Προβληματισμένοι οι επιστήμονες: Aνακάλυψαν γιγάντια δομή κάτω από τις Βερμούδες που δεν μοιάζει με τίποτα στη Γη

Επιστήμονες ανακάλυψαν μία παράξενη γιγάντια δομή 20 χιλιομέτρων κάτω από τον ωκεάνιο φλοιό, κάτω από τις Βερμούδες.

Αυτό το επίπεδο πάχους δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ σε κανένα άλλο στρώμα παγκοσμίως.

«Συνήθως, έχεις τη βάση του ωκεάνιου φλοιού και μετά θα περίμενε κανείς να ακολουθεί ο μανδύας», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης William Frazer, σεισμολόγος στο Carnegie Science στην Ουάσιγκτον. «Αλλά στις Βερμούδες, υπάρχει αυτό το άλλο στρώμα που έχει εισχωρήσει κάτω από τον φλοιό, εντός της τεκτονικής πλάκας στην οποία βρίσκονται οι Βερμούδες».

Αν και η προέλευση αυτού του στρώματος δεν είναι απολύτως σαφής, μπορεί να εξηγήσει ένα συνεχιζόμενο μυστήριο γύρω από τις Βερμούδες, είπε ο Frazer στο Live Science. Το νησί κάθεται πάνω σε ένα ωκεάνιο εξόγκωμα, όπου ο ωκεάνιος φλοιός είναι ανυψωμένος σε σχέση με το περιβάλλον του. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία ένδειξη συνεχούς ηφαιστειακής δραστηριότητας που να δημιουργεί αυτό το εξόγκωμα, καθώς η τελευταία γνωστή ηφαιστειακή έκρηξη του νησιού ήταν πριν από 31 εκατομμύρια χρόνια.

Η ανακάλυψη της νέας γιγαντιαίας «δομής» υποδηλώνει ότι η τελευταία έκρηξη μπορεί να εισήγαγε υλικό από τον μανδύα μέσα στον φλοιό, όπου και πάγωσε στη θέση του, δημιουργώντας κάτι σαν σχεδία που ανυψώνει τον πυθμένα του ωκεανού κατά περίπου 500 μέτρα.

Οι Βερμούδες έχουν από καιρό τη φήμη ενός μυστηριώδους τόπου, κυρίως λόγω του Τριγώνου των Βερμούδων, μιας περιοχής μεταξύ του αρχιπελάγους, της Φλόριντα και του Πουέρτο Ρίκο, όπου ένας υποτιθέμενος ασυνήθιστος αριθμός πλοίων και αεροσκαφών έχουν χαθεί.

Αλυσίδες νησιών όπως η Χαβάη θεωρείται ότι υπάρχουν λόγω των θερμών σημείων του μανδύα (mantle hotspots), τα οποία είναι μέρη στον μανδύα όπου θερμό υλικό αναδύεται, δημιουργώντας ηφαιστειακή δραστηριότητα. Στο σημείο όπου το θερμό σημείο συναντά τον φλοιό, ο πυθμένας του ωκεανού συχνά ανυψώνεται. Αλλά όταν η τεκτονική κίνηση απομακρύνει τον φλοιό από αυτό το θερμό σημείο, το ωκεάνιο εξόγκωμα συνήθως υποχωρεί.

«Το εξόγκωμα των Βερμούδων δεν έχει υποχωρήσει, παρά τα 31 εκατομμύρια χρόνια ηφαιστειακής αδράνειας στην περιοχή», δήλωσε ο Frazer. Υπάρχει κάποια συζήτηση σχετικά με το τι συμβαίνει στον μανδύα κάτω από το νησί, αλλά δεν παρατηρούνται εκρήξεις στην επιφάνεια.

Η έρευνα της Mazza για την ηφαιστειακή ιστορία των Βερμούδων διαπίστωσε ότι οι τύποι λαβών εκεί έχουν χαμηλή περιεκτικότητα στο ορυκτό πυρίτιο, κάτι που αποτελεί ένδειξη ότι προέρχονται από πετρώματα με υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα. Η εξέταση των μεταβολών στα μόρια ψευδαργύρου από δείγματα των Βερμούδων, που δημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο στο περιοδικό Geology, διαπίστωσε ότι αυτός ο άνθρακας προέρχεται από μεγάλα βάθη του μανδύα.

Πιθανότατα ωθήθηκε εκεί για πρώτη φορά όταν η υπερήπειρος Παγγαία πριν από 900 έως 300 εκατομμύρια χρόνια, είπε η Mazza. Αυτό είναι διαφορετικό από ό,τι παρατηρείται στα νησιά που σχηματίστηκαν από θερμά σημεία στον Ειρηνικό ή τον Ινδικό ωκεανό, πρόσθεσε.

Αυτή η διαφορά μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ατλαντικός, ο οποίος άνοιξε όταν η Παγγαία χωρίστηκε, είναι ένας νέος ωκεανός σε σύγκριση με τον Ειρηνικό ή τον Ινδικό ωκεανό, οι οποίοι βρίσκονταν στα άκρα της Παγγαίας.

Η κατανόηση ενός μέρους όπως οι Βερμούδες, το οποίο είναι μια ακραία τοποθεσία, «είναι σημαντική για να κατανοήσουμε μέρη που είναι λιγότερο ακραία» είπε ο Frazer, «και μας δίνει μια αίσθηση του ποιες είναι οι πιο φυσιολογικές διεργασίες που συμβαίνουν στη Γη και ποιες είναι οι πιο ακραίες διεργασίες που συμβαίνουν».