πρόγραμμα και θέληση να το εφαρμόσει.
Χρειάζεται επιστροφή στις διαχρονικές ελληνικές αξίες, θέληση για να καταφέρουμε κάτι το διαφορετικό και αξιόλογο και σημαντική προσπάθεια.
Χρειάζεται ένα Πατριωτικό Κόμμα που μπροστά από την σημαία του κόμματος να υψώνει περήφανα την γαλανόλευκη και που θα μπορέσει να δώσει στα παιδιά όλων μας το δικαίωμα στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή και μια καλύτερη Ελλάδα.
*Ο Μιχάλης Παναγιωτόπουλος είναι Ναύαρχος (εα)